Η Σιωπή των καμπαναριών μπροστά στην Ανθρωπιστική Τραγωδία της Γάζας - Αρθρο του Δημήτρη Τσατσαμπά

«Από τη Λωρίδα της Γάζας φθάνει όλο και εντονότερα στον ουρανό το κλάμα των μητέρων, των πατέρων που αγκαλιάζουν τα άψυχα σώματα των παιδιών τους...».

• Η πρόσφατη συγκλονιστική αναφορά του Πάπα εκφράζει με βαθιά αγωνία την κραυγή απόγνωσης των αμάχων, ιδίως των παιδιών, που εξοντώνονται στη Γάζα και απευθύνει παγκόσμια δραματική έκκληση για ειρήνη και ανθρωπιά.

Αντίθετα, το οικουμενικό κήρυγμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας δείχνει να σιωπά μπροστά στις θηριωδίες που διαπράττονται, γεννώντας ηθικά αλλά και βαθιά θεολογικά ερωτήματα.

• Όταν η σφαγή αθώων γίνεται καθημερινότητα, η καμπάνα της Εκκλησίας, που διακηρύσσει την αγάπη, τη συμπόνια και τη δικαιοσύνη, δεν μπορεί παρά να χτυπά δυνατά για να ξυπνήσει συνειδήσεις, για να ενώσει ψυχές, για να επικρατήσει το δίκαιο.

Οι προκαθήμενοι των Εκκλησιών είναι πνευματικοί ηγέτες και ηθικοί φάροι. Σε περιόδους φρίκης για την ανθρωπότητα, η σιωπή τους είναι ουδετερότητα απέναντι στο κακό και αυτό σημαίνει άρνηση της αποστολής τους.

• Η Εκκλησία μας δεν είναι πολιτικό κόμμα ούτε διπλωματικό σώμα, για να διαχειρίζεται ισορροπίες και να υπολογίζει συμφέροντα. Είναι φορέας του Ευαγγελικού λόγου της ελπίδας, που απέναντι στη Σταύρωση κηρύττει την Ανάσταση.

Κάθε εποχή έχει τη δική της Γάζα. Και κάθε Εκκλησία, το δικό της σταυρό να σηκώσει. Αν δεν μιλήσει τώρα, πότε; Αν δεν σταθεί δίπλα στους σταυρωμένους, σε ποιους θα σταθεί;