Θοδωρής Σπηλιόπουλος: Χρυσάφι ή Σκουπίδια;

Σκουπίδια που μπορεί να 'ναι χρυσάφι. Χρυσάφι για τους μεγαλοκατασκευαστές ή για την τσέπη του καθένα;

Τι σημαίνει π.χ. 1,69 ευρω σε σύγκριση με το 1,05 σε διπλανό δήμο για την τσέπη του Χαϊδαριώτη;

Ο βασικός σχεδιασμός της προηγούμενης διοίκησης Μαραβέλια ΗΤΑΝ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΙ η αποτελεσματικότητα στη πράξη του δήμου.

Για άλλη μια φορά θα αποδεικνυόταν δήθεν ότι ο κρατικός τομέας εν προκειμένω ο δημοτικός, είναι άχρηστος άρα να τον ιδιωτικοποιήσουμε, καλλιεργώντας και επενδύοντας στον κοινωνικό αυτοματισμό.

Στο σημερινό άρθρο δεν θα ασχοληθούμε με την αποτελεσματικότητα της διοίκησης του Σελέκου στην καθαριότητα, ανεξαρτήτως διακηρύξεων και προθέσεων.

Μένοντας πιστοί στο δόγμα μιας προγραμματικής αντιπολίτευσης και ότι εμείς δεν θέλουμε μια 5ετια να πάει χαμένη για να αποδείξουμε τι καλοί, αποτελεσματικοί, γνώστες όχι μόνο των διαπιστώσεων αλλά και των λύσεων και που εμείς ήμασταν είμαστε και θα είμαστε.

Όχι δεν θέλουμε να χαθεί πολύτιμος χρόνος σε άγονες αντιπαραθέσεις, ξεκινάμε λοιπόν από το Α.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ: η μείωση του όγκου των σκουπιδιών. Αυτό γενικά λέγεται ΠΡΟΛΗΨΗ .

ΔΗΛΑΔΗ ΜΕΙΩΣΗ ΟΓΚΟΥ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ.

Αφού τα μειώσουμε κατά 10 % ,20 % ,40 %,70%...

Ξέρω ήδη χαμογελάτε, από τα προηγούμενα ποσοστά.

Επιμένω πως αυτό που θα περισσέψει θα το διαχειριστούμε. Με ποιον τρόπο. Με τον καλλίτερο και θα χουμε τον χρόνο να ανταλλάξουμε απόψεις και για πολίτικες, για οικονομικά συμφέροντα κλπ. Εμείς εξάλλου στην συζήτηση αυτή θα εμπλέξουμε και άλλους φίλους με γνώση και εμπειρία, περγαμηνές και στους αγώνες τους περιβαλλοντικούς, γιατί θέλουμε την καλλίτερη λύση για το ανθρωπογενές περιβάλλον.

Πρέπει να εξετάσουμε τις εξής προτάσεις:

α) να πληρώνουμε δημοτικά τέλη ανάλογα με την ποσότητα των απορριμμάτων που παράγουμε, ώστε να ισχύσει η αρχή της «ανταποδοτικότητας»

β) να ισχύσει στους ΟΤΑ η αρχή «Ο Ρυπαίνων Πληρώνει»

γ) μείωση της αχρείαστης συσκευασίας

δ)Η επαναχρησιμοποίηση προϋποθέτει την ανάληψη πρωτοβουλιών από την πολιτεία, την τοπική αυτοδιοίκηση και τον ιδιωτικό τομέα για τη δημιουργία υποδομών και επιχειρηματικότητας σχετικά με τη διαχείριση και επαναχρησιμοποίηση ηλεκτρικών συσκευών, παλαιών επίπλων, ρουχισμού και άλλων προϊόντων, που σήμερα καταλήγουν στα απορρίμματα.

Επανερχόμαστε...

Στην αρχή της θητείας η νέα ηγεσία του δήμου κάλεσε τον κόσμο σε εθελοντισμό. Δεν θα μπούμε σήμερα σε μια συζήτηση για το σε ποια κατάσταση είναι η πόλη, θα έχουμε τον χρόνο να εστιάσουμε σε επόμενα άρθρα ή σε τοποθετήσεις μας στο δημ. συμβούλιο, όπως το έχουμε κάνει μέχρι τώρα με ερωτήσεις για τον μηχανολογικό εξοπλισμό και προτάσεις, με επαίνους για την προσπάθεια των εργαζόμενων που είναι λίγοι, που είχε μεθοδευτεί, να ναι λίγοι, γιατι δεν έγιναν τότε που έπρεπε προσλήψεις μονίμων.

ΕΙΠΑΜΕ λοιπόν παρότι είναι έξω από την οπτική μας την φιλοσοφία μας συμπαραστεκόμαστε στον εθελοντισμό, γιατί θέλουμε να εκπαιδευτεί ο κόσμος σε μια λογική αυτενέργειας που θα είναι άκρως απαραίτητη στη πορεία που ο δήμος, η περιφέρεια, η χώρα θα πρέπει να χαράξει μιαν άλλη πορεία σε αυτό τον τομέα και που δεν μπορεί να γίνει έξω από μια θετική αλλοτρίωση των πολιτών, επίτηδες χρησιμοποιώ τον όρο προκλητικά.

Με αυτή την οπτική χάθηκε χρόνος γιατί δεν άνοιξε η συζήτηση, δεν υπήρξαν παραδείγματα έντασης στην κατεύθυνση της μείωσης του όγκου των σκουπιδιών, της κατανόησης της έννοιας και της δημιουργίας κινήτρων για κομποστοποίηση.

Η πρότασή μας για να ανοίξει η συζήτηση με βάση την πρόταση της Ρένας Δούρου δεν έγινε αποδεκτή, παρότι το επαναφέραμε πολλές φορές ρωτώντας ή σχολιάζοντας σχετικά θέματα (βλέπε σχετικά psdhaidari.blogspot.com, θέματα δημοτικού συμβουλίου).

Επίσης, η πρότασή μας να ξεκινήσει στις λαϊκές αγορές, να γίνεται διαχωρισμός των σκουπιδιών και στην συνέχεια να πάμε σε κατηγορίες πιλοτικών εφαρμογών είτε κατά γειτονιές ή διαμερίσματα, δεν έγινε αποδεκτή. Η εμπειρία μας από τις λαϊκές συνελεύσεις που παρακολουθήσαμε, ανέδειξε ανάμεσα στα άλλα τινά, αγωνία του κόσμου για αυτό το θέμα αλλά και ότι έχουμε πολύ δρόμο σε αυτό που λέμε εκπαίδευση του πληθυσμού, χρήση κινήτρων, συζητήσεων θα λέγαμε κατά σχολική γειτονιά μια και γύρω από το κάθε σχολείο εστιάζεται κι η γονεϊκή ανησυχία για τους χώρους που βρίσκονται τα παιδιά στο σχολείο και μετά το σχολείο.

Επανερχόμαστε...

Η εμπειρία λέει για πράσινα σημεία στην πόλη και 4 κατηγορίες κάδων. Ο πρώτος κάδος μπορεί να αφορά μόνο το χαρτί, που θα οδηγείται χωρίς άλλη διαλογή για ανακύκλωση, ο δεύτερος κάδος θα δέχεται όλα τα υπόλοιπα ανακυκλώσιμα υλικά (πλαστικά, γυαλί, μέταλλα, ξύλο), τα οποία θα οδηγούνται για διαλογή στα ειδικά ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) και εν συνεχεία για ανακύκλωση, ο τρίτος κάδος θα δέχεται μόνο τα υπόλοιπα οργανικά και βιοαποδομήσιμα υλικά (όσα δηλαδή δεν αξιοποιούνται στην οικιακή κομποστοποίηση), τα οποία θα οδηγούνται για κομποστοποίηση σε μικρές ή μεγαλύτερες μονάδες κομποστοποίησης και ο τέταρτος κάδος θα δέχεται τα υπολείμματα τα οποία θα οδηγούνται για τελική διάθεση σε ΧΥΤΥ.

Επίσης κομποστοποίηση κατά οίκημα και πολυκατοικία γιατί υπάρχουν χώροι και τεχνικές εξελιγμένες που απαντούν σε ερωτήματα αν είναι εστίες μόλυνσης, οσμών κλπ. Επίσης στις πλατείες μπορεί να εξεταστεί η τοποθέτηση κάδων κομποστοποίησης.

Στο εξωτερικό, μια σειρά προϊόντα, πλαστικά ή γυάλινα μπουκάλια ανακυκλώνονται με χρηματικό αντίτιμο.

Δεν είναι περιεχόμενο αυτού του άρθρου να αναλύσουμε παραπέρα τις κατηγορίες των κάδων. Θέλουμε να συμβάλλουμε στην ευαισθητοποίηση των φορέων της πόλης. Ούτε θα παραθέσουμε στοιχεία από διπλανούς δήμους. Θα επιμείνουμε να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία του όγκου των σκουπιδιών που παράγουμε στο δήμο και ένα αρχικό πλάνο διαβούλευσης για στόχους και κατηγορίες.

Να ξεχωρίσουμε την συζήτηση για την πρόληψη ώστε να μην υποβαθμιστεί.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ πρέπει να δούμε τους ειδικούς στόχους εκτός από τα σχολεία, τα δημοτικά καταστήματα, τους χώρους υγείας στον δήμο, τις μικρές επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν και αντικαθιστούν λιπαντικά μέσα μηχανών, καθώς και για ότι έχει σχέση με το πράσινο.

Θοδωρής Σπηλιόπουλος

Υ.Γ.

Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι ο τρόπος που ο Δήμος πετάει στα σκουπίδια του [απόβλητα], που είναι ο ίδιος περίπου τρόπος που οι κάτοικοι έχουν συνηθίσει να τα παράγουν, είναι ακαλαίσθητος, ακριβός, αντιοικολογικός, κοινωνικά άδικος και πρέπει να αλλάξει. Σε αυτό πρωταρχικά πρέπει να συμφωνήσουμε και να αναζητήσουμε λύσεις.... με το άρθρο αυτό ανοίγουμε το διάλογο...