Αλληλέγγυα Πόλη: Παρέμβαση στο ιλιον ενάντια στην έξαρση του φαινομένου της βίας με αφορμή ή πρόσχημα τον αθλητισμό

Να μην επιτρέψουμε να χυθεί άλλο αίμα - Είναι χρέος μας ήταν ο τίτλος της
ανακοίνωσης που διένειμε σήμερα, Σαββάτο 12 Φεβρουαρίου 2022, στο κέντρο
της πόλης, συγκεκριμένα στην Κεντρική Πλατεία Ιλίου, η δημοτική κίνηση
Αλληλέγγυα Πόλη - Συμμαχία για το Ίλιον με αφορμή την δολοφονία του
19χρονου Άλκη Καμπανού.

Τα μέλη της δημοτικής κίνησης κρατούσαν πανό στα οποία αναγραφόταν Έξω οι
δολοφόνοι και οι συμμορίες από τον αθλητισμό Καμία ανοχή - Καμιά
συγκάλυψη! 

Όχι άλλη βία, όχι άλλο θάνατο καθώς και μια φωτογραφία του
αδικοχαμένου Άλκη από την Θεσσαλονίκη.
Να μιλήσουμε και να πάρουμε θέση. Το σταματάς εκεί.

Στην παρέμβασή της, η Αλληλέγγυα Πόλη - Συμμαχία για το Ίλιον τονίζει πως
"δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτα και
καλεί φορείς, πολίτες και συλλογικότητες του Ιλίου να απαιτήσουμε η
οργανωμένη πολιτεία σπάσει επιτέλους το απόστημα και τις εξαρτήσεις που
χαρακτηρίζουν σήμερα τον ελληνικό αθλητισμό Να μιλήσουμε και να πάρουμε
θέση. 

Κλείνοντας οι άνθρωποι της Αλληλέγγυας Πόλης υπογράμμισαν πως δεν
πρέπει να συνηθίσουμε στο θάνατο και οφείλουμε να πούμε ένα Φτάνει, ως εδω

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο όπως διανεμήθηκε σε εκατοντάδες πολίτες του Ιλίου:
Δολοφόνησαν τον Άλκη – Να μην επιτρέψουμε να χυθεί άλλο αίμα – Είναι χρέος μας



Συμμορίες, γνωστές πολλές φορές στις Αρχές, που αλωνίζουν στα ελληνικά
γήπεδα και με πρόφαση τις οπαδικές διαφορές δεν διστάζουν να μαχαιρώσουν και
να αφαιρέσουν ζωές.

 Συχνά με σαφές ακροδεξιό πρόσημο και πρακτικές.

«Στρατοί» που οι Πρόεδροι των ομάδων «ανατρέφουν» και στη συνέχεια
αξιοποιούν για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα, τις περισσότερες φορές
παντελώς άσχετα με τον αθλητισμό.

Παιδιά παρατημένα, δίχως να γευτούν αγάπη - όπως είπαν και οι γονείς του Άλκη -
και δίχως μέλλον, που έμαθαν να επιβιώνουν και να «επιβεβαιώνουν» εαυτούς
μέσα από την παραβατικότητα. 

Που γύρεψαν να «αντικαταστήσουν» τις
διαλυμένες οικογένειές τους με τα πέταλα των γηπέδων.

Μια πολιτεία, δυστυχώς, διαπλεκόμενη, που αρέσκεται να «χαϊδεύει» αυτιά, να
κάνει τα στραβά μάτια στα κακώς κείμενα των γηπέδων. 

Που βάζει το πολιτικό
κόστος πάνω ακόμη και από ζωές που χάνονται.

Αλήθεια στους πόσους νεκρούς, στις πόσες δολοφονίες θα γίνει κάτι επιτέλους;

Πόσο αίμα αθώων (και μη) «πρέπει» να χυθεί μέχρι να πούμε «ως εδώ»;

Ας μην γελιόμαστε. Η δολοφονία του Άλκη δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ούτε
βεβαίως αφορά μόνο στη Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι ότι και εδώ στο Ίλιον τα
τελευταία χρόνια σημειώθηκαν ουκ ολίγες οπαδικές συμπλοκές. Θα μπορούσε να
πει κανείς ότι από τύχη κάποιοι γονείς δεν θρήνησαν και εδώ.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Να
περιμένουμε πρώτα να συμβεί το μοιραίο και μετά να μιλήσουμε. Προχθές ο
Άλκης, αύριο ποιός; Να μη συνηθίσουμε στις απώλειες. Να μην κλείσουν άλλα
σπίτια.

Τι μπορούμε άραγε να περιμένουμε από την κυβέρνηση, όταν ο σημερινός
Υφυπουργός Αθλητισμού ζητούσε στη Βουλή το 2014 να μειωθεί η ποινή ομάδας
που οπαδοί της είχαν δολοφονήσει μέσα στο γήπεδό τους, τον άτυχο φίλαθλο
Κώστα Κατσούλη; Μάλλον τίποτα.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από ένα σύστημα εξουσίας, μαθημένο να επιβιώνει
και να αναπαράγεται μέσω αυτών των σχέσεων διαπλοκής, βίας και ρεμούλας;

Αυτονόητα θα πρέπει όλοι οι πολίτες να απαιτήσουμε και να πιέσουμε μέχρις ότου
η οργανωμένη πολιτεία σπάσει επιτέλους το απόστημα και τις εξαρτήσεις που
χαρακτηρίζουν σήμερα τον ελληνικό αθλητισμό.

 Κατά βάση τον επαγγελματικό.
Μέχρι τότε, όμως, απέναντι σε όλη αυτή τη βία, τις δολοφονίες, την καφρίλα, τις
ζωές που χάνονται, οι ενεργοί πολίτες, οι σύλλογοι γονέων, φορείς, τα αθλητικά
σωματεία της πόλης μας, σύσσωμες οι δημοτικές παρατάξεις του Ιλίου, θα πρέπει
να μιλήσουμε και να πάρουμε θέση. 

Να πούμε ένα τεράστιο «Φτάνει, ως εδώ!».

Γιατί αν σιωπήσουμε και πάλι σήμερα, αύριο – μεθαύριο θα είναι πολύ αργά.