Ο επικήδειος λόγος – το βιογραφικό του εκλιπόντα
Αποχαιρετούμε σήμερα 7 Μαρτίου 2020 το σ. Παναγιώτη Μαρίνο. Το σύντροφο που σε όλες τις φάσεις του έντιμου βίου του υπηρέτησε τις βασικές αρχές της αριστεράς για Εθνική Ανεξαρτησία – Ειρήνη – Δημοκρατία – Ισότητα – Αλληλεγγύη – Κοινωνική Δικαιοσύνη.
Στα νιάτα του με το ντουφέκι στον ώμο ενάντια στο φασισμό και τον κατακτητή, στα μετακατοχικά χρόνια για την ειρήνη- τα δημοκρατικά και τα εργατικά δικαιώματα – τη συμφιλίωση – την απεξάρτηση της χώρας μας από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Στα χρόνια της δικτατορίας για την αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Στη μεταπολίτευση για την ενότητα και τη κοινή δράση της αριστεράς για να προωθηθούν αποτελεσματικότερα οι στόχοι για μια κοινωνία που ο άνθρωπος και οι ανάγκες του θα είναι πάνω από τα άνομα κέρδη.
Ευχαριστούμε τη γυναίκα του Ελένη (που έφυγε το 2016, πριν από τον Παναγιώτη Μαρίνο) και τα παιδιά του Βασίλη και Μάχη που στήριξαν τον αγώνα του πατέρα τους.
Ο Παναγιώτης Μαρίνος γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1925 στην Αθήνα, Αγίων Ασωμάτων 29 στην "αυλή", τον προσφυγικό καταυλισμό για τους πρόσφυγες του ΄22 από την Μικρά Ασία. Η μητέρα του Ανδρομάχη ήρθε από το Αϊβαλί το ΄22.
Ο Παναγιώτης Μαρίνος άρχισε να δουλεύει σε τσαγκαράδικο της γειτονιάς, περιοχή Ψυρρή, από πολύ μικρός – από 10 ετών.
Συμμετείχε στον ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αγωνίστηκε στα βουνά της Αττικοβοιωτίας το ΄43 και ΄44
Πήρε μέρος στη μάχη της Μαλακάσας – Κακοσάλεσι 12/13 Οκτωβρίου 1944.
Το 1984 αναγνωρίζεται από το Υπουργείο Εσωτερικών η συμμετοχή του στον ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Το 1986 Βραβεύεται με το αναμνηστικό μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-1945.
Το 1947 ο Παναγιώτης Μαρίνος εγκαθίσταται στο Δάσος Χαϊδαρίου, Οδός Κυκλάδων 1, και ανοίγει τσαγκαράδικο στη συμβολή των Οδών Αφροδίτης και Αγίας Παρασκευής.
Το 1956 ο Παναγιώτης Μαρίνος παντρεύτηκε την Ελένη Μαρίνου (Προκοπίου) από τους Σιμιάδες Τριπόλεως.
Αποκτούν δύο παιδιά, τον Βασίλη και τη Μάχη (Ανδρομάχη) και δύο εγγονές, την Ελένη και την Αθηνά.
Μετά τον εμφύλιο, μέσα από τις γραμμές της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς, γνωστή ως ΕΔΑ, συμμετέχει στην τοπική οργάνωση στο Χαϊδάρι μαζί με γνωστούς αριστερούς όπως το Δημήτρη Γιαχνή, Γρηγόρη Τσακλαμά, Τσούδα, Κάσια κ.ά
Συμμετέχει στους Αγώνες του Ελληνικού Λαού για Ειρήνη – Δημοκρατία – Ανεξαρτησία – Κοινωνική Δικαιοσύνη και παίρνει μέρος μαζί με τη γυναίκα του στις Μαραθώνιες Πορείες Ειρήνης.
Αγωνίζεται για τη δημοκρατική ομαλότητα, ενάντια στη βία του δεξιού κράτους και του παρακράτους. Συλλαμβάνεται στην περιοχή Σιδηρόπουλου μαζί με τον Γρηγόρη Τσακλαμά με την κατηγορία ότι «μοίραζε παράνομο υλικό». Στο δικαστήριο αθωώνεται.
Το 1967 τον καλούν στο αστυνομικό τμήμα του Χαϊδαρίου, τον βάζουν στο κρατητήριο και τον απειλούν να δείξει «καλή συμπεριφορά». Μεταξύ των άλλων οι ασφαλίτες εκτοξεύουν την μεγαλύτερη απειλή, ότι δηλαδή «δεν θα τελειώσουν τα παιδιά του το δημοτικό σχολείο λόγω του φακέλου του».
Μετά την μεταπολίτευση το 1974, συμμετέχει στο ΚΚΕ Εσωτερικού και στη συνέχειά του στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) την οποία εκπροσωπεί με καταθέσεις στεφανιών κ.λπ.
Ο Παναγιώτης Μαρίνος συμμετείχε με τη γυναίκα του στο κίνημα των συνταξιούχων, των αναπήρων πολέμου, στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Εθνικής Εαμικής Αντίστασης τον οποίο εκπροσωπεί στο Χαϊδάρι και σε όλους τους αγώνες για τη δημοκρατία – την ανεξαρτησία και την κοινωνική πρόοδο.
Το 1989 συμμετέχει στο Συνασπισμό, που αρχικά ίδρυσαν το ΚΚΕ και η ΕΑΡ, παραμένει μέλος του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας και στη συνέχεια στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ως μέλος του Συνασπισμού και του ΖΥΡΙΖΑ συμμετείχε στις συνελεύσεις, στις ψηφοφορίες και στους αγώνες του κόμματος στο Χαϊδάρι.
Σε όλες τις βουλευτικές και τις δημοτικές εκλογές ήταν μόνιμα στο εκλογικό κιόσκι του Δάσους.
Ακόμα και στα 85 του χρόνια συμμετείχε ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος στο ψηφοδέλτιο «Πολίτες σε Δράση – Οικολόγοι Πράσινοι».
Τα τελευταία χρόνια κατοικούσε με τη γυναίκα του μεταξύ Δάσους Χαϊδαρίου και Αλεποχωρίου. Φροντίζε τον κήπο του με τις λεμονιές και την υπεραιωνόβια ελιά του…
Όταν έμπαινες στο σπίτι του σ.Παναγιώτη Μαρίνου στο Αλεποχώρι το πρώτο πράγμα που σου τραβούσε την προσοχή ήταν ο αντικρινός τοίχος, όπου σε περίοπτη θέση είχαν βάλει, ο Παναγιώτης και η Ελένη Μαρίνου, το Δίπλωμα Απονομής με το Αναμνηστικό Μετάλλιο για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και το Ημερολόγιο του «Πανελλήνιου Συνδέσμου Εθνικής Εαμικής Αντίστασης».
Η διακριτική αγωνιστική και οικογενειακή ζωή του σ. Παναγιώτη Μαρίνου επιβεβαιώνει τον ποιητή που ψάλλει «τραβήξαμε ψηλά/ πολύ ψηλά/ δύσκολα πια να χαμηλώσουμε».
Αποχαιρετούμε σήμερα το σ.Παναγιώτη Μαρίνο και στο πρόσωπό του όλους τους παλιούς αγωνιστές της αριστεράς, που αγωνίστηκαν και πήραν μέρος:
Στην Εθνική Αντίσταση,
Στους δημοκρατικούς αγώνες για Ειρήνη – Δημοκρατία – Ανεξαρτησία,
Στην πάλη του λαού μας για κοινωνική δικαιοσύνη,
Στην προσπάθεια για την ενότητα, τη συνεργασία και την κοινή δράση της αριστεράς.
Για τους αγώνες, το ήθος, τη συνέπεια και την προσφορά του σ.Παναγιώτη Μαρίνου διοργανώθηκε τιμητική εκδήλωση στις 23 Φεβρουαρίου 2011 στο Παλατάκι, στη διάρκεια της οποίας, η Πολιτική Κίνηση Χαϊδαρίου και η Κ.Ε. του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας, μέσω του Γραμματέα της και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Βίτσα, του απέμενε τιμητικό δίπλωμα ως μέλος του Κόμματος, για την πολύχρονη και ανιδιοτελή προσφορά του στους αγώνες του λαού μας για Ειρήνη – Δημοκρατία – Ανεξαρτησία – Κοινωνική δικαιοσύνη – Συνεργασία και Ενότητα της Αριστεράς.
Καλό ταξίδι σ. Παναγιώτη - Οι αγώνες των λαών για κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία συνεχίζονται στα αχνάρια που άφησαν οι αγωνιστές της διπλανής πόρτας, οι χαμογελαστοί άνθρωποι της καθημερινότητας, όπως ο σ. Παναγιώτης Μαρίνος.
Ο Επικήδειος λόγος εκφωνήθηκε από τον Κώστα Φωτεινακης 7 Μαρτίου 2020 στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στο Δάσος Χαϊδαρίου
Ειρήνη Μπουρολιά – Τοπούζογλου
Οι Σύντροφοι από το Δάσος γνωρίζουμε τον Κο Παναγιώτη από μικρά παιδιά.
Έχουμε ανεξίτηλες μνήμες μαζί του που μας καθόρισαν μας μεγάλωσαν
μας έμαθαν να γίνουμε καλύτεροι.
Νοιώθουμε την ανάγκη να αναφερθούμε σε μερικές από αυτές.
Η φωτογραφία του Γρηγόρη Λαμπράκη με το σήμα της Ειρήνης
που δέσποζε στο τσαγκαράδικο του.
Σε κάθε Εκλογική αναμέτρηση ήταν δεδομένο ότι ο Κος Παναγιώτης μαζί με την Κα Ελένη θα ανοίγουν το κιόσκι πρωί απόγευμα.
Εκλογές του Γενάρη το 2015.
Η Μάχη και ο Βασίλης συνόδεψαν τους Γονείς τους (είχαν δυσκολία στην μετακίνηση) στο 8ο Δημοτικό Σχολείο του Δάσους για να ψηφίσουν.
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την χαρά και τον ενθουσιασμό τους όταν τους είπαμε "να ξέρετε ότι θα τα καταφέρουμε να γίνουμε Κυβέρνηση".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου