δε συνοδεύεται απαραίτητα από τη συναισθηματική ωριμότητα.
Συνηθίζεται να λέγεται από κάποιους, ότι τα αγόρια όσο κι αν μεγαλώσουν, παραμένουν πάντοτε παιδιά!
Όμως… έρχεται κάποτε η στιγμή που καλούνται – και πρέπει – να λειτουργήσουν ως ώριμοι άνδρες!
Μερικοί – ανάμεσα σε άλλους – σημαντικοί λόγοι για το φαινόμενο αυτό:
Ντάντεμα – Υπερβολική εκδήλωση αγάπης από γονείς και κυρίως από τις μητέρες!
Όπως αναφέρουν, στο δημοφιλές βιβλίο τους «Γονείς και Έφηβοι» (εκδ. Θυμάρι), οι εξαιρετικοί ψυχολόγοι Don Dinkmeyer και Gary McKay, αλλά ομολογώ και η δική μου εμπερία των 22 ετών συντονίζοντας ομάδες σχολών γονέων, το υπερβολικό ντάντεμα ή αλλιώς η υπερπροστασία, αποτελεί μία από τις πιο συνηθισμένες μορφές έλλειψης σεβασμού η οποία κάνει το έφηβο να χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, να πιστεύει ότι είναι ανώριμος, ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες μόνος του και ότι χρειάζεται συνεχώς την προσοχή και φροντίδα των άλλων. Έτσι συνηθίζει να αναμένει οι άλλοι μόνιμα να τον «υπηρετούν», να τον «κουβαλούν» στη ζωή και να του λύνουν τις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται. Π.χ. Να ξυπνάμε τον έφηβο, ενώ θα μπορούσε (και θάπρεπε) να το κάνει το ξυπνητήρι αυτό! Ή να απαντούμε για λογαριασμό του, σε ερώτηση που απευθύνεται στον ίδιο!
Εδώ να σημειώσουμε κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Την εικόνα για τον εαυτό του το παιδί τη σχηματίζει από την πολύ μικρή του ηλικία, μέσα από τη στάση των γονέων απέναντι του, τη γνώμη τους για το ίδιο, έτσι όπως αυτή φαινόταν, μέσα από τις πράξεις τους, από αυτά που του έλεγαν ή δεν του έλεγαν.
Λιγότερο μορφωμένα τα σημερινά αγόρια σε σχέση με το παρελθόν, όπως και σε σχέση αναλογικά με τα κορίτσια
Έρευνες που έγιναν σε έφηβους, κατά την δεκαετία του 1980 όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Dr. Leonard Sax «Boys Adrift» (Basic Books, 2007) όπως επίσης και στο πολυσυζητημένο βιβλίο «Why boys fail» (Amacom 2007) του Richard Whitemire, αναφορικά με το ποιοι αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία στον ελεύθερο χρόνο τους, έδειξαν ότι η διαφορά ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια ήταν πολύ μικρή. Πρόσφατα, αντίστοιχη έρευνα έδειξε, ότι υπάρχει χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα, αν και το ποσοστό των κοριτσιών που διαβάζουν βιβλία έχει επίσης μειωθεί. Ωστόσο, τα αγόρια σήμερα απλά δε διαβάζουν, όσο διάβαζαν παλαιότερα. Πριν από 40 χρόνια, οι άνδρες πτυχιούχοι Πανεπιστημίου ήταν μακράν περισσότεροι από τις γυναίκες, που φαίνεται να εξηγείται ως φαινόμενο, πέραν της εξήγησης περί των συνθηκών της διαφορετικής θέσης της γυναίκας σε παλαιότερες εποχές.
Ο επιβαρυντικός ρόλος των video games
Μερικοί – ανάμεσα σε άλλους – σημαντικοί λόγοι για το φαινόμενο αυτό:
Ντάντεμα – Υπερβολική εκδήλωση αγάπης από γονείς και κυρίως από τις μητέρες!
Όπως αναφέρουν, στο δημοφιλές βιβλίο τους «Γονείς και Έφηβοι» (εκδ. Θυμάρι), οι εξαιρετικοί ψυχολόγοι Don Dinkmeyer και Gary McKay, αλλά ομολογώ και η δική μου εμπερία των 22 ετών συντονίζοντας ομάδες σχολών γονέων, το υπερβολικό ντάντεμα ή αλλιώς η υπερπροστασία, αποτελεί μία από τις πιο συνηθισμένες μορφές έλλειψης σεβασμού η οποία κάνει το έφηβο να χάνει την εμπιστοσύνη στον εαυτό του, να πιστεύει ότι είναι ανώριμος, ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες μόνος του και ότι χρειάζεται συνεχώς την προσοχή και φροντίδα των άλλων. Έτσι συνηθίζει να αναμένει οι άλλοι μόνιμα να τον «υπηρετούν», να τον «κουβαλούν» στη ζωή και να του λύνουν τις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονται. Π.χ. Να ξυπνάμε τον έφηβο, ενώ θα μπορούσε (και θάπρεπε) να το κάνει το ξυπνητήρι αυτό! Ή να απαντούμε για λογαριασμό του, σε ερώτηση που απευθύνεται στον ίδιο!
Εδώ να σημειώσουμε κάτι εξαιρετικά σημαντικό: Την εικόνα για τον εαυτό του το παιδί τη σχηματίζει από την πολύ μικρή του ηλικία, μέσα από τη στάση των γονέων απέναντι του, τη γνώμη τους για το ίδιο, έτσι όπως αυτή φαινόταν, μέσα από τις πράξεις τους, από αυτά που του έλεγαν ή δεν του έλεγαν.
Λιγότερο μορφωμένα τα σημερινά αγόρια σε σχέση με το παρελθόν, όπως και σε σχέση αναλογικά με τα κορίτσια
Έρευνες που έγιναν σε έφηβους, κατά την δεκαετία του 1980 όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Dr. Leonard Sax «Boys Adrift» (Basic Books, 2007) όπως επίσης και στο πολυσυζητημένο βιβλίο «Why boys fail» (Amacom 2007) του Richard Whitemire, αναφορικά με το ποιοι αρέσκονται να διαβάζουν βιβλία στον ελεύθερο χρόνο τους, έδειξαν ότι η διαφορά ανάμεσα στα αγόρια και τα κορίτσια ήταν πολύ μικρή. Πρόσφατα, αντίστοιχη έρευνα έδειξε, ότι υπάρχει χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα, αν και το ποσοστό των κοριτσιών που διαβάζουν βιβλία έχει επίσης μειωθεί. Ωστόσο, τα αγόρια σήμερα απλά δε διαβάζουν, όσο διάβαζαν παλαιότερα. Πριν από 40 χρόνια, οι άνδρες πτυχιούχοι Πανεπιστημίου ήταν μακράν περισσότεροι από τις γυναίκες, που φαίνεται να εξηγείται ως φαινόμενο, πέραν της εξήγησης περί των συνθηκών της διαφορετικής θέσης της γυναίκας σε παλαιότερες εποχές.
Ο επιβαρυντικός ρόλος των video games
Η χρήση στις νεαρές ηλικίες, με τους νέους 13-17 ετών να χρησιμοποιούν το Ίντερνετ κατά 87% καθημερινά
Φυσικά, τα αγόρια έχουν μεγάλη ανάγκη για επιτεύγματα και πρόκληση. Τα βιντεοπαιχνίδια απεμπλέκουν τα αγόρια από τις πραγματικές αναζητήσεις του «έξω» κόσμου. Η ανάγκη των αγοριών για επίτευξή, ικανοποιείται από το να «ισοπέδώσουν κάποιον» σε κάποιο βίντεο-παιχνίδι. Έτσι δεν αισθάνονται την ανάγκη να βγουν στον αληθινό κόσμο και να λύσουν πραγματικά προβλήματα οπότε η κοινωνία δεν εξυπηρετείται.
Πού οδηγούνται, έτσι, τα αγόρια; Σε μετατόπιση.
Δεν κάνουν, δηλαδή, άλλα πράγματα που θα έπρεπε, όπως να κοιμούνται και να μελετούν. Βρίσκουν κίνητρο μόνο στο να πάνε στην επόμενη πίστα του game και όχι να τα πάνε καλά στην γραμματική των Αγγλικών.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς στο ζήτημα αυτό;
Φυσικά, τα αγόρια έχουν μεγάλη ανάγκη για επιτεύγματα και πρόκληση. Τα βιντεοπαιχνίδια απεμπλέκουν τα αγόρια από τις πραγματικές αναζητήσεις του «έξω» κόσμου. Η ανάγκη των αγοριών για επίτευξή, ικανοποιείται από το να «ισοπέδώσουν κάποιον» σε κάποιο βίντεο-παιχνίδι. Έτσι δεν αισθάνονται την ανάγκη να βγουν στον αληθινό κόσμο και να λύσουν πραγματικά προβλήματα οπότε η κοινωνία δεν εξυπηρετείται.
Πού οδηγούνται, έτσι, τα αγόρια; Σε μετατόπιση.
Δεν κάνουν, δηλαδή, άλλα πράγματα που θα έπρεπε, όπως να κοιμούνται και να μελετούν. Βρίσκουν κίνητρο μόνο στο να πάνε στην επόμενη πίστα του game και όχι να τα πάνε καλά στην γραμματική των Αγγλικών.
Τι πρέπει να κάνουν οι γονείς στο ζήτημα αυτό;
Οι γονείς πρέπει να περιορίσουν τα video games.
Δεν θα πρέπει τα παιδιά να «στήνονται» περισσότερα από 40 λεπτά την ημέρα μπροστά στον υπολογιστή, ειδικά τις ημέρες που έχουν σχολείο – και το πολύ μία ώρα το σαββατοκύριακο.
Δε θα πρέπει να παίζουν παιχνίδια που δίνουν πόντους κάθε φορά που σκοτώνουν κάποιον.
Δεν θα πρέπει να έχουν υπολογιστή στην κρεβατοκάμαρά τους. Οι περισσότεροι γονείς τρέμουν στην ιδέα, ότι θα πρέπει να τα βάλουν με το παιδί τους, για να αφήσει από τα χέρια του το tablet.
Οι περισσότεροι γονείς ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τα παιδιά τους – κάτι που ήταν αδιανόητο πριν από 40 χρόνια.
Τι συμβουλεύουμε τους γονείς:
Να μη φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους! – να γίνουν αυστηροί με τα όρια, αν αυτό χρειάζεται κάποιες φορές. Είναι λάθος τα παιδιά να παίρνουν το κινητό στο κρεβάτι! Πάρτε το πίσω στις 9:00 το βράδυ και ξαναδώστε το πρωί. Ακόμα: Βάζετε τα παιδιά σας νωρίς για ύπνο! Θα είχαμε πολύ λιγότερες «διαγνώσεις» ΔΕΠΥ, αν τα παιδιά κοιμόντουσαν τουλάχιστον 9 ώρες κάθε βράδυ! Και θα κοιμόντουσαν περισσότερο τα παιδιά, αν δεν είχαν ηλεκτρονικές συσκευές στα δωμάτιά τους.
Στο ίδιο βιβλίο “Boys Adrift”, ο Leonard Sax, εξηγεί ότι τα αγόρια χρειάζεται – δε θέλουν – να είναι υπεύθυνοι. Εάν δεν χρειάζονται όμως, τότε δεν ανθίζουν. Οι άνδρες παραιτούνται αν δεν χρειάζονται. Και λόγω ενός γενικού μηνύματος της κοινωνίας που τείνει να αφήνει υπονοουμενα ότι οι άνδρες δε χρειάζονται πλέον, πολλοί μένουν στα υπόγεια των γονιών τους.
Ο κόσμος όμως χρειάζεται άνδρες!.
Τι συμβουλεύουμε τους γονείς:
Να μη φοβούνται να κάνουν τη δουλειά τους! – να γίνουν αυστηροί με τα όρια, αν αυτό χρειάζεται κάποιες φορές. Είναι λάθος τα παιδιά να παίρνουν το κινητό στο κρεβάτι! Πάρτε το πίσω στις 9:00 το βράδυ και ξαναδώστε το πρωί. Ακόμα: Βάζετε τα παιδιά σας νωρίς για ύπνο! Θα είχαμε πολύ λιγότερες «διαγνώσεις» ΔΕΠΥ, αν τα παιδιά κοιμόντουσαν τουλάχιστον 9 ώρες κάθε βράδυ! Και θα κοιμόντουσαν περισσότερο τα παιδιά, αν δεν είχαν ηλεκτρονικές συσκευές στα δωμάτιά τους.
Στο ίδιο βιβλίο “Boys Adrift”, ο Leonard Sax, εξηγεί ότι τα αγόρια χρειάζεται – δε θέλουν – να είναι υπεύθυνοι. Εάν δεν χρειάζονται όμως, τότε δεν ανθίζουν. Οι άνδρες παραιτούνται αν δεν χρειάζονται. Και λόγω ενός γενικού μηνύματος της κοινωνίας που τείνει να αφήνει υπονοουμενα ότι οι άνδρες δε χρειάζονται πλέον, πολλοί μένουν στα υπόγεια των γονιών τους.
Ο κόσμος όμως χρειάζεται άνδρες!.
Ψυχοθεραπευτής - Σύμβουλος Οικογένειας - Εκπαιδευτής Ομάδων
Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα.
Αποφοίτησε από το Τοσίτσειο-Αρσάκειο σχολείο Εκάλης.Έκανε τις βασικές της σπουδές στη Ψυχολογία και στη συνέχεια την ειδίκευση της στη Συμβουλευτική Ψυχολογία
(Μ.Α. in Counselling Psychology) στο Keele University της Αγγλίας (U.K.)
Εκπαιδεύθηκε στη Συνθετική Προσέγγιση στη Ψυχοθεραπεία (Integrative Psychotherapy) αποκτώντας την ευρωπαϊκή πιστοποίηση (Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό Ψυχοθεραπείας – ECP Psychotherapist). Σημαντικό μέρος στην προσέγγισή της έχει η έμφαση σε ψυχαναλυτικά στοιχεία.
Έχει επίσης εκπαιδευθεί από το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕ.ΘΕ.Α.) στην Εκμάθηση Δεξιοτήτων σε παιδιά Δημοτικού, από τον Ο.ΚΑ.ΝΑ και το Ε.ΠΙ.ΨΥ στην Πρόληψη Κατά της Χρήσης Ψυχοτρόπων Ουσιών (Ναρκωτικών), καθώς και από το τ. ΙΔΕΚΕ (Ινστιτούτο Διαρκούς Εκπαίδευσης Ενηλίκων του Υπουργείου Παιδείας) στην Εκπαίδευση Εκπαιδευτών Συμβουλευτικής Σχολών Γονέων.
Συνεργάζεται με ιδιωτικά Προσχολικά Κέντρα και Σχολεία στην Αθήνα και την περιφέρεια ως εξωτερικός συνεργάτης, παράσχοντας Συμβουλευτική Υποστήριξη σε Παιδιά, Παιδαγωγούς /Εκπαιδευτικούς και Γονείς.
Έχει απασχοληθεί επί σειρά ετών ως τακτικός εξωτερικός συνεργάτης και διδάσκουσα μαθημάτων Ψυχολογίας, σε ιδιωτικά Ι.Ε.Κ. της Αθήνας και στο τ.Ιατρικό Σεξολογικό Ινστιτούτο Αθηνών ως ψυχοθεραπεύτρια, για τις περιπτώσεις σεξολογικών δυσλειτουργιών ψυχογενούς βάσης.
Έχει συνεργαστεί επί σειρά ετών, με τον Δήμο Λιβαδειάς – στη Λιβαδειά Βοιωτίας, έχοντας την επιστημονική ευθύνη και το συντονισμό, ομάδων Σχολών Γονέων (Ομάδων Ευαισθητοποίησης Γονέων), Προσχολικής, Σχολικής και Εφηβικής ηλικίας, καθώς και ομάδας Αυτογνωσίας.
Εργάζεται ως ιδιώτης από το 1996 στην Αθήνα, και συγκεκριμένα στα Βόρεια Προάστια στην περιοχή Νέας Φιλοθέης στο Μαρούσι, με άτομα, ζευγάρια και οικογένειες, επάνω σε προβλήματα και δυσκολίες, συμπεριφοράς, διάθεσης, σχέσεων, επικοινωνίας, κ.α., παιδιών, εφήβων, ενηλίκων και γονέων.
Εκ παραλλήλου με την Αθήνα, το 2001 λειτούργησε με επιτυχία έως και τον Ιούλιο 2017, την ιδιωτική της πράξη και στην πόλη της Λιβαδειάς, κατόπιν θερμής παρότρυνσης γονέων και άλλων κατοίκων της πόλης και του νομού, μετά, τόσο την επιτυχημένη σειρά των βιωματικών σεμιναρίων που διεξήγαγε στην πόλη της Λιβαδειάς, όσο και τις επιστημονικές ομιλίες της, κατόπιν προσκλήσεων των τοπικών φορέων, σε θέματα γύρω από τη ψυχολογία του ανθρώπου, τις ανάγκες και την ανάπτυξή του.
Έχει εκλεγεί δύο φορές έως τώρα, μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Συμβουλευτικής (ΕΕΣ) και Γενική Γραμματέας του Δ.Σ. (1999 – 2003) και τελευταίως επανεξελέγη τον Μάρτιο 2013. Έχει επίσης διατελέσει δύο φορές μέλος της Επιτροπής Έγκρισης Νέων Μελών της ΕΕΣ, επί δύο τετραετίες αντίστοιχα.
Έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει άρθρα σε εφημερίδες και επιστημονικά περιοδικά σε θέματα του αντικειμένου της και δίνει ομιλίες επάνω σε θέματα που αφορούν και σχετίζονται με τον άνθρωπο, την εξέλιξή του και την ανάπτυξη του δυναμικού του.
Μέλος των Επαγγελματικών Συλλόγων: Ελληνική Εταιρεία Συμβουλευτικής (ΕΕΣ) και Ευρωπαϊκή Εταιρεία Συμβουλευτικής (European Association for Counselling – EAC). Πιστοποιημένη ψυχοθεραπεύτρια από την Εθνική Εταιρεία Ψυχοθεραπείας Ελλάδος (Ε.Ε.Ψ.Ε.) και μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας (European Association for Psychotherapy – EAP).
Γνωρίζει άπταιστα Αγγλικά.
Θεωρεί ανεκτίμητες, τις γνώσεις που μπορεί και ο πιο «απλός» άνθρωπος να δώσει στους γύρω του.
Ανάμεσα στα ενδιαφέροντά της, είναι η Προσφορά στο Κοινωνικό Σύνολο και τα Κοινά, η Διατήρηση των Ηθών και Εθίμων της χώρας μας όπως π.χ οι Παραδοσιακοί μας Xοροί (πρώην μέλος Λυκείου Ελληνίδων), η Προστασία των Zώων, το Κολύμπι, οι Περίπατοι, η Συνεύρεση με καλούς φίλους, το Θέατρο, το Σινεμά, το Διάβασμα βιβλίων Ψυχολογίας και βιβλίων Ταξιδιωτικού, Πολιτιστικού και Γεωγραφικού ενδιαφέροντος.
Προσέφερε τις υπηρεσίες της ως εθελόντρια στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004 στο Δήμο Αθηναίων και έχει συμμετάσχει σε δραστηριότητες διεθνών εθελοντικών οργανώσεων όπως στο πρόγραμμα «Volunteers for Peace» στο New Hampshire, U.S.A.(International Volunteer Organization) σε πρόγραμμα Συμβουλευτικής, απευθυνόμενο σε αμερικανούς μαθητές ευπαθών οικονομικών τάξεων, με ιδιαίτερες ψυχοκοινωνικές δυσκολίες.
Η ανακάλυψη νέων χωρών και λαών, μέσω των ταξιδιών αποτελεί πάντοτε πηγή προσωπικού εμπλουτισμού, αναζήτησης και αναψυχής της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου