Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη στην 79η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.

Την ανάγκη να υπάρξει μια προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου, στην οποία δεν χωρά η ΝΔ και οι συντηρητικές πολιτικές, υπογράμμισε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης κατά την ομιλία του στην 79η ΔΕΘ. 

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς επανέλαβε μεταξύ άλλων ότι το κόμμα θα εκφράσει τη θέση του για την προεδρία της Δημοκρατίας στον κατάλληλο χρόνο και σε συνάρτηση με τις ασκούμενες πολιτικές, ενώ δήλωσε ότι αυτό που τον ενδιαφέρει προσωπικά είναι να δώσει με όλες του τις δυνάμεις τον αγώνα για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. 

«Είμαι Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς», δήλωσε ο κ.Κουβέλης, « με τιμά η εμπιστοσύνη των συντρόφων μου και θέλω να συμβάλλω, με όλες μου τις δυνάμεις, στην ολική της επαναφορά και στην ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού».

Κατά τη διάρκεια της εισαγωγικής του ομιλίας και της  συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ  τόνισε:

Για την προοδευτική διακυβέρνηση

«Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση της αριστεράς και των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού.  Η αλλαγή της πορείας της χώρας μπορεί και πρέπει να προκύψει με τη συγκρότηση μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται και θα συνεχίσει και στο μέλλον η ΔΗΜΑΡ». 

Σχετικά με τις πρωτοβουλίες διαλόγου της ΔΗΜΑΡ 

«Παράλληλα με το διάλογο για την προοδευτική διακυβέρνηση, συμμετέχουμε στο διάλογο για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας. Ενδιαφερόμαστε για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων συσπείρωσης και συνεργασίας αυτών των δυνάμεων με στόχο τη δυναμική παρέμβαση τους στην πορεία της χώρας, για την αλλαγή ατζέντας και την προοδευτική διακυβέρνηση». 

Για  την προεδρία της  Δημοκρατίας 

«Κανένα παιχνίδι με τους θεσμούς δεν είναι αποδεκτό. Κανένα κομματικό μικροσυμφέρον δεν μπορεί να κατισχύσει των θεσμών. Το  θέμα θα  κριθεί στο  χρόνο του σε συνάρτηση με τις ασκούμενες πολιτικές και το πολιτικό κλίμα της εποχής. Δεν έχει υπάρξει καμιά πρόταση και καμία συμφωνία για το θέμα . Ούτε κρυφή, ούτε φανερή...» 

Σχετικά με το συνέδριο της ΔΗΜΑΡ 

«Η Δημοκρατική Αριστερά γνώρισε μια σοβαρή εκλογική ήττα στις ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα είχε σοβαρά μηνύματα για μας. Τα λαμβάνουμε υπόψη. Προχωρούμε σε προσαρμογές στην πολιτική μας. Όλα αυτά θα τα  συζητήσουμε με δημοκρατικό τρόπο στο συνέδριο μας που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 2 έως 5 Οκτωβρίου. Ένα συνέδριο με συγκεκριμένους στόχους. Ένα συνέδριο σημαντικό για τη συλλογικότητά μας και την κοινή μας πορεία. Η Δημοκρατική Αριστερά από θέση αυτονομίας θα προωθεί τη στρατηγική της με τρόπο δημοκρατικό και συλλογικό».

Για την κυβερνητική πολιτική

«Οι πολίτες  της Ελλάδας βιώνουν τη ραγδαία  επιδείνωση των συνθηκών ζωής. Το πρόγραμμα προσαρμογής επέφερε σχετική σταθεροποίηση μόνο στα δημόσια οικονομικά. Αποδεικνύεται όμως αναποτελεσματικό για να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Η καλλιέργεια κλίματος τεχνητής αισιοδοξίας δεν αλλάζει την πραγματική κατάσταση. 

Η κυβέρνηση διακηρύσσει την έξοδο από το μνημόνιο αλλά η πολιτική λιτότητας είναι παρούσα. Αν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική  τότε η προοπτική ανάκαμψης δεν είναι εφικτή».

Για τις διαφωνία  με τη μεταρρυθμιστική τάση 

«Δεν μπορώ να βρω μεγάλες διαφωνίες Διαφωνήσαμε σε ότι αφορούσε τη στάση μας στο θέμα των 58 και της Ελιάς. Η πλειοψηφία του κόμματος πήρε κάποιες αποφάσειες σε συνέδριο. Και όπως έδειξε η πορεία της Ελιάς και των 58, η πλειοψηφία πήρε σωστές αποφάσεις. Τους καλέσαμε να έρθουν στο συνέδριο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος επίλυσης των πολιτικών διαφωνιών στα δημοκρατικά κόμματα. Το συνέδριο και να μην υπήρχε έπρεπε να το ανακαλύψουμε».

Για το θέμα της  βουλευτικής έδρας του Σπύρου Λυκούδη

«Θεωρώ ότι μέτρο των ενεργειών μας είναι πάντοτε οι αξίες μας. Τίποτε άλλο επ'αυτού. Ο καθένας κρίνεται από τις αξίες που έχει και εκφράζει».

Για το αν θα παραμείνει πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ  

«Όλες οι εξουσίες ανήκουν στους συνέδρους».

Για το ενδεχόμενο συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ

«Η ριζοσπαστική αριστερά περιλαμβάνεται στο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης  που προτείνουμε με προϋπόθεση την προγραμματική συμφωνία».

Ακολουθούν η ομιλία και η συνέντευξη τύπου.  

Οι πολίτες  της Ελλάδας βιώνουν τη ραγδαία  επιδείνωση των συνθηκών ζωής. Το πρόγραμμα προσαρμογής επέφερε σχετική σταθεροποίηση μόνο στα δημόσια οικονομικά. Αποδεικνύεται όμως αναποτελεσματικό για να οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Η καλλιέργεια κλίματος τεχνητής αισιοδοξίας δεν αλλάζει την πραγματική κατάσταση.

Η κυβέρνηση διακηρύσσει την έξοδο από το μνημόνιο αλλά η πολιτική λιτότητας είναι παρούσα. Αν δεν αλλάξει αυτή η πολιτική  τότε η προοπτική ανάκαμψης δεν είναι εφικτή.

Η δική μας πολιτική πρόταση είναι η έξοδος από την κρίση μέσα από το  δρόμο των εξυγιαντικών και δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων  στο κράτος και την οικονομία, που θα μειώσουν τις ανισότητες και θα δημιουργήσουν προοπτικές μιας νέου τύπου ανάπτυξης με διάχυση των ωφελειών σε όλους.

Αυτό το διαφορετικό σχέδιο προϋποθέτει μια διαρκή και επίμονη διεκδίκηση έναντι των εταίρων για αλλαγή πολιτικών, αλλά ταυτόχρονα και την προώθηση ενός εθνικού προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης.

Αυτός ο δρόμος δεν αφορά μόνο τη χώρα μας αλλά και  την Ευρωπαϊκή Ένωση που δοκιμάζεται από τη μείωση των εισοδημάτων, την ανεργία και την ύφεση. Πληθαίνουν οι φωνές σε όλη την Ευρώπη, που ζητούν την υπέρβαση της πολιτικής λιτότητας.

Είναι ένα αίτημα πανευρωπαϊκό, δίκαιο και ρεαλιστικό. Λύσεις όπως τα ευρωομόλογα, η αύξηση των πανευρωπαϊκών δημοσίων δαπανών, η προσφορά χρήματος, είναι μερικές πρόσφορες επιλογές.

Η στάση αυτή είναι πολιτική επιλογή υπέρ της Ευρώπης.

Δεν ξεχνάμε τις ελληνικές ιδιαιτερότητες και τις ευθύνες για την δική μας υστέρηση. Όμως το ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται εξαιτίας της λιτότητας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, τροφοδοτεί την ύφεση  και λειτουργεί ανασχετικά για το ξεπέρασμα της κρίσης.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Απαίτηση της χώρας μας πρέπει να είναι η απαλλαγή από την επιτήρηση της τρόικας, η κατοχύρωση της αυτονομίας της ελληνικής πολιτικής και η  μετεξέλιξη του ελέγχου σε διαδικασία παρακολούθησης των αποτελεσμάτων από νομιμοποιημένα όργανα με τη συμμετοχή του  ευρωπαϊκού κοινοβουλίου.

Αυτή η αυτονομία της κυβέρνησης είναι ζήτημα ουσίας και δεν περιορίζεται στον τόπο που πραγματοποιούνται οι συναντήσεις.

Αυτό δεν σημαίνει ότι λύνονται τα χέρια  του ελληνικού πολιτικού συστήματος για να επαναφέρει τις πελατειακές σχέσεις και την ικανοποίηση αιτημάτων διαφόρων ομάδων πίεσης και συμφερόντων. Αυτό θα ήταν καταστροφικό και θα διαιώνιζε τον φαύλο κύκλο της κρίσης. Στόχος αντίθετα πρέπει να είναι η κυβέρνηση της χώρας να επιλέγει  οικονομικά αποτελεσματικά και κοινωνικά δίκαιες πολιτικές.

ΧΡΕΟΣ

Καθοριστικό ζήτημα το επόμενο διάστημα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους.

Δεν βοηθούν εδώ  θέσεις που υποστηρίζουν  ότι το χρέος έχει καταστεί βιώσιμο. Στην πραγματικότητα η μείωση ήταν πολύ μικρότερη από την υπεσχημένη και το χρέος σήμερα είναι στο 180% του ΑΕΠ, ενώ πριν το  «κούρεμα» ήταν στο 170%.

Ούτε βεβαίως το χρέος γίνεται βιώσιμο με σενάρια εκτός πραγματικότητας για τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και τους ρυθμούς ανάπτυξης.

Για αυτό χρειάζεται η χώρα να ενεργοποιηθεί στην κατεύθυνση μιας τολμηρής  αναδιάρθρωσής του. Εδώ όμως δεν υπάρχει χώρος για θέσεις ότι το χρέος μπορεί να διαγραφεί στο μεγαλύτερο μέρος του με μονομερή αποκήρυξή του ως απεχθές, σε σύγκρουση με τις πιστώτριες χώρες.

Η χώρα πρέπει να επιμείνει για μια νέα συμφωνία με τους εταίρους που θα μειώνει ουσιαστικά το συνολικό ποσό του χρέους, θα ελαφρύνει την ετήσια επιβάρυνση και θα ομαλοποιήσει τη  μέση ετήσια πληρωμή. Είναι αναγκαία, αλλά δεν επαρκεί η αναδιάρθρωση πληρωμών με μείωση των επιτοκίων των δανείων της ευρωζώνης  και χρονική επέκταση των ωριμάνσεων τους.

Χρειάζεται και η συναινετική διαγραφή. Αυτή μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους, όπως  η  μεταβίβαση  του ποσού  της ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM).

Παράλληλα η Ελλάδα πρέπει να συμπαραταχθεί  με τις δυνάμεις στην Ευρώπη που υποστηρίζουν την  αμοιβαιοποίηση μέρους του χρέους των κρατών –μελών με  κοινή εγγύηση.

Η αντιμετώπιση του χρέους δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το πέρασμα σε μια πολιτική που θα αυξάνει το παραγόμενο προϊόν της οικονομίας. Ο στόχος της επίτευξης υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων που αφαιρούν πόρους από την πραγματική οικονομία αντιφάσκει με το στόχο της ανάπτυξης. Για αυτό είναι απαραίτητο να αλλάξουν οι στοχεύσεις. Ο στόχος των πλεονασμάτων πρέπει να προσγειωθεί  στο 2,5% και ο στόχος της ανάπτυξης πρέπει να τεθεί στο 3,5%.Ταυτόχρονα πρέπει να διεκδικηθεί ένα ευρωπαϊκό  επενδυτικό πρόγραμμα «τύπου Μάρσαλ» της τάξης των 20 δις ευρώ, με  ενίσχυση των δημοσίων  επενδύσεων και παροχή εγγυήσεων και ρευστότητας στην αγορά και με την προσέλκυση  σοβαρών και μεγάλων ιδιωτικών επενδύσεων.

Συνολικά, χρειάζεται η διεκδίκηση της συνδυαστικής  χρήσης των μέτρων δημοσιονομικής, εισοδηματικής και νομισματικής πολιτικής με στόχο την ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας.

Μόνον έτσι το χρέος θα σταθεροποιηθεί και θα γίνει βιώσιμο.

Πιστεύουμε ότι αυτά τα δύο θέματα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο εθνικής διεκδίκησης και να συγκροτηθούν ευρύτερες συμπαρατάξεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Η διαπραγμάτευση με την τρόικα είναι κρίσιμο ζήτημα. Δεν επενδύουμε στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων. Αντιθέτως, θεωρούμε ότι η κυβέρνηση πρέπει να αξιοποιήσει τη διευρυμένη αντίθεση στη συνέχιση της λήψης επιβαρυντικών μέτρων, που μειώνουν τα εισοδήματα και απομυζούν την πραγματική οικονομία.

Στα ειδικά ζητήματα της διαπραγμάτευσης πρέπει να αποφευχθούν ρυθμίσεις στα εργασιακά που θα απελευθερώσουν τις ομαδικές απολύσεις και θα επιφέρουν περαιτέρω χτύπημα στα ήδη αποσαρθρωμένα εργασιακά δικαιώματα.

Σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση του δημοσίου τομέα η θέση μας παραμένει πάγια. Ναι στην αξιολόγηση και στην κινητικότητα όχι όμως στην σύνδεσή τους με αναγκαστικές απολύσεις. Υπονομεύουν την ίδια την αξιολόγηση και την δυνατότητα του δημοσίου να μεταρρυθμιστεί.

Για τον ΕΝΦΙΑ, απαιτούνται ριζικές αλλαγές και νέες δομικές ρυθμίσεις, που θα ενσωματώνουν  μια προοδευτική κλίμακα στη φορολόγηση, για το σύνολο των ακινήτων και όχι του κάθε ακινήτου χωριστά,  και θα προβλέπουν αφορολόγητο όριο. Δεν αρκούν οι διορθωτικές παρεμβάσεις μικρής κλίμακας. Η υπερφορολόγηση είναι θηλειά στο λαιμό των πολιτών.

ΟΙ  ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ

Ακούσαμε τον  κύριο πρωθυπουργό να προαναγγέλλει ένα ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων για τον ερχόμενο Νοέμβρη. Πέραν της καθυστέρησης που επιδείχθηκε, το κρίσιμο ζήτημα είναι ο χαρακτήρας των μεταρρυθμίσεων.

Το παράδειγμα της φορολογικής μεταρρύθμισης είναι χαρακτηριστικό. Παραπέμφθηκε στο μέλλον, όπως ρητά δηλώθηκε. Προέχει όμως η  αναμόρφωση και ενιαιοποίηση του φορολογικού συστήματος με στόχο την απλοποίηση και  την κοινωνικά δίκαιη μεταχείριση των πολιτών. Κύριο ζήτημα είναι η ένταξη όλων των εισοδημάτων ενός προσώπου, ανεξαρτήτως της πηγής προέλευσης τους, στη φορολογική κλίμακα βάσει της οποίας φορολογείται.

Την ίδια στιγμή είναι προκλητική η κωλυσιεργία στο ζήτημα των ελέγχων των διάφορων καταλόγων (λιστών) φοροδιαφυγής, μαύρων εισοδημάτων και αδήλωτου πλουτισμού.  Η συνεχής παραπομπή στο μέλλον της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής γίνεται αντικειμενικά  πολιτική επιλογή υπέρ όσων φοροδιαφεύγουν.

Άλλο παράδειγμα. Η αναβολή και η αλλοίωση των μεταρρυθμίσεων με αποτέλεσμα να διατηρούνται  τα προνόμια  ειδικών ομάδων συμφερόντων στην υγεία, στην παιδεία και γενικότερα τις υπηρεσίες που προμηθεύεται το δημόσιο και να συνεχίζεται το  κρατικοδίαιτο πρότυπο επιχειρηματικής ανάπτυξης.

Το τραπεζικό σύστημα, έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται στην Ελλάδα, σημαίνει  την υπερσυγκέντρωση όλης της δραστηριότητας σε τέσσερις συστημικές τράπεζες. Παρά την ανακεφαλαιοποίηση, η χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι ιδιαίτερα ανεπαρκής, οι πόροι διοχετεύονται σε ορισμένους μόνο θύλακες της οικονομικής δραστηριότητας, εγκαθιστώντας  ένα  μοντέλο ιεραρχικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι θέμα δικό μας και μπορούμε να διασφαλίσουμε ένα σταθερό περιβάλλον ευρείας και ισόνομης τραπεζικής επιχειρηματικότητας, μειωμένα επιτόκια χορηγήσεων, αύξηση της ρευστότητας και ισότιμη πρόσβαση στις τραπεζικές υπηρεσίες για τις  επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.

Αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν και στις αποκρατικοποιήσεις. Θα προχωρήσουμε με μοναδικούς ενδιαφερόμενους αγοραστές και δημιουργία νέων μονοπωλίων; Δείτε το θέμα των λιμένων. Ενώ η ευρωπαϊκή πολιτική δομείται γύρω από την έννοια των συμβάσεων παραχώρησης συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, εδώ επιλέγεται η πώληση.

Σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της ανεργίας έχουν καταρρεύσει  οι φρούδες ελπίδες  ότι η αγορά εργασίας θα ανακάμψει σχεδόν μόνη της. Απαιτείται ένα επιθετικό πρόγραμμα δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας με στόχο τη μείωση του ποσοστού ανεργίας κατά δέκα ποσοστιαίες μονάδες (10%) τα επόμενα 3 χρόνια και την αποτελεσματική κάλυψη των υπολοίπων ανέργων. Το μεγαλύτερο τμήμα της δαπάνης να καλυφθεί από το νέο ΕΣΠΑ και το υπόλοιπο με την νομοθετική κατοχύρωση Ρήτρας Απασχόλησης, με τον ορισμό της δέσμευσης εσόδων από συγκεκριμένους τομείς, όπως ένα ποσοστό από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Η  κρίση είναι η ευκαιρία για τη χώρα να ξεπεράσει θετικά την πελατειακή δομή του πολιτικού συστήματος και την οικονομία ιεραρχικών επιχειρηματικών συμφερόντων. Είναι η ευκαιρία για τον μετασχηματισμό της σε μια θεσμικά συγκροτημένη δημοκρατία με μια οικονομία ανοιχτών αγορών, με ρύθμιση και εποπτεία, με ισχυρή επιχειρηματικότητα και ίσες ευκαιρίες για όλους.

Είναι ευκαιρία για την  παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με

• νέα συνεργατική σχέση κράτους και ιδιωτικού τομέα
• προτεραιότητα στην παραγωγή και στην υψηλή προστιθέμενη αξία.
• αρμονική σύνδεση της οικονομικής δραστηριότητας με την προστασία του περιβάλλοντος.
• δίκαιη αμοιβή της εργασίας.

Η ΔΗΜΑΡ

Η Δημοκρατική Αριστερά γνώρισε μια σοβαρή εκλογική ήττα στις ευρωεκλογές. Το αποτέλεσμα είχε σοβαρά μηνύματα για μας. Τα λαμβάνουμε υπόψη. Προχωρούμε σε προσαρμογές στην πολιτική μας. Όλα αυτά θα τα  συζητήσουμε με δημοκρατικό τρόπο στο συνέδριο μας που θα πραγματοποιηθεί το διάστημα 2 έως 5 Οκτωβρίου. Ένα συνέδριο με συγκεκριμένους στόχους. Ένα συνέδριο σημαντικό για τη συλλογικότητά μας και την κοινή μας πορεία. Η Δημοκρατική Αριστερά από θέση αυτονομίας θα προωθεί τη στρατηγική της με τρόπο δημοκρατικό και συλλογικό.

Στόχος μας δεν είναι το κόμμα μας ως αυτοσκοπός. Δεν μας ενδιαφέρει η κομματική αναπαραγωγή. Στόχος μας είναι να διαδραματίσουμε χρήσιμο ρόλο για τη χώρα και τους πολίτες.

Είμαστε κόμμα των συνεργασιών. Θέλουμε να έχουμε χρήσιμο ρόλο σε κάθε φάση της ελληνικής προσπάθειας εξόδου από την κρίση. Δεν φοβόμαστε το πολιτικό κόστος.

Η είσοδός μας στην κυβέρνηση το 2012 επέδρασε σταθεροποιητικά και συνέβαλε σημαντικά στην αποτροπή της χρεοκοπίας. Η έξοδός μας ένα χρόνο μετά, έστειλε μήνυμα  εντός και εκτός  Ελλάδας πως δεν είμαστε δεδομένοι, πως δεν θα υπηρετήσουμε πολιτικές που ταυτίζουν τον ευρωπαϊκό δρόμο της χώρας με ακραίες συντηρητικές λύσεις.

Σήμερα, επιδιώκουμε να συμβάλουμε στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την  προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.

Η αλλαγή της πορείας της χώρας μπορεί και πρέπει να προκύψει με τη συγκρότηση μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας που θα κυβερνήσει τη χώρα. Μια ευρύτατη συμπαράταξη των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της ριζοσπαστικής αριστεράς, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της πολιτικής  οικολογίας, του προοδευτικού κέντρου.  

Η χώρα χρειάζεται προοδευτική διακυβέρνηση.

Θα εργασθούμε για τη συνεργασία αυτών των δυνάμεων. Προϋπόθεση είναι οι προγραμματικές συγκλίσεις μέσα από προωθητικές και δημιουργικές συνθέσεις για ένα προοδευτικό πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας. Για αυτό ξεκινήσαμε ένα διάλογο καταθέτοντας 12 κύρια σημεία.

Η προοδευτική ανασυγκρότηση δεν μπορεί να προκύψει με τις δυνάμεις, τις εμπειρίες  και τις πολιτικές θέσεις ενός κόμματος. Ο κύκλος των μονοκομματικών κυβερνήσεων έκλεισε και οι συνεργατικές κυβερνήσεις είναι πλέον αδήριτη ανάγκη.

Θέλουμε μια ισχυρή Δημοκρατική Αριστερά, για να διαδραματίσουμε ρόλο υπεύθυνο και σταθεροποιητικό στην αλλαγή πολιτικών και στην αλλαγή πορείας της χώρας. Για να είμαστε αποφασιστικό μέγεθος για την αλλαγή με σταθερότητα. Για να επιδράσουμε στο περιεχόμενο των πολιτικών που θα ασκηθούν από μια προοδευτική κυβέρνηση.

Προοδευτική πολιτική αντιπαράθεση με  το νεοφιλελευθερισμό που αυξάνει τις κοινωνικές ανισότητες, με το πελατειακό κράτος και τις σχέσεις διαπλοκής, με το λαϊκισμό από όπου και αν προέρχεται.

Για εμάς δεν είναι προοδευτική πολιτική ο  ξεπερασμένος κρατισμός,  η άκριτη επιδοματική πολιτική, η ικανοποίηση όλων ανεξαιρέτως των αιτημάτων και  η απομάκρυνση από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Παράλληλα με το διάλογο για την προοδευτική διακυβέρνηση, συμμετέχουμε στο διάλογο για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας. Ενδιαφερόμαστε για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων συσπείρωσης και συνεργασίας αυτών των δυνάμεων με στόχο τη δυναμική παρέμβαση τους στην πορεία της χώρας, για την αλλαγή ατζέντας και την προοδευτική διακυβέρνηση.

Η συσπείρωση αυτού του χώρου εξαρτάται βεβαίως  από τη στάση και τις πολιτικές που ακολουθούν όλες οι δυνάμεις που κινούνται εντός αυτού. Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα επιδιώξουμε συνεργασίες με τις δυνάμεις που θα ανταποκριθούν σε μια τέτοια συσπείρωση. Προεκλογικά συγκροτήσαμε την “Δημοκρατική Αριστερά - Προοδευτική Συνεργασία”, που δεν είχε το εύρος που επιθυμούσαμε και επιδιώκουμε. Γνωρίζουμε βέβαια ότι μέσα στις δυνατότητες της συγκυρίας, αυτό ήταν μόνο ένα πρώτο βήμα. Η προσπάθεια θα  συνεχισθεί. Το εγχείρημα της ανασυγκρότησης του ευρύτερου προοδευτικού χώρου είναι  μπροστά μας.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Σε ό,τι αφορά τώρα στο ζήτημα της ανάδειξης του νέου προέδρου της Δημοκρατίας και στα σενάρια που διακινούνται, θα ήθελα να επαναλάβω ορισμένες βασικές θέσεις, με τις οποίες αντιμετωπίζουμε το ζήτημα:  

Πρώτον, είπαμε ότι κανένα παιχνίδι με τους θεσμούς δεν είναι αποδεκτό. Κανένα κομματικό μικροσυμφέρον δεν μπορεί να κατισχύσει των θεσμών. Υπάρχουν θεσμικά προβλεπόμενες διαδικασίες από το σύνταγμα και αυτές οι διαδικασίες  στα τέλη του Ιανουαρίου. Μέχρι τότε έχουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά το πρόσωπο μου θα ήθελα να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα που είναι αυτονόητα. Δεν έχει υπάρξει καμιά πρόταση και καμιά συμφωνία. Ούτε κρυφή, ούτε φανερή. Πάντως δεν θα αντιμετώπιζα το θέμα με προσωπικά κριτήρια και αποσυνδεμένα από το τι κρίνω ότι θα είναι θετικό για τη χώρα και την κοινωνία. Θα παρακαλούσα λοιπόν ακόμη και συντρόφους μου από τη ΔΗΜΑΡ να μην κάνουν αναφορά στο πρόσωπο μου όταν αναφέρονται στο θέμα. Είμαι Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, με τιμά η εμπιστοσύνη των συντρόφων μου και θέλω να συμβάλλω, με όλες μου τις δυνάμεις, στην ολική της επαναφορά και στην ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Τρίτον, το θέμα της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας είναι ζήτημα ευρύτερων συναινέσεων. Ο συνταγματικός νομοθέτης, λόγω της  θεσμικής σημασίας του ρόλου του Προέδρου, θέτει μέσω των  αυξημένων  πλειοψηφιών, την προϋπόθεση ενός πλαισίου πολιτικών συναινέσεων, χωρίς τη συνδρομή των οποίων η προεδρική εκλογή καθίσταται αδύνατη.

Τέταρτον, η προεδρική εκλογή συναρτάται με τις ασκούμενες πολιτικές, υπό την έννοια  ότι δεν μπορεί να αναμένουνε πολιτικές συνεννοήσεις, συναινέσεις και συμπτώσεις, αν αυτές οι πολιτικές διευρύνουν την κοινωνική και πολιτική πόλωση. Ο πρόεδρος και η εκλογή του δεν μπορεί παρά να γίνει σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα που θα επικρατεί, μετά από έξι μήνες και με τις πολιτικές που θα συμφωνηθεί ότι θα ασκούνται στη συνέχεια. Μόνο αλλαγές στις πολιτικές  επιτρέπουν κατά τη γνώμη μας τη διαμόρφωση ευρύτερων πολιτικών συναινέσεων.

Πέμπτον, αλλά όχι ήσσονος σημασίας:  ο επικαθορισμός των πολιτικών εξελίξεων από το θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, θα επιφέρει μια προεκλογική διελκυστίνδα που θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στη χώρα. Η χώρα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρότατα ζητήματα μέχρι το Γενάρη  Στην ώρα τους όλα, λοιπόν. Στην ώρα της και η Προεδρική εκλογή.

Ν. ΡΟΥΜΠΟΣ («ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»): Κύριε Πρόεδρε, λέγεται ότι έριξαν στην αγορά, στην πιάτσα, το όνομά σας στην αρχή για υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με σκοπό να καεί. Θεωρείτε ότι υπάρχει κάποιο ανέντιμο παιχνίδι εις βάρος σας;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Πληροφορήθηκα και εγώ, όπως και ο ελληνικός λαός, ότι το όνομά μου «παίζεται» για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Δεν είχα καμία άλλη πληροφορία,άμεση ή έμμεση.

Για ποιο λόγο αυτό το πράγμα έγινε; Υπάρχουν πολλές σκέψεις για να το ερμηνεύσουμε, αλλά θα σας έλεγα να κρατήσουμε αυτό που λίγο πριν σας είπα. Δεν έχω δεχτεί ούτε άμεση, ούτε έμμεση πρόταση, ούτε καν νύξη.

Γ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ («ΑΝΤΕΝΝΑ»): Θα επιμείνω λίγο στο ερώτημα. Εγώ τουλάχιστον δεν κατάλαβα εάν έχετε ξεκαθαρίσει σε εμάς, σας ενδιαφέρει ή όχι να είστε υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Αυτό θα ήθελα να μας ξεκαθαρίσετε.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Σας είπα λίγο πριν με απόλυτη σαφήνεια και κρατήστε το. Εγώ είμαι Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, θέλω να υπηρετήσω την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού και την ολική επαναφορά της Δημοκρατικής Αριστεράς στην πολιτική ζωή του τόπου. Αυτό νομίζω ότι αποτελεί απάντηση στο ερώτημά σας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ»): Απ΄ ό,τι φαίνεται θα είστε και πάλι υποψήφιος με όσα μας είπατε για Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς στο επικείμενο συνέδριο;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Όλες οι εξουσίες στα χέρια των συνέδρων, του 3^ου Συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς. Οι σύνεδροι, δηλαδή τα μέλη του κόμματος, είναι εκείνα τα οποία θα αποφασίσουν για την πολιτική που θα ασκήσει η Δημοκρατική Αριστερά, για την καινούργια Κεντρική Επιτροπή αλλά και για την ηγεσία της συνολικά.

Σ. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΟΥ («ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ALPHA»): Κύριε Πρόεδρε, ο Πρωθυπουργός διαμήνυσε ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέο δάνειο και νέο μνημόνιο και θα καταφέρει να βγει στις αγορές. Κατάλαβα νωρίτερα ότι δεν είστε καθόλου αισιόδοξος και πιστεύετε ότι ο οδικός χάρης που εξαγγέλθηκε δεν θα πετύχει τέτοιο αποτέλεσμα. Σωστά;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Δεν είναι θέμα εάν είμαι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος. Εκείνο το οποίο καταγράφω  ως εκτίμηση των πραγμάτων και μάλιστα βάσιμη είναι ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι είναι αναγκαίο να αναδιαρθρωθεί. Και σε ό,τι αφορά την αναδιάρθρωσή του σας είπα λίγο πριν με ποιους τρόπους μπορεί να γίνει.

Εάν δεν υπάρξει αναδιάρθρωση όσο κι αν ματώνουν οι Έλληνες πολίτες, όσο και εάν υποφέρει η ελληνική κοινωνία, δεν πρόκειται να εξυπηρετηθεί. Κατά τούτο, δεν είμαι από εκείνους που ακούνε ευχάριστα το success story, ακριβώς διότι success story δεν υπάρχει.

Υπάρχει  μια πολύ σκληρή πραγματικότητα. Σας μίλησα λίγο πριν και σας είπα τις απόψεις μου για τα πλεονάσματα και για τους ρυθμούς ανάπτυξης που πρέπει να εξασφαλιστούν και για το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και βεβαίως για την αντιμετώπιση της μεγάλης πληγής που λέγεται ανεργία στη χώρα. Ενάμιση εκατομμύριο οι άνεργοι συμπολίτες μας, με τραγικούς πρωταγωνιστές τις νέες γυναίκες και τους νέους άνδρες.

Η ανεργία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ούτε με ευχολόγια, ούτε με success story. Η αντιμετώπιση της ανεργίας πρέπει να αποτελέσει βασικό πολιτικό στόχο. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα. Μπορεί όμως με μια συγκεκριμένη στόχευση , λίγο πριν σας εξήγησα, από ποιες πηγές και με ποιες δυνατότητες μπορούμε να έχουμε μείωση της ανεργίας, ένα ποσοστό 10% για την επόμενη τριετία.

Φ. ΔΕΡΓΙΑΔΕΣ («ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»): Το κόμμα σας, η ΔΗΜΑΡ, από το 2012 έχει χάσει 7 έδρες στη Βουλή, έχει χάσει περίπου 300.000 ψηφοφόρους και από το 6,3% είναι με βάση το ποσοστό των ευρωεκλογών στο 1,2%. Πώς απαντάτε στους διαφωνούντες εντός του κόμματος που λένε ότι η γραμμή και η στρατηγική του κ. Κουβέλη έχει αποτύχει;

Χθες αποχώρησε ο κ. Λυκούδης. Υπάρχουν σενάρια ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι βουλευτές. Εσείς πώς απαντάτε σε όλα αυτά;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Όταν ένα κόμμα αντιμετωπίζει τα προβλήματα τα οποία περιγράψατε, δεν έχει άλλη διαδικασία, παρά να προσφύγει στη συλλογικότητα του κόμματος. Σας είπα λίγο πριν με απόλυτη πολιτική ειλικρίνεια, ότι ήταν βαρύτατο το πλήγμα που εδέχθη η ΔΗΜΑΡ.

Και είναι τελείως διαφορετικό ζήτημα τι εκτιμήσεις και τι σκέψεις έχω αναφορικά με το τι μπορεί να σημαίνει. Εάν αυτό είναι μόνιμο, ή είναι ένα βραχύ εκλογικό αποτέλεσμα για τη Δημοκρατική Αριστερά και πόσα είναι τα περιθώρια. Εγώ πιστεύω ότι είναι πολλά και σημαντικά για να ανακάμψει.

Αλλά εάν δεν υπήρχε συνέδριο έπρεπε να το ανακαλύψουμε όχι μόνο εμείς, αλλά το κάθε κόμμα. Η  αναφορά μας και η προσφυγή μας στη συλλογικότητα του κόμματος είναι η μόνη δημοκρατική λύση. Εκεί να αποφασιστούν αυτά που πρέπει να αποφασιστούν, εκεί να χαραχθεί η πολιτική γραμμή της Δημοκρατικής Αριστεράς και εκεί βεβαιότατα να υπάρξουν όλες εκείνες οι διαδικασίες που είμαι βέβαιος ότι θα  οδηγήσουν τη Δημοκρατική Αριστερά στην ανασυγκρότησή της.

Σε ό,τι αφορά την αποχώρηση της λεγόμενης μεταρρυθμιστικής τάσης της Δημοκρατικής Αριστεράς, επανειλημμένα προέτρεψα αυτούς τους φίλους, αυτούς τους συντρόφους, να πάρουν μέρος στο συνέδριο. Δεν υπάρχει άλλη δημοκρατική διαδικασία για να επιλυθούν διαφωνίες, διαφορές και να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα.Η αναφορά στη συλλογικότητα αποτελεί αξία για το χώρο της ανανεωτικής αριστεράς , την οποία θέλει και εκφράζει νομίζω η Δημοκρατική Αριστερά.

Και βέβαια ο καθένας ακολουθεί το δρόμο του...

κα ΚΟΝΣΙΟΠΟΥΛΟΥ («ΝΕΡΙΤ»): Πόσο μεγάλες ήταν οι ιδεολογικές σας αντιλήψεις και οι πολιτικές σας διαφορές με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ο κ. Λυκούδης στην ανεξαρτητοποίηση; Και εάν θεωρείτε ότι επειδή είναι βουλευτής Επικρατείας, θα έπρεπε η έδρα του να επιστρέψει στο κόμμα;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Με τη μεταρρυθμιστική τάση υπήρξαν διαφωνίες. Εμείς δεν πιστεύουμε στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Το κόμμα μας λειτουργεί και καταστατικά με τη δυνατότητα έκφρασης των ιδιαίτερων ρευμάτων και τάσεων στο εσωτερικό του.

Δεν μπορώ πραγματικά να βρω τις μεγάλες διαφωνίες που μπορεί να δικαιολογούν την αποχώρηση. Εκεί που πράγματι διαφωνήσαμε και όχι μόνο προσωπικά ήταν όταν η πλειοψηφία του κόμματος είπε ότι για παράδειγμα δεν μετέχουμε στην κίνηση των τους 58 και εν συνεχεία με την Ελιά.

Και σας καλώ να αποτιμήσετε κι εσείς, με βάση και τα αποτελέσματα που έχουν καταγραφεί εάν είχε δίκιο η πλειοψηφία με δεδομένη την κατάληξη και της κίνησης των 58 και της κίνησης για τη δημιουργία της Ελιάς.

Εκείνο το οποίο θα σας πω είναι ότι επιμένω, επιμένει όλο το κόμμα ότι η Δημοκρατική Αριστερά από θέση αυτοτέλειας και αυτονομίας συνεχίζει, ανασυγκροτείται και στήνεται στα πόδια της. Εάν αυτό συνιστά διαφωνία, βεβαίως είναι διαφωνία και μάλιστα μεγάλη αντίθεση.

Σε ότι αφορά το θέμα της έδρας, μόνο ένα πράγμα θα σας πω, ότι το μέτρο των ενεργειών μας του καθενός κρίνεται από τις αξίες που έχει και εκφράζει ο οποιοσδήποτε.

Σ. ΠΟΥΛΗΜΕΝΗ («RADIO ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ»): Έχετε πολλές φορές καλέσει την Κυβέρνηση να αλλάξει στάση. Μετά την παρουσία του Πρωθυπουργού αλλά και του Ευάγγελου Βενιζέλου στη ΔΕΘ συνεχίζετε να πιστεύετε ότι η Κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει στάση και πως η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα καθορίσει τη στάση σας στο θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Και μετά την παρουσία του κ. Πρωθυπουργού και του κ. Βενιζέλου του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης επιμένω ότι η πολιτική τους είναι λάθος, είναι αρνητική και δεν συνιστά πολιτική που μπορεί να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.

Το εάν θα αλλάξει ή δε θα αλλάξει η πολιτική, αυτό είναι συνάρτηση και των επομένων ενεργειών και βημάτων που θα κάνει η Κυβέρνηση. Από όσα όμως ακούω, λίγο πριν σας τα είπα, εκτιμώ ότι η Κυβέρνηση κινείται σε ένα μονόδρομο πολιτικής που δεν οδηγεί στην έξοδο από την κρίση, αντίθετα επιβαρύνεται και με βάση τα νεοφιλελεύθερα συντηρητικά στοιχεία που συνοδεύουν αυτή την πολιτική οδηγούν σε περαιτέρω επιβάρυνση της κατάστασης της χώρας.

Φ. ΝΟΜΙΚΟΥ («FOCUS FM»): Κύριε Κουβέλη στις δημοτικές εκλογές στηρίξατε τον κ. Μπουτάρη, ενώ παράλληλα παρουσιάσατε το θέμα της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της πόλης ως στοιχείο σημαντικής διαφοροποίησης από την κεντροαριστερή εκδοχή της Ελιάς. Ο κ. Μπουτάρης μετεκλογικά έκανε στροφή υπέρ της ιδιωτικοποίησης, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι σας εκφράζει ο κ. Μπουτάρης;

 Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Ο κ. Μπουτάρης είναι ο Δήμαρχος της πόλης.Η αυτοδιοικητική παράταξη στην οποία αναφέρεται η δύναμη της Δημοκρατικής Αριστεράς στην πόλη στήριξε τον κ. Μπουτάρη στη βάση ενός συγκεκριμένου προγράμματος, στη βάση μιας συγκεκριμένης συλλογικότητας την οποία θεωρώ ότι υπηρετεί ή πρέπει να υπηρετεί ο κ. Μπουτάρης. Αναφορικά με το ζήτημα που ανέδειξε το ερώτημά σας εμείς επιμένουμε ότι τα λιμάνια δεν πωλούνται.

Ν. ΚΙΟΣΣΕΣ («STAR ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ»): Ένα χρόνο πριν από αυτό το βήμα της Διεθνούς Έκθεσης κάνατε λόγο και διαμηνύσατε ότι "η χώρα δεν έχει ανάγκη για εκλογές κι ότι στόχος της Δημοκρατικής Αριστεράς είναι η δημιουργία ενός αριστερού πόλου".

Ένα χρόνο μετά βλέπουμε ότι οι όποιες προσπάθειες έχουν γίνει όπως είπατε κι εσείς, είτε με τους 54, είτε με την Ελιά, είτε με Βενιζέλο και Λοβέρδο, έχουν πέσει στο κενό, υπάρχουν οι διευρυντικές επαφές με τον ΣΥΡΙΖΑ και θέλω να μου πείτε που πάνε αυτές οι επαφές, με ποιους θα συνεργαστείτε;

Κι αν πιστεύετε ότι η παρούσα Βουλή έχει την αντοχή την επάρκεια και την πολιτική βούληση για δύο πράγματα: Πρώτον για να αλλάξει την πολιτική κατεύθυνση, διότι ασκήσατε σκληρή, δριμεία κριτική και για να εκλέξει κυρίως τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Σε ότι αφορά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας δε θα επαναλάβω εκείνα τα οποία λίγο πριν ανέφερα και νομίζω πολύ αναλυτικά και διεξοδικά.

Τίποτε δεν μπορώ να αποκλείσω όμως αναφορικά με τη στάση Βουλευτών σε σχέση με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αποφεύγω για τους λόγους που σας ανέφερα λίγο πριν να μπω στην προεδρολογία και μάλιστα με αριθμητικούς όρους, εάν εξασφαλίζεται ο αριθμός των 175 των 180 και ούτω καθεξής.

Σε ότι αφορά την Κυβέρνηση, εμείς επιμείναμε στη δεδομένη στιγμή, διότι τα πράγματα έχουν τη διαδρομή τους, εξελίσσονται, ότι η Κυβέρνηση έπρεπε να αλλάξει γραμμή, έπρεπε να αλλάξει πορεία, έπρεπε να αλλάξει περιεχόμενο πολιτικής.

Άλλωστε ας το επαναλάβω, όταν αποχωρήσαμε από την Κυβέρνηση τον Ιούνιο του 2013 δεν το πράξαμε από κάποιο πολιτικό βίτσιο. Εμείς στηρίξαμε την Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσαμε να κινηθούμε με άνεση στον ευρύτερο χώρο της Αντιπολίτευσης με το 6,3.

Το πράξαμε τότε προκειμένου να υπάρξει αποτροπή και της τυπικής χρεοκοπίας της χώρας, να μην υπάρξει η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη, η ουσιαστική χρεοκοπία είχε επέλθει. Και κάναμε μία προγραμματική συμφωνία, η οποία περιείχε πολλά βασικά και κρίσιμα στοιχεία, τα οποία κατά τη γνώμη μας δικαιολογούσαν απόλυτα εκείνο το οποίο πράξαμε.

Όταν λοιπόν τον Ιούνιο του 2013 αποχωρήσαμε από την Κυβέρνηση, αποχωρήσαμε βεβαίως στη βάση του γεγονότος που αφορούσε το απαράδεκτο κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά ήταν η σταλαγματιά που ξεχείλισε το ποτήρι.

Λίγο πριν ρωτήθηκα αναφορικά με τα λιμάνια, δεν είχαμε συμφωνήσει προγραμματικά, ότι μπορούν να πωλούνται τα λιμάνια. Βεβαίως είχαμε συμφωνήσει ή η παραχώρηση και κατά το ευρωπαϊκό κεκτημένο λειτουργιών των λιμανιών μπορεί να γίνει.

Δεν είχαμε συμφωνήσει στην εκποίηση της ΔΕΗ με τον χωρισμό της σε μικρή και μεγάλη ΔΕΗ. Βεβαίως είχαμε συμφωνήσει ότι η ηλεκτρική ενέργεια πρέπει περαιτέρω να απελευθερωθεί, αλλά είχαμε συμφωνήσει ότι σε καμιά περίπτωση το δίκτυο παραγωγής και διανομής της ενέργειας δεν μπορεί να πουληθεί.

Είναι πάρα πολλά τα παραδείγματα, έτσι ώστε όχι μόνο να δικαιολογούν, να αναδεικνύουν την ανάγκη της πράξης που κάναμε να αποχωρήσουμε τότε από την Κυβέρνηση.

Σε ότι αφορά το εάν μπορεί ή δεν μπορεί η Κυβέρνηση να αλλάξει την πολιτική της, είναι θέμα το οποίο δεν ετεροκαθορίζεται από κάποιες άλλες εξωγενείς δυνάμεις, καθορίζεται από την ίδια, αλλά βλέπω ότι συνεχίζει να κινείται στον ίδιο μονόδρομο, έναν μονόδρομο που τα αρνητικά στοιχεία του και τα αδιέξοδα, ανέδειξα με επάρκεια.

Μ. ΠΛΗΚΑ («ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΥΓΗ»): Κύριε Κουβέλη για να σταματήσει αυτός ο μονόδρομος της Κυβέρνησης ένας τρόπος υπάρχει και είναι οι εκλογές. Θεωρείτε ότι η χώρα χρειάζεται εκλογές τώρα;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Οι εκλογές θα έρθουν ως η αυτόθροη συνέπεια μιας πολιτικής,η οποία επιβαρύνει την ελληνική κοινωνία και δεν οδηγεί στη διέξοδο από την κρίση.

κ. ΣΥΡΜΑΤΗΣ («RADIO ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ»): Κύριε Πρόεδρε αισθάνεστε ότι η Δημοκρατική Αριστερά δέχεται πόλεμο από ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης; Κι αν ναι, γιατί;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Κοιτάξτε, εμείς δεν τα έχουμε καλά με τους χωροτάκτες της πολιτικής, με εκείνους που επιλέγουν το ρόλο του χωροτάκτη.

Από κει και πέρα αυτό το οποίο γίνεται νομίζω ότι το καταγράφει ο καθένας και όχι μόνο το προσωπικό μου συναίσθημα ή η προσωπική μου αίσθηση.

Σ. ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΔΟΥ («RADIO ΑΝΤΙ»): Ήθελα να πάμε σε ένα άλλο κεφάλαιο του success story που ζούμε, ήθελα κύριε Πρόεδρε με αφορμή τα όσα ακούγονται για το θεσμό του «συνεργάσιμου δανειολήπτη», τώρα αναφερόμαστε στα κόκκινα δάνεια τα οποία έχουν ξεφύγει, είναι στα 77 δισεκατομμύρια τα χρέη τους, ήθελα λίγο να μας πείτε τη δική σας θέση, τη θέση που έχει το κόμμα σας για τα κόκκινα δάνεια και πως μπορεί να προστατευθεί μία οικογένεια η οποία χρωστάει το σπίτι της στην τράπεζα, πρώτο αυτό.

Κι επίσης να μας πείτε εάν νομίζετε εσείς ότι μπορούν να λειτουργήσουν τέτοιοι θεσμοί, όπως αυτός ο θεσμός του συνεργάσιμου δανειολήπτη που επιχειρείται, δεδομένου ότι όπως κι εσείς ο ίδιος είπατε έχουμε την ανεργία, έχουμε την υπερφορολόγηση, άρα πρακτικά για έναν δανειολήπτη αυτό μοιάζει αδύνατο.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Τα κόκκινα δάνεια. Αναμφισβήτητα πρέπει να υπάρξει ρύθμιση, μ η οποία δεν μπορεί να είναι οριζόντια, με την έννοια ότι ο κάθε δανειολήπτης θα πρέπει να εξετάζεται εξατομικευμένα, διότι πάρα πολλοί δανειολήπτες, έχουν πραγματική αδυναμία ν’ ανταποκριθούν στις δανειστικές τους υποχρεώσεις.

Και βεβαίως ούτε συζήτηση δεν πρέπει να γίνεται για το ενδεχόμενο πλειστηριασμού της κατοικίας. Αυτό θα πρέπει επιτέλους να τελειώσει με μια ρύθμιση η οποία θα είναι οριστική. Από κει και πέρα, τα κόκκινα δάνεια πρέπει να σας πω ότι είναι υπαρκτό μέγεθος, αλλά και εδώ υπάρχει μια κατανομή, μια αν θέλετε διαφορετικότητα μεταξύ εκείνων που αναφέρονται στα κόκκινα δάνεια, δηλαδή έχουν πάρει δάνεια τα οποία έχουν καταστεί κόκκινα.

Υπάρχουν όντως κόκκινα δάνεια τα οποία προέρχονται από πραγματική αδυναμία, δε μπορούν να εξυπηρετηθούν από το δανειολήπτη, υπάρχουν δάνεια τα οποία δε μπορούν να εξυπηρετηθούν από κάποιον ο οποίος δύναται αλλά δε δύναται να είναι συνεργάσιμος στο επίπεδο της συνεργασίας που τον καλούν οι Τράπεζες και υπάρχουν και κάποια άλλα δάνεια τα οποία ενώ είναι κόκκινα δεν ονομάζονται κόκκινα και αυτό έχει σχέση, θα σας πω, με τη λειτουργία αυτού του κλειστού συστήματος των συστημικών Τραπεζών, διότι αφορούν σε δάνεια του παρελθόντος και μάλιστα πολύ μεγάλα ποσά είναι αυτά, τα οποία όμως οι Τράπεζες αναχρηματοδοτούν προκειμένου να τα εξυπηρετήσουν.

Γιατί οι ίδιες έδωσαν και μάλιστα έδωσαν χωρίς τις αναγκαίες προϋποθέσεις αυτά τα δάνεια. Έτσι έχει η υπόθεση των κόκκινων δανείων.

κ. ΚΑΤΣΙΚΟΓΙΩΡΓΟΣ («TV 100»): Ήθελα να επανέλθουμε λίγο στο συνέδριο το οποίο χαρακτηρίσατε πολύ σημαντικό. Πώς απαντάτε λοιπόν σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι το συνέδριο συνιστά πράξη αυτοκτονίας; Και να σας θυμίσω ότι ο κ. Λυκούδης έκανε λόγο για συνέδριο με όρους που δε συνιστούν όρους αξιόπιστου συνεδρίου, ότι δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο και ότι δεν πρόκειται να ωφελήσει σε τίποτα.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Δεν υπήρχε η έννοια του συνεδρίου, θα έπρεπε να εφευρεθεί. Η συλλογικότητα του κόμματος είναι εκείνη η οποία θ’ αποφασίσει. Και αυτή η συλλογικότητα θα είναι και μεγάλη και θα είναι και αντιπροσωπευτική του κόσμου της ΔΗΜΑΡ.

Το συνέδριο καλείται να μιλήσει για συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία ανέφερα. Η πολιτική μας γραμμή, η πολιτική μας θέση, η εκλογή των οργάνων μας, η ανάκτηση των δεσμών μας με την ελληνική κοινωνία. Δε μπορώ ν’ αντιληφθώ γιατί αυτό το συνέδριο κάποιοι το αφορίζουν εκ των προτέρων. Εάν έχουν άλλον τρόπο, εάν είχαν άλλη διαδικασία ας την υπεδείκνυαν.

Επανειλημμένα κάλεσα, όχι μόνον εγώ, η πλειονότητα, όλα τα στελέχη του κόμματος, ελάτε στο συνέδριο να διατυπώσετε τις απόψεις σας, να καταγράψουμε τις διαφωνίες. Δεν υπάρχει σ’ ένα κόμμα δημοκρατικό άλλη διαδικασία εκτός από το συνέδριο. Και εκτιμώ περαιτέρω ότι η μη πραγματοποίηση του συνεδρίου, θα οδηγούσε σε διάχυση αν θέλετε των όποιων δυνατοτήτων και δυνάμεων υπάρχουν σήμερα στη ΔΗΜΑΡ.

Και κάτι άλλο, το οποίο θεωρώ αναγκαίο να πω: Στα δημοκρατικά κόμματα, όπως είναι η ΔΗΜΑΡ, διάλογος δε γίνεται ούτε με αφορισμούς αλλά ούτε και με τρόπους που έχουν σχέση με αντιπαραθέσεις από τα τηλεοπτικά κανάλια και από τα ποικιλώνυμα ΜΜΕ. Διάλογος για την αντιμετώπιση διαφωνιών, πολιτικών αντιθέσεων. Υπάρχουν διαφωνίες. Αυτές αντιμετωπίζονται όχι από τα τηλεπαράθυρα, αυτές αντιμετωπίζονται και υπάρχει η ανεύρεση κοινού τόπου στο βαθμό που μπορεί να υπάρχει, μόνο μέσα από τις συλλογικές δημοκρατικές λειτουργίες.

Και το συνέδριό μας θα είναι ένα βαθιά ουσιαστικό συνέδριο. Θα έχει μεγάλο αριθμό συνέδρων, οι προσυνεδριακές μας διαδικασίες ήδη έχουν ξεκινήσει και έχω την ελπίδα, όχι μόνο την ελπίδα, έχω τη βεβαιότητα ότι θ’ αποτελέσει έναν σταθμό επανεκκίνησης της ΔΗΜΑΡ.

κα ΤΣΙΜΟΥ («ΖΕΥΣ TV»): Βλέπουμε ότι το νέο μότο της ΔΗΜΑΡ απ’ ό,τι διαβάζουμε, είναι «Αλλαγή με σταθερότητα». Το ζήτημα όμως που ανακύπτει για τη ΔΗΜΑΡ και για εσάς προσωπικά, είναι τελικά ότι η ΔΗΜΑΡ βρίσκεται ανάμεσα σε δυο βάρκες.

Δηλαδή θα δούμε τελικά το άνοιγμα προς το ΣΥΡΙΖΑ ή το άνοιγμα προς την Κεντροαριστερά, ήτοι στρατηγικών συμμαχιών με τη Νέα Δημοκρατία; Και τελικά, ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το μέλλον της Κεντροαριστερά μετά από τ’ αποτελέσματα των ευρωεκλογών και γενικότερα από την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ, όπου οι σχέσεις μεταξύ του νυν Προέδρου Ευάγγελου Βενιζέλου και πρώην Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου δεν είναι και οι καλύτερες; Και ποια είναι η συμβολή της ΔΗΜΑΡ σε όλο αυτό;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Σε ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ είναι δική του υπόθεση και δικοί του οι τρόποι ν’ αντιμετωπίσει αυτό το οποίο καταγράφει το ερώτημά σας. Αλλά σε ό,τι αφορά τη στρατηγική για τα δυο θέματα τα οποία θέσατε, εμείς απευθύναμε πρόταση με 12 σημεία και προς δυνάμεις οι οποίες αναφέρονται στο χώρο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, αν θέλετε για την οικονομία του λόγου στη λεγόμενη Κεντροαριστερά, αλλά απευθύναμε επιστολή και προς τον ΣΥΡΙΖΑ.

Και είπαμε και προς τους δύο, στις μεν δυνάμεις του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, είπαμε «ελάτε να δούμε 12 σημεία». Ανάμεσα σ’ αυτά η πορεία της χώρας, η Ευρώπη, η Ευρωζώνη και τ’ άλλα ζητήματα τα οποία αφορούν σε πάρα πολύ συγκεκριμένα ζητήματα.

Παρόμοια επιστολή απευθύναμε και στο ΣΥΡΙΖΑ επίσης με ίδια σημεία. Τι διεκδικούμε με αυτή την πρωτοβουλία που έχουμε πάρει: Πρώτον, να διερευνήσουμε όπως σας είπα και εισηγητικά τις δυνατότητες συγκρότησης του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και βεβαίως παράλληλα και τη διαμόρφωση συνθηκών και όρων, αναγκαίων όρων, με αξιοποίηση δυνατοτήτων για την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου.

Μια προοδευτική διακυβέρνηση στην οποία δε χωράει ούτε ο νεοφιλελευθερισμός ούτε ο συντηρητισμός και προφανέστατα δε χωράει η Νέα Δημοκρατία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα να σας ρωτήσω, αν και είπατε ότι είναι νωρίς ακόμα, το τι θα κάνουν οι Βουλευτές σας με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ποια είναι η δική σας άποψη, αν δηλαδή το πρόσωπο που θα προταθεί θα πρέπει να προέρχεται από την Κεντροαριστερά ή δεν έχετε πρόβλημα αν προέρχεται και από την Κεντροδεξιά, όπως είπε άλλωστε και ο κ. Βενιζέλος την Κυριακή φέρνοντας διάφορα παραδείγματα.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Δε θα μπω στην προεδρολογία παρά το βάσιμο του ερωτήματός σας γιατί λίγο πριν σας είπα ποια είναι η θέση μου για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Το τι θα πράξουν οι Βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, οφείλω να σας πω ότι δε σπεύδω να ερμηνεύσω κανέναν.

Εκείνο το οποίο σας λέω είναι αυτό που και εισηγητικά ανέφερα, ότι καλό είναι ακόμη και στελέχη και Βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, να απέχουν μιας προεδρολογίας η οποία αν θέλετε προεδρολογία αποτελεί και πολιτικό παίγνιο για εκείνους που το επιλέγουν. Λοιπόν, εμείς δε θα μπούμε, δεν πρέπει να μπούμε στο παίγνιο της προεδρολογίας, διότι αυτό είναι βέβαιο ότι εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες, σκοπιμότητες οι οποίες στρέφονται ουσιαστικά κατά του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. αι ξέρετε, όποιος παίζει με τους θεσμούς, οι θεσμοί τον εκδικούνται.

κ. ΣΙΔΕΡΗΣ («ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ»): Θα ήθελα να σας βγάλω λιγάκι από την Ελλάδα, να πάμε στο εξωτερικό. Πέρα από τις διαπραγματεύσεις που γίνονται για την αναδιάρθρωση του χρέους υπάρχουν και διαπραγματεύσεις που γίνονται για την ονομασία των Σκοπίων, μια παλιά ιστορία και φυσικά ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών που έχει ξεκινήσει πάλι για το θέμα της λύσης του κυπριακού ζητήματος.

Θέλω την εκτίμησή σας για τα δυο αυτά θέματα και την αντιμετώπιση της ουκρανικής κρίσης και της κρίσης των σχέσεων Ελλάδας – Ρωσίας.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, έχει ξεκινήσει ο διάλογος, σας ομιλώ μετά λόγους γνώσεως. Πέρα από το κοινό ανακοινωθέν το οποίο διαμορφώνει ένα καλό κλίμα για την εξέλιξη του διαλόγου, πρέπει να σας πω ότι μέχρι στιγμής δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία σε καίρια ζητήματα τα οποία έχουν σχέση για παράδειγμα με την πολιτική εκπροσώπηση της Κύπρου. Εάν η εκπροσώπηση στο διεθνή χώρο θα είναι ενιαία, αν θα εξασφαλίζεται μ’ εναλλασσόμενα πρόσωπα στην κυβερνητική εξουσία, σας είναι γνωστά.

Είναι μια δύσκολη διαπραγμάτευση. δε σπεύδω να σας πω ότι αισιοδοξώ για το καλό αποτέλεσμα. Εκείνο το οποίο υποστηρίζω, αυτό υποστήριξα και αυτό θα συνεχίσω να υποστηρίζω, ότι πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια του διαλόγου.

Αλλά, ο διάλογος δυστυχώς δεν είναι διάλογος μεταξύ της ελληνοκυπριακής πλευράς και της τουρκοκυπριακής πλευράς. Είναι ένας διάλογο που ουσιαστικά καθορίζεται κατά το δεύτερο σκέλος της από την Άγκυρα, καθορίζεται από τον κ. Ερντογάν. Και κατά τούτο, σας είπα λίγο πριν, παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν, εμείς πρέπει να επιμείνουμε.

Θα προσθέσω μόνο τούτο: η επιμονή σε αυτό το διάλογο πρέπει να γίνεται από μια χώρα ευρωπαϊκή με σαφή την αναφορά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μιλάω για την Κύπρο.

Σε ό,τι αφορά το Σκοπιανό δεν βλέπω να υπάρχουν άμεσα εξελίξεις. Όσο κι αν υπάρχουν κάποιοι επισπεύδοντες, θα παραμείνουν επ’ αρκετό ως έχουν οι καταστάσεις με δεδομένη την ύπαρξη των γνωστών δυσχερειών που υπάρχουν αναφορικά με το ζήτημα.

Για το ουκρανικό. Το ουκρανικό δεν είναι παρεπίμπτον μέγεθος. Το ουκρανικό και γενικότερα οι νέοι γεωπολιτικοί συσχετισμοί που τείνουν να διαμορφωθούν αναμφισβήτητα διαμορφώνουν αρνητικές καταστάσεις για τον ευρωπαϊκό χώρο και για την Ελλάδα.

Η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ελλάδα πρέπει να υπηρετεί μια κοινή ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και προς την κατεύθυνση αυτή με όσες δυνάμεις διαθέτει η χώρα μας θα πρέπει να έχει τη συμμετοχή της στη διαμόρφωση συνθηκών που θα αντιμετωπίσουν το συνολικότερο πρόβλημα.

Η γενικότερη περιοχή είναι ταραγμένη και όλες αυτές οι αναταράξεις, οι ανακατατάξεις, οι διαμορφούμενοι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί στην ευρύτερη περιοχή είναι προφανές ότι έχουν έντονη τη παρουσία της εξωτερικής πολιτικής των  Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

κ. ΒΑΛΑΣΙΑΔΗΣ (« T.V. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ»): Μιλήσατε στην αρχή τοποθέτησή σας για δίκαιη αμοιβή της εργασίας. Κάποιες από τις διατάξεις που αφορούν το μισθολογικό είτε δρομολογήθηκαν, είτε δεν άλλαξαν κατά τη διάρκεια της δικής σας συμμετοχής στην Κυβέρνηση. Οι προφανώς άδικες αμοιβές των 510 έως 586 € μικτό ανάλογα με την ηλικία, αφορούν πλέον όλους. Το θεωρείτε δίκαιο να αμείβεται με αυτά τα 400 και κάτι ευρώ καθαρά τόσο ένας απόφοιτος δημοτικού όσο κι ένας κάτοχος διδακτορικού;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Προφανέστατα όχι. Αλλά εγώ δεν θα είμαι εκείνος ο οποίος θα σας πω, διότι αυτό αφορά στη λειτουργία του ιδιωτικού τομέα και θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα των συλλογικών συμβάσεων και των συλλογικών ρυθμίσεων που πρέπει να γίνονται. Αλλά δεν θα σας πω για να γίνω αρεστός ότι ξαφνικά τα 570 € μπορούν γίνουν 1.500 €. Το διεκδικώ για όλους τις αυξημένες αποδοχές για την εργασία, αλλά αυτό το οποίο λέω δεν έχει καμία σχέση με το απαράδεκτο ύψος των αποδοχών και όπως αυτές διαμορφώνονται και τις ανέδειξε η επισήμανσή σας.

Θυμηθείτε τη μεγάλη μου διαφωνία, τη μεγάλη διαφωνία της Δημοκρατικής Αριστεράς όταν δεν ψήφισε τα λεγόμενα εργασιακά. Πρέπει να είναι γνωστό, πρέπει να το ξέρουν όλοι ότι αυτοί οι οποίοι καθορίζουν τα 570 € το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ή κι αυτοί που δίνουν 300 € διότι πέρα από αυτό το οποίο φαίνεται έχουμε και τους πραγματικούς μισθούς που είναι 250, 300, 350. Αυτοί το ξέρουν, αλλά ας το μάθουν όλοι.

Το εργασιακό κόστος στην κλίμακα του συνολικού κόστους για την παραγωγή του προϊόντος έχει τη μικρότερη συμμετοχή. Το εργασιακό κόστος είναι 7^ο ή 8^ο στην κατάταξη των επιμέρους ζητημάτων που αφορούν στο συνυπολογισμό του τελικού κόστους.

Εκείνο το οποίο πρέπει να επισημάνω –και ολοκληρώνω την απάντησή μου με αυτό- είναι δοθείσης της ευκαιρίας της κρίσης επελέγη και η ισοπέδωση του εργασιακού πεδίου. Διαμορφώθηκε μια κατάσταση η οποία πρέπει να ανατραπεί, θέλω να ανατραπεί, αγωνιζόμαστε να ανατραπεί της καθηλωμένης εργασιακής αμοιβής και των καθηλωμένων όσο και αποσαρθρωμένων εργασιακών δικαιωμάτων.

Σε τι για παράδειγμα η επεκτασιμότητα των συλλογικών ρυθμίσεων θα έβλαπτε διαδικασίες και πολιτικές για την έξοδο από την κρίση; Σε τι θα έβλαπτε η διαμόρφωση συνθηκών για την εφαρμογή συνολικών ρυθμίσεων μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών;

Και περαιτέρω, εάν έρθει ως μέτρο –αγωνιζόμαστε να μην έρθει- το lock out για παράδειγμα η ανταπεργία των εργοδοτών ερωτώ προς κάθε κατεύθυνση: σε τι θα εξυπηρετήσει την  υπέρβαση της κρίσης; Δεν θα εξυπηρετήσει την υπέρβαση της κρίσης, δεν θα έχει καμία σχέση με την υπέρβαση της κρίσης και την οφειλόμενη διαδικασία για να ξεπεραστεί η κρίση. Εκείνο το οποίο θα επιδιωχθεί είναι η εγκατάσταση ενός νεοφιλελεύθερου βαθύτατου συντηρητικού μοντέλου για τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας και μάλιστα έξω και από το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Όταν γίνονταν εκείνα που γίνονταν στην Βουλή των Ελλήνων αναφορικά με το νομοσχέδιο που καταψήφισε η Δημοκρατική Αριστερά για τα εργασιακά, ξέρετε τι έγγραφα μου έστελναν από την Ευρωπαϊκή Ένωση; «Μα αυτά είναι έξω από κάθε ευρωπαϊκό κεκτημένο».

κα ΣΑΠΚΑ («ΒΕΡΓΙΝΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»): Θα ήθελα να σας ρωτήσω πως μπορούν να αμβλυνθούν οι κοινωνικές ανισότητες, κάτι που αναφερθήκατε στην αρχή στην ομιλία σας, κατά την περίοδο της κρίσης που έχουν βέβαια ενταθεί.

Και το σχόλιό σας για τις φοροελαφρύνσεις που είπε από το βήμα της Δ.Ε.Θ. ο Πρωθυπουργός σε ό,τι αφορά για παράδειγμα τον ΕΝΦΙΑ τη μείωση στο φόρο πετρελαίου θέρμανσης και πως χαρακτηρίζεται γενικότερα όλα αυτά που ακούσαμε που ήρθε με μικρό καλάθι, όπως λέμε.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Οι κοινωνικές ανισότητες μπορούν να αρθούν και στη διάρκεια της κρίσης, ή τουλάχιστον να περιοριστούν στο μέγιστο βαθμό. Κοινωνική ανισότητα συνιστά το υπάρχον φορολογικό σύστημα και σας το είπα και εισηγητικά.

Είναι άλλο πράγμα να φορολογείς με τον ίδιο τρόπο δυο 4ρια και είναι τελείως διαφορετικό από άποψη κοινωνικής Δικαιοσύνης να φορολογείς το καθένα 4ρι στη βάση του εάν εντάσσεται ή δεν εντάσσεται σε μια ακίνητη συνολική περιουσία.

Κοινωνική ανισότητα συνιστά να παίρνεις τον φόρο από τον εργαζόμενο, από τον μισθωτό, από τον έντιμο φορολογούμενο μικρομεσαίο επιχειρηματία και από την άλλη πλευρά να αφήνεις στο απυρόβλητο τους σταθερά φοροδιαφεύγοντες και όλους εκείνους οι οποίοι αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται στην παραοικονομία, μαζί δηλαδή με τη μαύρη οικονομία.

Και θα σας έλεγα αναφορικά με τις ανισότητες ότι στην περίοδο της κρίσης υπάρχει ένα ποσοστό Ελλήνων πολιτών που αύξησαν την περιουσία τους, αύξησαν τα εισοδήματά τους. Όταν μάλιστα από την άλλη πλευρά έχουμε διαλυμένη τη μεσαία Τάξη και περαιτέρω υποβάθμιση των άλλων στρωμάτων και δεν χρειάζεται κανένα άλλο επιχείρημα 1,5 εκατομμύριο η επίσημα καταγεγραμμένη άνεργοι.

ΝΕΟΧΩΡΙΤΗΣ («EuroOne TV»): Είπατε ότι η είσοδός μας στην Κυβέρνηση επέδρασε σταθεροποιητικά, η έξοδός μας έστειλε μήνυμα εντός ή εκτός πως η ΔΗΜΑΡ δεν είναι δεδομένη. Θέλω να ρωτήσω αν έχετε ως αυτοκριτική κάνει ποιο είναι το σημείο ή τα λάθη που έχουν γίνει που έπεσαν τα ποσοστά της ΔΗΜΑΡ τόσο πολύ, αν έχει σχέση η είσοδος ή η έξοδος από την Κυβέρνηση σε αυτό.

Και μια δεύτερη ερώτηση αν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας με το Κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ για την ανατροπή της πολιτικής που λέτε.

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Είναι γεγονός ότι υπήρξαν πολίτες οι οποίοι εμπιστεύτηκαν τη Δημοκρατική Αριστερά και θεώρησαν πάρα πολύ ορθό εκείνο το οποίο έπραξε όταν στήριξε να υπάρχει Κυβέρνηση στον τόπο, να μην περιπέσει η χώρα σε πολιτική ρευστότητα και στη συνέχεια σε περαιτέρω κοινωνική ρευστότητα με αυτονόητη την τότε συνέπεια ότι η χώρα θα είχε και την τυπική χρεοκοπία.

Υπάρχουν όμως και πολίτες οι οποίοι πράγματι διαφώνησαν με τη στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς να στηρίξει Κυβέρνηση. Είναι δυο αντίθετες απόψεις οι οποίες προσδιόρισαν σε σημαντικό βαθμό θα σας έλεγα και την απώλεια ψήφων στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Αναφορικά με το ΣΥΡΙΖΑ σας είπα λίγο πριν και θα επανέλθω πάρα πολύ σύντομα. Όταν μιλάμε για προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου στη βάση συγκεκριμένων προγραμματικών συμφωνιών προγραμματικών θέσεων εξ ου και τα δώδεκα σημεία τα οποία απευθύναμε για το σχετικό διάλογο, όταν μιλάμε για προοδευτική διακυβέρνηση μιλάμε για προοδευτική διακυβέρνηση όπως σας είπα και με τη ριζοσπαστική Αριστερά.

κ. ΚΟΚΟΛΑΚΟΣ («festival.gr»): Στηρίξατε ανοιχτά τον Γιάννη Μπουτάρη από την αρχή. Πως αντιμετωπίζετε το γεγονός ότι ο ίδιος άφησε εκτός διοικητικού σχήματος ένα βασικό του στέλεχος και στέλεχος της δημοκρατική τον κ. Κουράκη;

Φ. ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Βεβαίως ο κάθε Δήμαρχος εν προκειμένω και ο Δήμαρχος της πόλης ο κ. Μπουτάρης έχει το δικαίωμα να ορίζει τους Αντιδημάρχους του και να διαμορφώνει την καινούργια διοικητική δομή του Δήμου. Έχει όμως ταυτόχρονα και την υποχρέωση να υπηρετεί μια συλλογικότητα, να υπηρετεί τη δημοκρατική συλλογικότητα στο πλαίσιο της λειτουργίας και της Παράταξης που τον στήριξε και που τον στηρίζει και εξακολουθεί να τον στηρίζει και καλά κάνει, και ταυτόχρονα έχει και την υποχρέωση στο πλαίσιο αυτών των δυνατοτήτων που έχει και από το νόμο αυτός να ορίζει τους Αντιδημάρχους, να αξιολογεί –εγώ έτσι θα έκανα- και αξιοσύνη προσώπων και ικανοτήτων, αλλά και αποτελεσμάτων.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να σας πω χωρίς αυτό να θεωρείται παρέμβαση στην αυτονομία της συλλογικής λειτουργίας του Δήμου της πόλης και του Δημάρχου, ότι εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά και τις ικανότητες και το αποτέλεσμα που έχει διαμορφώσει η προηγούμενη θητεία του Ανδρέα Κουράκη στη θέση του Αντιδημάρχου.

Να σας πω και κάτι όχι ως προσωπική έκφραση αλλά ως κοινή παραδοχή μας: εμείς τιμούμε τον Ανδρέα Κουράκη και ξέρουμε πόσο νοιάζεται, πόσο αγωνίζεται και πόσα είναι τα αποτελέσματα που έχει δώσει θετικά αποτελέσματα, από τη θέση που εκλήθη να υπηρετήσει και που σήμερα υπηρετεί από άλλη θέση, γι' αυτή την πόλη, γι' αυτούς τους δημότες.