ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΠΡΙΝΟ

Αν κάποτε οι λέξεις χάνουν τη νοηματική τους αξία, προφανώς δεν ευθύνονται οι ίδιες. Όπως και όταν αποκαθιστούν το αξιακό τους  φορτίο. Και στις δύο περιπτώσεις άνθρωποι το διαπράττουν.

Αν η λέξη  «σύντροφος» δεν ήχησε ποτέ φάλτσα στα χείλη κάποιου, αυτός αναμφισβήτητα  ήταν ο  Αποστόλης Πρίνος. 

Το μόνο φάλτσο, βέβαια,  στην διατύπωση αυτής της αλήθειας  είναι η χρήση του παρατατικού «ήταν»,  που σφραγίζει την  αμετάκλητη απουσία του.

Οι λόγοι –κυρίως οι μεταθανάτιοι-  έχουν το στοιχείο της προσωποποιημένης αναφοράς, που σιχαινόταν ο Αποστόλης. Αντίθετα,  αγωνιούσε, επιζητούσε  και  χαιρόταν για συζητήσεις και τοποθετήσεις που θα έλυναν πρακτικά ζητήματα, ιδεολογικές διαλευκάνσεις, στρατηγικές χαράξεις και προγραμματικές αποτυπώσεις.  Τον Αποστόλη δεν αφορούσαν τα πρόσωπα, αλλά τα έργα τους. Για τα έργα περηφανευόταν όταν πραγματώνονταν, γι’ αυτά γκρίνιαζε όταν καθυστερούσαν.

Ο Αποστόλης Πρίνος ήταν στρατιώτης της Αριστεράς, και παρέμεινε τέτοιος κατ’ επιλογή, παρά τις αδιαμφισβήτητες  γνώσεις και ηγετικές του  ικανότητες. Ήδη από τα πρώιμα νιάτα του, από νεαρός φοιτητής  στους μηχανολόγους του Πολυτεχνείου στη Θεσσαλονίκη, ξεχώρισε  για την μαχητική, αταλάντευτη και απολύτως διακριτή παρουσία του, σε όλους τους δύσκολους κοινωνικούς αγώνες (των πρώτων χρόνων μετά την μεταπολίτευση) από το μετερίζι της σπουδάζουσας του Κ.Κ.Ε. στο Α.Π.Θ.

Αργότερα, καταξιωμένος επιστήμονας, συνέχισε αταλάντευτα  την ίδια πορεία (κοντά 30 χρόνια), με το μέταλλο των πραγματικών Αριστερών που δεν ύψωσαν, ούτε για ένα λεπτό, «σημαία ευκαιρίας».

Αταλάντευτος στο Σύλλογο των Μηχανικών, στο Σύλλογο Γονέων, στο Δημοτικό Συμβούλιο, στα Αθλητικά Σωματεία, στη γειτονιά του (Αστυθέα στο Χαϊδάρι), με τον Ενιαίο ΣΥΝ, με τον ΣΥΝ, με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δούλευε ακατάπαυστα για την μεγάλη ανατροπή. Ζούσε μ’ αυτό το όραμα. Ήταν βέβαιος ότι η γενιά του θα δικαίωνε τους αγώνες του πατέρα του. Ήταν σίγουρος ότι η γενιά του θα παρέδιδε στη νέα γενιά την Ελλάδα (για πρώτη φορά) της Αριστεράς. Έβαζε στοίχημα γι’ αυτό.

Δούλευε ακατάπαυστα και για την ανατροπή στο Δήμο Χαϊδαρίου. Έτρεχε στις γειτονιές, έκανε συσκέψεις, επιμελήθηκε το πρόγραμμα δράσης (το καμάρι του) της νέας Δημοτικής Αρχής, και έθεσε τον εαυτό του, πάλι απλό στρατιώτη, στους «ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ» και στον υποψήφιο Δήμαρχο Θοδωρή Σπηλιόπουλο (συναγωνιστή του από τα χρόνια της Θεσσαλονίκης). Ζούσε και μ’ αυτό το όραμα. Έβαζε στοίχημα και γι’ αυτό.

Και αφού τα προετοίμασε όλα «έφυγε»,  αφήνοντας σε όλους εμάς την βεβαιότητα του για το κερδισμένο στοίχημα.

Αποστόλη Πρίνο, θα το κερδίσουμε το στοίχημα. Για τα παιδιά σου. Με τα παιδιά σου. Για να λάβουν «εκδίκηση τα όνειρα».

Τον Αποστόλη τον αποχαιρετούμε αύριο 7 Μαϊου στις 16:30  στο Γ΄ Νεκροταφείο .

 

•  ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ» και στον υποψήφιο Δήμαρχο Θοδωρή Σπηλιόπουλο στο Δήμο Χαϊδαρίου