Σε πρώτη παρουσίαση από την Εθνική Λυρική Σκηνή η όπερα «Καπουλέτοι και Μοντέκκοι» του
Βιντσέντζο Μπελίνι ανεβαίνει για 6 μόνο παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 13, 14, 15, 18, 20 και 21 Νοέμβρη.
Το αριστούργημα του ρομαντικού μπελ κάντο που εξιστορεί την τραγωδία των «αιώνιων εραστών» της Βερόνας, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ανεβαίνει σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Αρνό Μπερνάρ.
Με το έργο αυτό η Εθνική Λυρική Σκηνή, εγκαινιάζει τη συνεργασία της με την «Αρένα» της Βερόνας και το «Τεάτρο Λα Φενίτσε» της Βενετίας, όπου η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε με επιτυχία στις 11 Μάρτη του 1830. Η λυρική τραγωδία σε δύο πράξεις βασίζεται στο ποιητικό κείμενο του Φελίτσε Ρομάνι.
Οι υπέροχες ατέρμονες μελωδίες του Μπελίνι συνδυάζονται με τα ατμοσφαιρικά σκηνικά του Αλεσάντρο Κάμερα και τα κοστούμια της Κάρλας Ρικότι και το πάντρεμά τους είναι ονειρικό καθώς φαίνεται οι ήρωες του έργου να ξεπηδούν μέσα από τους πίνακες ενός Μουσείου με αναγεννησιακά έργα. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, περιπλανιόμαστε από αίθουσα σε αίθουσα του μουσείου, ενώ οι ήρωες - φαντάσματα ζωντανεύουν και έρχονται αντιμέτωποι με τους σημερινούς χρήστες του χώρου. Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να συνδέσει τους ρομαντικούς ήρωες του Μπελλίνι με τους θεατές του σήμερα.
Η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1830 στο ιστορικό Τεάτρο Λα Φενίτσε της Βενετίας και σημείωσε εξαιρετική επιτυχία. Το ποιητικό κείμενο του Ρομάνι εστιάζει στην τραγωδία του άτυχου έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, παρά στον ίδιο τον έρωτα των δύο νέων. Ο Ρομάνι δεν βασίστηκε στον Σαίξπηρ, ο οποίος τότε ήταν ελάχιστα γνωστός στην Ιταλία, αλλά ανέτρεξε στις ίδιες λογοτεχνικές πηγές του 15ου και του 16ου αιώνα, στις οποίες στράφηκε και ο Άγγλος δραματουργός. Παρότι οι Καπουλέτοι και Μοντέκκοι στηρίχτηκαν κατά μεγάλο μέρος στην προηγούμενη όπερα που έγραψε ο Μπελίνι, την Τζαΐρα, ο συνθέτης σε επιστολή του της 30ης Ιανουαρίου του 1830 αναφέρει ότι η ολοκλήρωση του έργου αυτού ήταν τόσο επίπονη, που τον οδήγησε στην τρέλα.
Ο διακεκριμένος Γάλλος σκηνοθέτης Αρνό Μπερνάρ, με πολυετή εμπειρία στη σκηνοθεσία όπερας στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου, επέλεξε, για τους Καπουλέτους και Μοντέκκους, να αναζητήσει την ελαφράδα της αφήγησης και τη διακριτική και νοσταλγική διαφάνεια του ονείρου και της ψευδαίσθησης. Αναφορικά με την σκηνοθετική του γραμμή, ο Μπερνάρ σημειώνει: «Στηρίχτηκα πάνω στην ακόλουθη σύλληψη: Βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός μουσείου. Κατά τη συμφωνική εισαγωγή, στο μουσείο αυτό, το οποίο έχει χτιστεί στην εποχή του Μπελλίνι αλλά είναι όπως το βλέπουμε εμείς σήμερα, γίνονται εκτενείς εργασίες συντήρησης. Οι τεχνικοί ασχολούνται με την προστασία των έργων τέχνης. Τη σύγχυση της ημέρας της πρώτης σκηνής διαδέχεται το ξύπνημα των χαρακτήρων, οι οποίοι βγαίνουν από τους πίνακες αυτή τη σιωπηλή νύχτα. Ένας καμβάς είναι σκισμένος. Ορισμένοι Καπουλέτοι, ζωγραφισμένοι από κάποιον εξέχοντα ζωγράφο της Αναγέννησης, ζωντανεύουν και αφηγούνται μία ιστορία ωραία και απλή: αυτή των εραστών της Βερόνας.
Σεβόμενος τη δομή της όπερας του Μπελλίνι, τρεις σκηνές στην Α’ Πράξη και τρεις στη δεύτερη, περιπλανιόμαστε στο μουσείο από αίθουσα σε αίθουσα και συναντούμε αυτούς τους χαρακτήρες-φαντάσματα, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τους σημερινούς χρήστες του χώρου.
Συνεπώς, ιστορική διαδρομή, διαδρομή ψυχολογική, διαδρομή προς το μαύρο του θανάτου. Η σκηνογραφία υποστηρίζει αυτές τις διαδρομές: από το επιδεικτικό χρυσό του μεγαλείου περνάμε στο ζωηρό κόκκινο των εντάσεων και το τρεμάμενης λάμψης πράσινο του πάθους. Περνάμε μέσα από μυστικούς διαδρόμους και από το ένα δωμάτιο στο επόμενο χωρίς να σταματάμε τη μουσική, η οποία είναι ο πραγματικός μίτος της Αριάδνης για αυτή την όπερα: ενώνει τον τόπο, ενώνει το χρόνο, ενώνει τη δράση».
Ο διακεκριμένος Αρχιμουσικός της ΕΛΣ Λουκάς Καρυτινός διευθύνει την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ, με τη συμμετοχή διακριμένων Ελλήνων και ξένων Μονωδών, όπως οι Μαίρη - Έλεν Νέζη, Ειρήνη Καράγιαννη, Μιχαέλα Μάρκου, Έλενα Ξανθουδάκη, Γιάννης Χριστόπουλος, Αντώνης Κορωναίος, Τάσος Αποστόλου, Πέτρος Μαγουλάς και Διονύσης Τσαντίνης.
Συντελεστές
Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός
Σκηνοθεσία: Αρνώ Μπερνάρ
Σκηνικά: Αλεσσάντρο Κάμερα
Κοστούμια: Κάρλα Ρικόττι
Επιμέλεια φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Καπέλλιο: Τάσος Αποστόλου
Ιουλιέττα: Μιχαέλα Μάρκου (13, 15, 20/11) – Έλενα Ξανθουδάκη (14, 18, 21/11)
Ρωμαίος: Μαίρη-Έλεν Νέζη (13, 15, 20/11) – Ειρήνη Καράγιαννη (14, 18, 21/11)
Τεμπάλντο: Γιάννης Χριστόπουλος (13, 15, 20/11) –Αντώνης Κορωναίος (14, 18, 21/11)
Λορέντζο: Πέτρος Μαγουλάς (13, 15, 20/11) – Διονύσης Τσαντίνης (14, 18, 21/11)
Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ
in.gr
Βιντσέντζο Μπελίνι ανεβαίνει για 6 μόνο παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 13, 14, 15, 18, 20 και 21 Νοέμβρη.
Το αριστούργημα του ρομαντικού μπελ κάντο που εξιστορεί την τραγωδία των «αιώνιων εραστών» της Βερόνας, του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας ανεβαίνει σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σκηνοθεσία Αρνό Μπερνάρ.
Με το έργο αυτό η Εθνική Λυρική Σκηνή, εγκαινιάζει τη συνεργασία της με την «Αρένα» της Βερόνας και το «Τεάτρο Λα Φενίτσε» της Βενετίας, όπου η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε με επιτυχία στις 11 Μάρτη του 1830. Η λυρική τραγωδία σε δύο πράξεις βασίζεται στο ποιητικό κείμενο του Φελίτσε Ρομάνι.
Οι υπέροχες ατέρμονες μελωδίες του Μπελίνι συνδυάζονται με τα ατμοσφαιρικά σκηνικά του Αλεσάντρο Κάμερα και τα κοστούμια της Κάρλας Ρικότι και το πάντρεμά τους είναι ονειρικό καθώς φαίνεται οι ήρωες του έργου να ξεπηδούν μέσα από τους πίνακες ενός Μουσείου με αναγεννησιακά έργα. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, περιπλανιόμαστε από αίθουσα σε αίθουσα του μουσείου, ενώ οι ήρωες - φαντάσματα ζωντανεύουν και έρχονται αντιμέτωποι με τους σημερινούς χρήστες του χώρου. Ο σκηνοθέτης επιχειρεί να συνδέσει τους ρομαντικούς ήρωες του Μπελλίνι με τους θεατές του σήμερα.
Η όπερα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1830 στο ιστορικό Τεάτρο Λα Φενίτσε της Βενετίας και σημείωσε εξαιρετική επιτυχία. Το ποιητικό κείμενο του Ρομάνι εστιάζει στην τραγωδία του άτυχου έρωτα του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, παρά στον ίδιο τον έρωτα των δύο νέων. Ο Ρομάνι δεν βασίστηκε στον Σαίξπηρ, ο οποίος τότε ήταν ελάχιστα γνωστός στην Ιταλία, αλλά ανέτρεξε στις ίδιες λογοτεχνικές πηγές του 15ου και του 16ου αιώνα, στις οποίες στράφηκε και ο Άγγλος δραματουργός. Παρότι οι Καπουλέτοι και Μοντέκκοι στηρίχτηκαν κατά μεγάλο μέρος στην προηγούμενη όπερα που έγραψε ο Μπελίνι, την Τζαΐρα, ο συνθέτης σε επιστολή του της 30ης Ιανουαρίου του 1830 αναφέρει ότι η ολοκλήρωση του έργου αυτού ήταν τόσο επίπονη, που τον οδήγησε στην τρέλα.
Ο διακεκριμένος Γάλλος σκηνοθέτης Αρνό Μπερνάρ, με πολυετή εμπειρία στη σκηνοθεσία όπερας στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου, επέλεξε, για τους Καπουλέτους και Μοντέκκους, να αναζητήσει την ελαφράδα της αφήγησης και τη διακριτική και νοσταλγική διαφάνεια του ονείρου και της ψευδαίσθησης. Αναφορικά με την σκηνοθετική του γραμμή, ο Μπερνάρ σημειώνει: «Στηρίχτηκα πάνω στην ακόλουθη σύλληψη: Βρισκόμαστε στο εσωτερικό ενός μουσείου. Κατά τη συμφωνική εισαγωγή, στο μουσείο αυτό, το οποίο έχει χτιστεί στην εποχή του Μπελλίνι αλλά είναι όπως το βλέπουμε εμείς σήμερα, γίνονται εκτενείς εργασίες συντήρησης. Οι τεχνικοί ασχολούνται με την προστασία των έργων τέχνης. Τη σύγχυση της ημέρας της πρώτης σκηνής διαδέχεται το ξύπνημα των χαρακτήρων, οι οποίοι βγαίνουν από τους πίνακες αυτή τη σιωπηλή νύχτα. Ένας καμβάς είναι σκισμένος. Ορισμένοι Καπουλέτοι, ζωγραφισμένοι από κάποιον εξέχοντα ζωγράφο της Αναγέννησης, ζωντανεύουν και αφηγούνται μία ιστορία ωραία και απλή: αυτή των εραστών της Βερόνας.
Σεβόμενος τη δομή της όπερας του Μπελλίνι, τρεις σκηνές στην Α’ Πράξη και τρεις στη δεύτερη, περιπλανιόμαστε στο μουσείο από αίθουσα σε αίθουσα και συναντούμε αυτούς τους χαρακτήρες-φαντάσματα, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με τους σημερινούς χρήστες του χώρου.
Συνεπώς, ιστορική διαδρομή, διαδρομή ψυχολογική, διαδρομή προς το μαύρο του θανάτου. Η σκηνογραφία υποστηρίζει αυτές τις διαδρομές: από το επιδεικτικό χρυσό του μεγαλείου περνάμε στο ζωηρό κόκκινο των εντάσεων και το τρεμάμενης λάμψης πράσινο του πάθους. Περνάμε μέσα από μυστικούς διαδρόμους και από το ένα δωμάτιο στο επόμενο χωρίς να σταματάμε τη μουσική, η οποία είναι ο πραγματικός μίτος της Αριάδνης για αυτή την όπερα: ενώνει τον τόπο, ενώνει το χρόνο, ενώνει τη δράση».
Ο διακεκριμένος Αρχιμουσικός της ΕΛΣ Λουκάς Καρυτινός διευθύνει την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ, με τη συμμετοχή διακριμένων Ελλήνων και ξένων Μονωδών, όπως οι Μαίρη - Έλεν Νέζη, Ειρήνη Καράγιαννη, Μιχαέλα Μάρκου, Έλενα Ξανθουδάκη, Γιάννης Χριστόπουλος, Αντώνης Κορωναίος, Τάσος Αποστόλου, Πέτρος Μαγουλάς και Διονύσης Τσαντίνης.
Συντελεστές
Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός
Σκηνοθεσία: Αρνώ Μπερνάρ
Σκηνικά: Αλεσσάντρο Κάμερα
Κοστούμια: Κάρλα Ρικόττι
Επιμέλεια φωτισμών: Στέλλα Κάλτσου
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος
Καπέλλιο: Τάσος Αποστόλου
Ιουλιέττα: Μιχαέλα Μάρκου (13, 15, 20/11) – Έλενα Ξανθουδάκη (14, 18, 21/11)
Ρωμαίος: Μαίρη-Έλεν Νέζη (13, 15, 20/11) – Ειρήνη Καράγιαννη (14, 18, 21/11)
Τεμπάλντο: Γιάννης Χριστόπουλος (13, 15, 20/11) –Αντώνης Κορωναίος (14, 18, 21/11)
Λορέντζο: Πέτρος Μαγουλάς (13, 15, 20/11) – Διονύσης Τσαντίνης (14, 18, 21/11)
Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ
in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου