Δήλωση Μαρίας Γιαννακάκη για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης

Δείτε αναλυτικά τη δήλωση της Μαρίας Γιαννακάκη:

Η 19η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης, δεν επιλέχθηκε τυχαία, καθώς συνδυάζεται με την αυριανή, 20η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τα οποία περιγράφονται στην ομώνυμη Συνθήκη του ΟΗΕ.

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, είναι επιτακτική η ανάγκη να θυμηθούμε πως η παιδική κακοποίηση δεν έχει γεωγραφικά σύνορα, ούτε όρια ανοχής και μη.

Ανάμεσα στις επικρατέστερες μορφές της, σωματική, συναισθηματική/ψυχολογική, σεξουαλική, παραμέληση και έκθεση σε κίνδυνο, δεν υπάρχει διαβάθμιση βαρύτητας.

Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας είναι κρίσιμες και καθοριστικές για την κοινωνικοποίηση και διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και την ακολουθούν δια βίου, ενώ η οικογένεια οφείλει να αποτελεί τον «φυσικό» χώρο προστασίας για τα παιδιά, προφυλάσσοντάς τα από εικόνες και εμπειρίες βίας καθεμιάς από τις αναφερθείσες μορφές, όχι μόνο άμεσα και με θύματα τα ίδια, αλλά και από αυτές που έχουν αποδέκτες μέλη του οικογενειακού περιβάλλοντος, όπως η μητέρα, και έχουν άμεση αρνητική επίδραση στον ψυχισμό του παιδιού.

Το ερευνητικό έργο αποκαλύπτει τη σοκαριστική αλήθεια, πως ο οικογενειακός χώρος και συχνά μέλη του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος αποτελούν τους θύτες της ενδοοικογενειακής βίας, με το σκοτεινό αριθμό τέτοιων περιστατικών να είναι πολύ μεγάλος, λόγω του κοινωνικού στίγματος που επιφέρει και με τα ίδια τα περιστατικά να έχουν αυξηθεί δραματικά στη χώρα μας κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης. 

H πρόσφατη Έκθεση του Ερευνητικού Κέντρου Innocenti της UNICEF περιλαμβάνει ιδιαίτερα ανησυχητικά στοιχεία για το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο –τα στοιχεία όμως τα οποία αναφέρονται στην Ελλάδα, δεν είναι απλά ανησυχητικά αλλά σοκαριστικά. Μας υπενθυμίζουν με τον πλέον δραματικό τρόπο ότι η ακραία φτώχεια θίγει τον σκληρό πυρήνα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Κακοποίησης θέλουμε να υπενθυμίσουμε πως η Ελλάδα, παρότι είναι από τις πρώτες χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης που αφορά στη βία κατά των γυναικών αλλά και εν γένει στην ενδοοικογενειακή βία, παρά τις διαρκείς οχλήσεις μας, δεν την έχει ακόμη επικυρώσει ώστε να αποκτήσει νομοθετική ισχύ και παρότι η Συνθήκη αυτή αποτελεί το πρώτο νομικώς δεσμευτικό κείμενο που ορίζει τις μορφές που λαμβάνει η βία αυτών των μορφών και εισάγει ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση και πρόληψή της, καθώς και για την παύση της ατιμωρησίας των θυτών και την προστασία των θυμάτων. 

Είναι χρέος μας, ως Πολιτεία, να προστατεύσουμε τα παιδιά απέναντι σε κάθε μορφή κακοποίησης, κι αυτό δε θα συντελεστεί ούτε με ευχολόγια, ούτε με καλές προθέσεις, αλλά με συγκεκριμένα θεσμικά εργαλεία τα οποία η χώρα μας αρνείται πεισματικά μέχρι τώρα να υιοθετήσει.