Η ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΡΜΠΑ ,πρ. Αντιδήμαρχος Παιδείας Πολιτισμού του Δήμου Αιγάλεω, μέλος επιτροπής παιδείας της ΝΔ, μιλά για τον ΣΑΡΑΝΤΟ ΚΑΡΓΑΚΟ, τον Αιγαλεώτη δάσκαλο, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, και την έναρξη λειτουργίας του ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ.
- κα Κορμπά, πώς συνδέεται ο Σαράντος Καργάκος με το Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Αιγάλεω ;
Δήμητρα Κορμπά: Ο δάσκαλος της ‘’γειτονιάς’’μας, της ΄΄καρδιάς’’ μας , μας μίλησε στην τελευταία εκδήλωση, που έγινε στον Δήμο Αιγάλεω, προς τιμήν του εκπαιδευτικού, το Δεκέμβρη του 2007, με την ευκαιρία της έναρξης της λειτουργίας του Ειδικού Δημοτικού Σχολείου Αιγάλεω, διαδημοτικού και πολυθέσιου για μαθητές στον αυτισμό και με κινητικά προβλήματα.
- Ποιο σχολείο είναι αυτό, πότε άνοιξε, με ποια διαδικασία;
Δήμητρα Κορμπά: Το σχολείο, κτίσμα 6 στρεμμάτων σε επίπεδα, κατασκευάστηκε στο Αιγάλεω, στην οδό Ιασίου, πίσω από το εργοστάσιο υαλικών της ‘‘ΓΙΟΥΛΑ’’, με τη βοήθεια της Ευρωπαικής Ένωσης για παιδιά στον αυτισμό και με κινητικά προβλήματα και ολοκληρώθηκε το 2005. Μέχρι το 2007, όταν ανέλαβα την ευθύνη της Αντιδημαρχίας Παιδείας και Πολιτισμού στο Αιγάλεω, δεν είχε παραληφθεί από τον Δήμο, είχε μείνει επί καιρό αφύλακτο και είχε υποστεί βανδαλισμούς, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει τεράστιες ζημιές και να είναι αδύνατον να λειτουργήσει.
Μετά από πολύμηνη, κοπιώδη προετοιμασία του Δήμου Αιγάλεω και συγκεκριμένα της Αντιδημαρχίας Παιδείας, υπό την ευθύνη μου, το Ειδικό δημοτικό σχολείο Αιγάλεω, αφού επισκευάστηκε από τον Ο.Σ.Κ, πήρε επισήμως τα κλειδιά , στις 3-12-2007.Η πρώτη μεταστέγαση, που έγινε, μέσω του Δήμου, εκεί, ήταν του Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.( ειδικού, εργαστηρίου, επαγγελματικής εκπαίδευσης, κατάρτισης),από τις2 έως τις 4 Δεκεμβρίου 2007.
- Πώς συνεχίσατε με τη λειτουργία αυτού του σχολείου; Ο δάσκαλος, ο Σαράντος Καργάκος πότε ήρθε σ αυτό;
Δήμητρα Κορμπά: Η χαρά και ικανοποίηση από το αποτέλεσμα ενός πραγματικά δύσκολου έργου, συνοδεύτηκε από την σκέψη και την ανησυχία να γίνει εκεί, στο υπέροχο αμφιθέατρό του η γιορτή του εκπαιδευτικού και της έναρξης της λειτουργίας του Ειδικού Σχολείου, ταυτόχρονα. Αφού εξασφαλίσαμε, αδάπανα για τον Δήμο Αιγάλεω , χορηγό για μια υπέροχη δεξίωση προς τιμή του εκπαιδευτικού, αλλά και του νέου σχολείου, αναρωτηθήκαμε ποιος θα ήταν ο καταλληλότερος ομιλητής, σε μια τόσο λαμπρή γιορτή, για το Αιγάλεω και ο νους μας πήγε στον Αιγαλεώτη δάσκαλο, στον Σαράντο Καργάκο!
Ο δάσκαλος δέχτηκε πρόθυμα και η επικείμενη παρουσία του επαύξησε την αγωνία μας για μια πραγματικά άξια γιορτή του εκπαιδευτικού και της εκπαίδευσης, του σχολείου που άνοιξε και των παιδιών που θα φοιτούσαν, της αναγνώρισης και επιβράβευσης των εκπαιδευτικών που συνταξιοδοτήθηκαν, αλλά και αυτών που παρέμεναν ενεργοί και μοχθούσαν. Ήταν όλα για εμάς και τους συνεργάτες μας στο τμήμα της Παιδείας στον Δήμο Αιγάλεω, ένα δυνατό στοίχημα, μια πρόκληση αλλά και μια υποχρέωση ισχυρή, αυτή η εκδήλωση να πετύχει, να είναι μεγάλη και μοναδική, πράγμα, που έγινε.
Ορίσαμε λοιπόν ως ημέρα εκδήλωσης την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου, ρυθμίσαμε τα πάντα και δώσαμε την εντολή στον οδηγό του οχήματος του Δήμου να παραλάβει τον εκλεκτό προσκεκλημένο μας, σε συγκεκριμένη ώρα, από τον σταθμό του μετρό στην πλατεία του Εσταυρωμένου, όπου θα ερχόταν, όπως συνεννοηθήκαμε.
Το αναπάντεχο όμως, συνέβη! Λίγα λεπτά μόλις πριν από την έναρξη της γιορτής, και ενώ τα πάντα είναι έτοιμα, οι δε καλεσμένοι είχαν αρχίσει να προσέρχονται , επικρατούσε δε ενθουσιασμός και ιδιαίτερη χαρά, αντιλαμβανόμαστε ότι ο υπεύθυνος οδηγός, βρισκόταν ήρεμος στην αίθουσα εκδήλωσης, χωρίς να συνοδεύει τον Σαράντο Καργάκο.. Τι είχε συμβεί? Απλά , είχε ξεχάσει, ότι έπρεπε να πάει, να τον παραλάβει..
- Πείτε μας, πώς το αντιμετωπίσατε;
Δήμητρα Κορμπά: Στο σημείο αυτό, παραδέχομαι πως ό,τι τρόπο και αν χρησιμοποιήσω, εξαντλώντας την φαντασία μου, ή ολόκληρη την φιλολογική μου παιδεία, προκειμένου να περιγράψω το πανικό, τον τρόμο, την απελπισία που ένιωσα για το πώς θα εξελισσόταν γιορτή, δεν θα μπορέσω να τα καταφέρω.
Ενώ, λοιπόν, ζούσα τον απόλυτο εφιάλτη και παρακαλούσα να ανοίξει γη να με εξαφανίσει, βλέπω να ανοίγει η κεντρική πόρτα του σχολείου και παγωμένος, καθώς ήταν Δεκέμβρης, κουρασμένος και δικαιότατα οργισμένος μπαίνει ο Σαράντος Καργάκος, που ασυνόδευτος μέσα στο κρύο διέσχισε τόσο δρόμο από το μετρό της πλατείας του Εσταυρωμένου, μέχρι τη ‘’ΓΙΟΥΛΑ’’ για να βρίσκεται στη θέση του, όπως υποσχέθηκε.
- Δηλαδή ο δάσκαλος, έλυσε μόνος του, χωρίς συνέπειες για την εκδήλωσή σας το πρόβλημα;
Δήμητρα Κορμπά: Αυτός, ο εξαιρετικός άνθρωπος, ο δάσκαλος, αλλά και ο ιστορικός ερευνητής, ο επιστήμονας, ο συνεπής του λόγου και της πράξης, ο πείσμων του καθήκοντος , ο θεράπων της παιδαγωγικής, αλλά και υμνητής του μόχθου του παιδαγωγού, ήταν εκεί για να γεμίσει με τη παρουσία του το χώρο, τον πνευματικό και τον ιδεατό και να μιλήσει με μια ομιλία μεστή εννοιών και συναισθημάτων.
Αφού δόθηκαν οι απαιτούμενες εξηγήσεις και η από μέρους μου συγγνώμη, ο δάσκαλος άκακος για την ταλαιπωρία, που υπέστη, μεγαλόκαρδος, ανέβηκε στο βήμα, για να μας μαγέψει.
Τα λόγια του, όπως μου τα έδωσε φεύγοντας, γραμμένα όχι σε γραφομηχανή ή υπολογιστή, αλλά με τα δικά του χέρια ήταν τα εξής:
‘’…..κυρίες και κύριοι, αυτό που λείπει σήμερα σε μια εποχή μεγάλων επιτευγμάτων είναι ο Μεγάλος ΄Ανθρωπος. Και μ’ αυτό εννοώ τον άνθρωπο που διαθέτει ηθικό και πνευματικό μεγαλείο. Ενώ μεγαλώνουν τα πράγματα, ο άνθρωπος μικραίνει. Νοιώθει ασήμαντος μπροστά στο μέγεθος των επιτευγμάτων του. Αλλά τον μεγάλο άνθρωπο δεν τον κάνει η μάνα του, τον κάνει ο δάσκαλός του. Γι’ αυτό ο Αλέξανδρος έλεγε το περίφημο ‘’στον πατέρα μου οφείλω το ζην, στον δάσκαλό μου το ευ ζην’’ . Χωρίς τον Αριστοτέλη ο Αλέξανδρος θα ήταν ένας μεγάλος κατακτητής. Χάρη στον Αριστοτέλη έγινε μεγάλος εκπολιτιστής. Πρέπει λοιπόν, κάποτε να κατανοηθεί ότι ο πολιτισμός ενός κράτους προσμετρείται και καθορίζεται από τη θέση που προσφέρει στους δασκάλους..’’
- Αναφέρθηκε κ. Κορμπά στην σχέση του με το Αιγάλεω και γενικά με την δυτική περιοχή;΄
Δήμητρα Κορμπά: Ναι, με συγκίνηση ακούσαμε την αναφορά του στα παιδικά και νεανικά του χρόνια στο Αιγάλεω και στη συνοικία του Λιούμη.’’…εδώ έζησα κατά τα παιδικά μου χρόνια από το 1951 μέχρι το 1974.
Εδώ στις παράγκες του Μπαρουτάδικου, στο θρυλικό ‘’Πράσινο’’ λίγο πιο πάνω, στο ξυλουργείο του Φαβιέρου, έβγαλα το πρώτο επίσημο μεροκάματο και εισέπραξα το πρώτο- ευτυχώς μικρό- εργατικό μου ατύχημα…’’ Λίγο μετά μιλώντας για τις σπουδές του είπε:
‘’…Η τάξη μου το 1957 έσπασε πρώτη το ‘’άβατο’’ για τα Αιγαλεωτάκια, των Ανωτάτων Σχολών. Ξεπεράσαμε τότε το Βαρβάκειο σε επιτυχία. Τρεις μόνον συμμαθητές μου δεν πέτυχαν, γιατί δεν έδωσαν εξετάσεις.΄Ενας μάλιστα που απέτυχε έγινε εφοπλιστής.’’ ’….Θυμάμαι τώρα με συμπάθεια εκείνους τους παλιούς μου καθηγητές που μέσα στο ψύχος, σε χώρους χωρίς θέρμανση, προσπαθούσαν να ζεστάνουν το πνεύμα μας. Δεν μας δίδαξαν πολλά .Γιατί δεν έβαλαν στα μάτια μας κλειστά παράθυρα, ούτε στο μυαλό μας λουκέτο. Δεν μας δίδαξαν τι να μάθουμε, αλλά το πώς να μάθουμε…’’
‘’.Ωστόσο αυτό που προσωπικά δεν θέλω να λησμονήσω είναι η ανοχή των καθηγητών μας απέναντι στον εργαζόμενο μαθητή. Δουλεύαμε και σπουδάζαμε. Συχνά φθάναμε πρωί στο σχολείο μετά τη δουλειά ή πηγαίναμε στη δουλειά μετά το σχολείο. Ναι, δεν παίρναμε μεγάλους βαθμούς. Τότε ήταν φαινόμενο ο μαθητής που έπαιρνε 17. Σήμερα είναι φαινόμενο όποιος παίρνει κάτω από 17! Γι’αυτό δύο από τους επιτυχόντες της τάξης μου στο Πολυτεχνείο είχαν βαθμό, γύρω στο 15, ενώ ο ομιλών με βαθμολογία 12 και μισό εισήλθε τρίτος στη Φιλοσοφική .Αυτό είναι το θαύμα που συνετελέσθη στο Αιγάλεω. Στα επόμενα χρόνια Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο γέμισαν Αιγαλεωτάκια…’’
- Συγκλονιστικά στοιχεία για την ζωή στα δυτικά..
Δήμητρα Κορμπά : Ναι, η Δυτική Αθήνα πάντα υπέφερε και ταλαιπωρούνταν περισσότερο, από κάθε άλλη περιοχή , αφημένη σε μια ζωή εγκατάλειψης, και παραμένει δυστυχώς και σήμερα, υποβαθμισμένη και υποτιμημένη..
- κ.Κορμπά, περιγράψατε μια σοβαρή προσπάθειά σας για την έναρξη της λειτουργίας ενός εξαιρετικά απαραίτητου ειδικού σχολείου στην Δυτική Αττική και την συνεργασία σας με τον αείμνηστο Σαράντο Καργάκο, παράλληλα, στην γιορτή του εκπαιδευτικού στο σχολείο αυτό. Σήμερα με τι ακριβώς ασχολείσθε και ποια είναι τα σχέδιά σας;
Δήμητρα Κορμπά: Η ψυχή μου έχει κατατεθεί στον τόπο μου, στο Αιγάλεω και σε όλη τη Δυτική Περιφέρεια. Δίδαξα όλα τα χρόνια της δημόσιας υπηρεσίας μου στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ως καθηγήτρια Φιλόλογος και ως Διευθύντρια σχολείου, αποκλειστικά στα Δυτικά. Έδωσα επίσης έργο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όχι μόνο στον Τομέα της Παιδείας αλλά και στη λειτουργία των Παιδικών Δημοτικών Σταθμών. Τα τελευταία χρόνια έχω αναλάβει την Προεδρία ενός Ιστορικού Συλλόγου της « Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Αιγάλεω’’. Από το 2015, που ανέλαβα την ευθύνη αυτή, με τη συνεργασία δημόσιων σχολείων της περιοχής του Αιγάλεω, έγινε εφικτή η διάδοση και κατανόηση του ιστορικού θέματος της σφαγής 96 Αιγαλεωτών στις 29-09-1944 από τους Γερμανούς Ναζί, με συνεχόμενες προσπάθειες , όπως εκδηλώσεις ,συμμετοχή σε συνέδρια και άλλες δράσεις.
- Μπροστά στην πρόκληση των επερχόμενων πολλαπλών εκλογών πώς τοποθετείστε;
Δήμητρα Κορμπά : Καθώς η διάθεση προσφοράς μου στο κοινωνικό σύνολο είναι αδιάλειπτη, έχω δηλώσει την πρόθεσή μου στο ιστορικό- φιλελεύθερο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, να είμαι υποψήφια βουλευτής στον Δυτικό Τομέα και η πρόθεσή μου έχει αντιμετωπιστεί με θετικότητα και αποδοχή, αναμενόμενης και της τελικής ανακοίνωσης με την συγκατάθεση του Προέδρου του κόμματος Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θέτω συνεπώς τον εαυτό μου σε νέους αγώνες για το καλό του τόπου!.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου