Στο Φεστιβάλ του Λονδίνου Ο σκηνοθέτης Πάολο Σορεντίνο μιλά για τη «Νιότη» και το σινεμά του

Από τις Συνέπειες του Έρωτα μέχρι τη Νιότη, η φιλμογραφία του Πάολο Σορεντίνο είναι γεμάτη από υπέροχες ταινίες. Il Divo, η Τέλεια Ομορφιά, This Must Be the Place είναι μερικές από αυτές, ενώ ο Σορεντίνο ετοιμάζει για το HBO τηλεοπτική σειρά με ήρωα έναν νεαρό Πάπα που ερμηνεύει ο Τζουντ Λο. Ο ιταλός σκηνοθέτης βρέθηκε στο Λονδίνο για την πρεμιέρα της ταινίας του Νιότη στο 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της πόλης και μίλησε σε ειδική εκδήλωση για την καριέρα του, το σινεμά και τα πράγματα που αγαπά.

«Αποφάσισα να γίνω σκηνοθέτης όταν ήμουν 19 ετών και είδα μια ταινία του Τορνατόρε. Συνειδητοποίησα ότι το να το κάνω αυτό σημαίνει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, όχι πάντα σωστά. Νωρίτερα, είχα σκεφτεί να γίνω σκηνοθέτης αλλά κατάλαβα ότι για αυτό έπρεπε να κάνω εξάσκηση.

» Με τον Τόνι Σερβίλο (πρωταγωνιστή στο Il Divo και Η Τέλεια Ομορφιά) μάς συνδέει μια φιλία που βασίζεται στο γέλιο. Κάνουμε ο ένας τον άλλο να γελάει και αυτό είναι ίσως το μοναδικό κοινό μας σημείο. Η φιλία μας βασίζεται σε μία ελαφρότητα για μία δουλειά που μπορεί να σε βαραίνει.

» Αποφάσισα να κάνω μία ταινία για τον Τζούλιο Αντρεότι όταν διάβασα κάπου ότι σε όποιον μιλούσε. έκλεινε τα μάτια. Θεωρώ ότι μία ταινία βασίζεται στις λεπτομέρειες. Σκέφτηκα, λοιπόν, ότι ένας άνθρωπος που κρατά κλειστά τα μάτια όταν μιλά είναι ικανός για τα πάντα.

» Με το This Must Be the Place, την πρώτη μου αγγλόφωνη ταινία, ήθελα να κάνω μία ταινία για τα πράγματα που μου άρεσαν όταν ήμουν έφηβος. Τους Talking Heads, τους Cure, τις ΗΠΑ, το αμερικανικό σινεμά. Προσπάθησα, έτσι, να ξαναζήσω στιγμές της εφηβείας μου.

» Η μουσική έρχεται πρώτη σε μία ταινία και πολλές φορές καθορίζει και τι είδους ταινία θα είναι. Το Il Divo, για παράδειγμα, είναι μία ταινία για τον πιο βαρετό άνθρωπο που έζησε ποτέ στην Ιταλία, οπότε ο μόνος τρόπος που μπορούσε να γίνει ήταν σαν ροκ όπερα.

» Τα βασικά θέματα των ταινιών μου είναι η θλίψη, ο χρόνος και η μεγαλύτερη συνέπεια του χρόνου, ο θάνατος. Αλλά προσπαθώ να τα προσεγγίσω με χιούμορ, διαφορετικά θα θέλουμε να αυτοκτονήσουμε όλοι πριν καλά-καλά τελειώσει η ταινία.

» Το βρίσκω δύσκολο να διαχειριστώ έννοιες όπως η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία. Προτιμώ να είμαι ρεαλιστής.

» Στην Τέλεια Ομορφιά μίλησα για έναν χαρακτήρα που βλέπει μία συγκεκριμένη πλευρά της Ιταλίας. Τελικά, τόσο ο χαρακτήρας, όσο και εγώ, επικρίνουμε, αλλά αγαπάμε αυτή την πλευρά της Ιταλίας.

» Ο μόνος λόγος που δεν μου αρέσει να με συγκρίνουν με τον Φελίνι είναι επειδή συνήθως λένε: Θέλει να είναι σαν τον Φελίνι, αλλά δεν μπορεί. Αλλά σίγουρα ακολουθώ και εγώ την παράδοση του δράματος μέσα στην κωμωδία, στην οποία ήταν κορυφαίος ο Φελίνι.

» Για τη Νιότη, σκέφτηκα κατευθείαν τον Μάικλ Κέιν για τον ρόλο του μαέστρου. Στο μυαλό μου όταν σκεφτόμουν την εικόνα ενός σεβάσμιου μαέστρου, τότε μου ερχόταν αυτός στο μυαλό.

» Το αγαπημένο μου κομμάτι μιας ταινίας είναι η συγγραφή του σεναρίου. Μπορώ να είμαι όσο λυπημένος ή όσο παντοδύναμος θέλω.

» Το να σκηνοθετείς μοιάζει με το να χτυπάς ένα τύμπανο. Πρέπει να μπορείς να κρατάς τον ρυθμό».

* Η ταινία Νιότη κυκλοφορεί ήδη στις ελληνικές αίθουσες.

in.gr