Βρίσκεται σε απόσταση 35 χιλιομέτρων από την Αθήνα.
Διοικητικά ανήκει στη Νομαρχία Δυτικής Αττικής
[και τα τελευταία χρόνια, υπάγεται στον Δήμο Μεγαρέων]
Η περιοχή είναι γνωστή και ως Μεγάλο Πεύκο.
Ιδρύθηκε από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας και αποτελεί χώρο αναψυχής,
κυρίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Στα όρια του δήμου βρίσκεται το στρατόπεδο της Ζ' Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών (Ζ' Μ.Α.Κ.) και το Κέντρο Εκπαίδευσης Ειδικών Δυνάμεων (Κ.Ε.Ε.Δ). Επιπλέον στα όρια του δήμου εντάσσονται οι περιοχές: Λουτρόπυργος, Νεράκι καθώς και η Βλυχάδα.
Η εγγύτητα αυτών των περιοχών στο κέντρο της Αθήνας, όσο και το υγιεινό συγκριτικά περιβάλλον σε σχέση με άλλες περιοχές της δυτικής Αττικής που διαθέτουν, έχουν στρέψει των ενδιαφέρον πολλών κατοίκων του Λεκανοπεδίου προς μόνιμη εγκατάσταση στη Νέα Πέραμο.
Παράλληλα η διέλευση του Προαστιακού Σιδηροδρόμου όπως και η δημιουργία της Αττικής οδού έχουν διευκολύνει τη συγκοινωνία όχι μόνο προς την Αθήνα αλλά και τις βόρειες ή και τις ανατολικές περιοχές της Αττικής όπως και το Διεθνές Αεροδρόμιο "Ελ. Βενιζέλος".
Ταυτόχρονα η πόλη της Νέας Περάμου εξυπηρετείται από τη Νέα Εθνική Οδό Αθηνών-Πατρών έχοντας εύκολη πρόσβαση προς την Πελοπόννησο.
Ως συνέπεια όλων αυτών είναι η αυξημένη ζήτηση για αγορά μόνιμης κατοικίας καθώς οι όροι δόμησης ιδιαίτερα στο Λουτρόπυργο και το Νεράκι είναι ιδιαίτερα αυστηροί, προσφέροντας πολλούς ελεύθερους χώρους.
Το 1922, κάτοικοι της Περάμου της Μ.Ασίας διώχθηκαν από το τόπο τους στιβαγμένοι σε καΐκια, οικογένειες χωρίσαν σε μια στιγμή.
Άλλοι "βγήκανε" στη Πέραμο της Καβάλας κι άλλοι στα μέρη της Αττικής, ψάχνοντας να βρουν μέρος να εγκατασταθούν.
Ιστορία
Το 1922, κάτοικοι της Περάμου της Μ.Ασίας διώχθηκαν από το τόπο τους στιβαγμένοι σε καΐκια, οικογένειες χωρίσαν σε μια στιγμή.
Άλλοι "βγήκανε" στη Πέραμο της Καβάλας κι άλλοι στα μέρη της Αττικής, ψάχνοντας να βρουν μέρος να εγκατασταθούν.
Επειδή, λόγω παράδοσης οι περισσότεροι ήταν ψαράδες, το μέρος το οποίο προτιμήθηκε ήταν αυτό που είναι η σημερινή Νέα Πέραμος, στο οποίο κατέληξε μετά από πολύ σκέψη μια επιτροπή από τους τότε Περαμιώτες, η οποία και δημιουργήθηκε με αυτό τον σκοπό, να βρουν δηλαδή το τόπο που θα στεγάσουν τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή.
Ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε από την τότε κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Εγκαταστάθηκαν προσωρινά τον Σεπτέμβρη του 1922 στην τότε Κούλουρη της Σαλαμίνας μέχρι να δημιουργηθεί ο συνοικισμός.
Από το 1925, άρχισε η σταδιακή στέγασή τους στον συνοικισμό, όταν ακόμα αυτός ήταν μισοτελειωμένος.
Ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε από την τότε κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου. Εγκαταστάθηκαν προσωρινά τον Σεπτέμβρη του 1922 στην τότε Κούλουρη της Σαλαμίνας μέχρι να δημιουργηθεί ο συνοικισμός.
Από το 1925, άρχισε η σταδιακή στέγασή τους στον συνοικισμό, όταν ακόμα αυτός ήταν μισοτελειωμένος.
Στον οικισμό αυτό εγκαταστήθηκαν στα έτοιμα σπίτια, Περάμιοι, αλλά και άλλοι πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης και τις Μ. Ασίας.
Το πρώτο σχολείο ήταν μια ξύλινη παράγκα, το οποίο χρηματοδότησε ο τότε πρωθυπουργός Θ. Πάγκαλος. Το σχολείο λειτουργούσε τις Κυριακές ως εκκλησία, ώσπου με διάφορες δωρεές χτίστηκε η εκκλησία. Στην εκκλησία με περηφάνια μεταφέρθηκε η εικόνα του Άι-Γιώργη από τη Πέραμο της Μ. Ασίας, την οποία έκαψαν οι Τούρκοι.
Το 1928 ο οικισμός αναγνωρίστηκε επίσημα και εντάχθηκε στον δήμο Μεγαρέων ενώ ένα χρόνο μετά, το 1929, έγινε κοινότητα.
Η Νέα Πέραμος συνηθίζεται να ονομάζεται και Μεγάλο Πεύκο.
Το πρώτο σχολείο ήταν μια ξύλινη παράγκα, το οποίο χρηματοδότησε ο τότε πρωθυπουργός Θ. Πάγκαλος. Το σχολείο λειτουργούσε τις Κυριακές ως εκκλησία, ώσπου με διάφορες δωρεές χτίστηκε η εκκλησία. Στην εκκλησία με περηφάνια μεταφέρθηκε η εικόνα του Άι-Γιώργη από τη Πέραμο της Μ. Ασίας, την οποία έκαψαν οι Τούρκοι.
Το 1928 ο οικισμός αναγνωρίστηκε επίσημα και εντάχθηκε στον δήμο Μεγαρέων ενώ ένα χρόνο μετά, το 1929, έγινε κοινότητα.
Η Νέα Πέραμος συνηθίζεται να ονομάζεται και Μεγάλο Πεύκο.
Είναι μια προσωνυμία η οποία επικράτησε εξαιτίας ενός μεγάλου πεύκου, όπου συνήθιζαν να δίνουν ραντεβού οι κάτοικοι των Μεγάρων.
Ήθελαν έτσι να μαζεύεται ένας μεγάλος αριθμός ατόμων, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος να τους ληστέψουν στον δρόμο προς την Αθήνα.
el.wikipedia.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου