“Θα φέρουμε τη δημοκρατία με το καλό ή με το άγριο”. Μπορεί η δημοκρατία να επιβληθεί με το ζόρι; Του Τάσου Σαράντου

Πολλές φορές στην ιστορία των λαών, δυστυχώς, η δημοκρατία καταλύθηκε με τη βία.

Παλιότερα με τη βία των όπλων, αλλά στη σύγχρονη ιστορία όλο και περισσότερο με τη χρήση “άλλης” βίας.

Στις εκλογές στις ΗΠΑ, όταν εκλέχτηκε ο Τραμπ, όλοι μίλησαν για ένα σκάνδαλο που είχε να κάνει με τη χρήση των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του διαδικτύου ώστε να δέχονται συγκεκριμένες ειδήσεις, διαστρεβλωμένες ή όχι, με σκοπό τη διαμόρφωση της πολιτικής τους γνώμης, χωρίς καν να το αντιλαμβάνονται.

Στη Λατινική Αμερική οι ολιγάρχες που ελέγχουν τα μέσα ενημέρωσης μαζί με τους δικαστές ρίχνουν κυβερνήσεις, στέλνουν προέδρους στη φυλακή (Περού, Βραζιλία, Αργεντινή κ.λπ.). Στη Ρωσία και την Τουρκία οι πρόεδροι ελέγχουν τα social media, τα μέσα ενημέρωσης, τη δικαστική εξουσία, στέλνουν φυλακή πολιτικούς αντιπάλους.


Στην Ελλάδα το “καθεστώς” ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης τα οποία κατέχουν οι ολιγάρχες, που “κάνουν και τις δουλειές” (κατασκευές, ενέργεια, μεταφορές, καύσιμα κ.λπ.), παρακολουθεί αντιπάλους και φίλους, ανέχεται τους φίλους της Greek mafia, με το οργανωμένο έγκλημα να έχει “ξεσαλώσει”, μοιράζει χρήμα (δις.) και δουλειές σε ημετέρους, δεν λογοδοτεί ούτε καν στο κοινοβούλιο, τρομοκρατεί, λοιδορεί και στέλνει στον εισαγγελέα όποιον στέκεται εμπόδιο (βλέπε Τουλουπάκη, Ράμμο, Βαξεβάνη κ.ά.) και συνεργάζεται στενά με τη δικαστική εξουσία (Ντογιάκος, Βλάχου κ.ά.).


Στην αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία οι βουλευτές επιλέγονταν με κλήρο γιατί θεωρούσαν ότι όλοι οι πολίτες, άσχετα από την οικονομική τους κατάσταση, μπορούσαν να έχουν άποψη και να συμβάλλουν στη βουλή.

Ταυτόχρονα φρόντιζαν, δικαίως ή αδίκως, να προστατεύουν το πολίτευμά τους με τον “εξοστρακισμό”. Εξόριζαν από την πόλη τους όποιον θεωρούσαν ότι ήταν πολύ δημοφιλής και “θα μπορούσε” να αποτελέσει κίνδυνο για τη δημοκρατία τους. Φανταστείτε να είχαν να αντιμετωπίσουν όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω, ό,τι κάνει η παρέα των “αρίστων” που έχουν πέσει σαν τις ακρίδες στον πλούτο μας. Γιατί ο πλούτος μιας χώρας είναι πλούτος του λαού της. Μας χρεοκόπησαν μια φορά, θέλουν τώρα να το ξανακάνουν.


Όταν, επομένως, έχεις μια κυβέρνηση και έναν πρωθυπουργό, προϊστάμενο της ΕΥΠ, που δεν επιτρέπει να διερευνηθεί ένα κορυφαίο σκάνδαλο υποκλοπών, δημιουργεί ένα εξίσου κορυφαίο σκάνδαλο συγκάλυψης με τη βοήθεια διαφόρων λειτουργών και εξουσιών και δεν απαντά ούτε καν στην Ελληνική Βουλή, στους εκπροσώπους του λαού, τότε πρέπει να “επιβάλεις” τη δημοκρατία.


Πρέπει ο λαός και μια κυβέρνηση που τον εκπροσωπεί να επιβάλει ένα τέτοιο θεσμικό πλαίσιο, να παρεμβαίνει και να ελέγχει θεσμικά “τους αρμούς της εξουσίας” με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορεί κανείς και καμιά υπηρεσία να προβεί σε παράνομες και αντισυνταγματικές ενέργειες.

Να μην μπορεί “η Greek mafia” να ελέγχει μέχρι και τις τοποθετήσεις στην αστυνομία, να μην μπορεί ο οποιοσδήποτε “λειτουργός” και η οποιαδήποτε υπηρεσία να απαξιώνουν το Ελληνικό Κοινοβούλιο, τις επιτροπές του και τις αποφάσεις του.

Για να μπορέσει να επιβληθεί “δικαιοσύνη παντού”.

Για την ευημερία των πολλών απέναντι στην ασυδοσία των λίγων.


Τάσος Σαράντου