Το Ποτάμι στο Περιστέρι

 Στο Άλσος Περιστερίου, δίπλα από το άγαλμα της αρπαγής της Ευρώπης, ο Σταύρος Θεοδωράκης απάντησε σε ερωτήσεις φίλων και εθελοντών. Μεταξύ άλλων μίλησε για τα χρήματα της προεκλογικής εκστρατείας των κομμάτων, τη δημιουργία πατριωτικής συνείδησης αλλά και τους λόγους που πρέπει κάποιος να ψηφίσει Το Ποτάμι, λέγοντας χαρακτηριστικά, “Να είναι σίγουρος ο κόσμος ότι εγώ δε θα τον προδώσω”.

• Για τα χρήματα της προεκλογικής εκστρατείας

“Tο Ποτάμι δεν θέλει να παίρνει τα λεφτά του ελληνικού λαού. Τα άλλα κόμματα πήραν  συνολικά  για αυτή την προεκλογική μάχη 13 εκατομμύρια  από τον ελληνικό λαό για να διεξάγουν αυτόν τον αγώνα. Κάνουν βέβαια μεγάλα εκλογικά κέντρα σε όλες τις πλατείες,σε όλη την Ελλάδα. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Σημαίνει 1.500 ευρώ τουλάχιστον το κάθε περίπτερο, κάνε τον πολλαπλασιασμό, επί 70 ή 120 που κάνουν τα κόμματα και βγάλτε τα λεφτά. Εμείς, επειδή δεν έχουμε λεφτά, επειδή δεν θέλουμε λεφτά από το κράτος και επειδή διαφωνούμε με τις κρατικές επιχορηγήσεις, βρήκαμε λοιπόν – γιατί ένα πράγμα στο οποίο φημίζομαι και το ξέρουν οι φίλοι μου, είναι τα παζάρια –  έναν τύπο και αγοράσαμε 50 σκηνές, έκανε περίπου 85 ευρώ χοντρική, εμείς τις πήραμε 63 ευρώ  την κάθε σκηνή και με αυτά τα λεφτά, 3.000 δηλαδή περίπου, κάναμε εκλογικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα. Αυτή είναι η ηθική μας και θεωρούμε ότι σε μια περίοδο που μιλάμε για φτωχοποίηση του ελληνικού λαού είναι κακό να πετάς δεκάδες χιλιάδες στις πλατείες”.
 

• Για τη δημιουργία πατριωτικής συνείδησης

“Στη ναυτιλία υπάρχει η δυνατότητα της μετακίνησης πάρα πολύ εύκολα – με ένα χαρτί αλλάζεις τη σημαία σου, φεύγεις και πας αλλού και τα κάνεις όλα. Η άποψή μου είναι ότι πέρα από το να έχουμε τους όρους που πρέπει να έχουμε, ελληνικά πληρώματα, ανθρώπους δηλαδή που απασχολούνται στη ναυτιλία, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα που δεν αφορά μόνο αυτούς που έχουν καράβια. Αφορά τους πλούσιους της χώρας το ένα είναι ότι πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους , ότι πρέπει να έχουν μια μεγάλη συμμετοχή, να ξαναγαπήσουν τη χώρα τους και να κάνουμε κι εμείς μια προσπάθεια να νιώσουν κι αυτοί ότι είναι εταίροι σε μια προσπάθεια ανοικοδόμησης της χώρας. Υπάρχει και κάτι άλλο: η Ελλάδα έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολα χρόνια στο παρελθόν, υπήρχε όμως  ένας θεσμός  που ερχόταν και βοηθούσε πολλές φορές τις πόλεις, τα χωριά – ήταν οι πλούσιοι ευεργέτες. Πρέπει να το ξαναεφεύρουμε αυτό. Πρέπει να δημιουργήσουμε μία πατριωτική συνείδηση και να πειστούν οι άνθρωποι πέρα από τα αναγκαία και τα υποχρεωτικά, ότι πρέπει να ξαναχτίσουν τον τόπο τους. Προτείναμε, και έχουμε κάποια θετικά βήματα, κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο. Είπαμε  για την καινοτομία, για τους νέους, έχουμε κάνει ένα ολόκληρο σχέδιο, τα θερμοκήπια καινοτομίας, ένα σε κάθε περιφέρεια. Είπαμε λοιπόν ότι τα θερμοκήπια καινοτομίας μπορούν να γίνουν από τους πλούσιους Έλληνες. Μπορούν να γίνουν και πρέπει να γίνουν από τους εφοπλιστές, από τους βιομηχάνους, από αυτούς που έχουν ακόμα λεφτά, και από αυτούς που θέλουν να ζουν στην Ελλάδα και να μη κρύβονται στην Ελλάδα, δηλαδή να ξαναβγούν μπροστά ως ευεργέτες και να ενισχύσουν το τόπο”.

• Αυτή η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει

“Υπάρχουν προβλήματα με την Ευρώπη. Μια Ευρώπη που έχει παραχωρήσει το δικαίωμα των αποφάσεων σε πανίσχυρα κράτη, όπως τη Γερμανία, κι έχει μειώσει το δικό της ρόλο. Αυτή η Ευρώπη πρέπει ν’ αλλάξει. Εμείς το έχουμε ξεκαθαρίσει. Και στην επίσκεψή μου στις Βρυξέλλες και με τους ανθρώπους που συζήτησα- εννοώ από τις πολύ μεγάλες πολιτικές ομάδες- είπαμε ότι αυτός είναι ένας λάθος δρόμος. Όχι ένας λάθος δρόμος για την Ελλάδα. Ένας λάθος δρόμος για την Ευρώπη. Το ‘χουν αποδεχτεί πολλοί. Ένα απ’ τα λάθη της Ευρώπης είναι το εξής: Ότι στην Ευρώπη και στο Κοινοβούλιο δεν εκπροσωπείται η κοινωνία της Ευρώπης, εκπροσωπείται σε πολύ μεγάλο βαθμό η κομματική νομενκλατούρα. Δηλαδή, τα κόμματα κατά κανόνα, κατεβάζουν στην Ευρωβουλή, πέρα από μια δυο προσωπικότητες για αλατοπίπερο, κάποια στελέχη για να πάρουνε σύνταξη, κάποια στελέχη για να μην είναι απογοητευμένα απ’ τις αποφάσεις των αρχηγών στην Αθήνα, κάποιους δικηγόρους που έχουν υπηρετήσει για μερικά χρόνια το πολιτικό σύστημα στην Αθήνα και θέλουν να πάνε εκεί. Εμείς, λοιπόν, θέλουμε να το κάνουμε εντελώς αντίστροφα. Νιώθουμε την ανάγκη να στείλουμε στην Ευρώπη ανθρώπους μη επαγγελματίες της πολιτικής, οι οποίοι όμως θα είναι πολύ σημαντικοί για την Ευρώπη και σαν προσωπικότητες και σαν γνώση. Μας κατηγορούν ότι κατεβάζουμε στο ευρωψηφοδέλτιο 4 αγρότες, γιατί μία χώρα, η οποία πρέπει να βασιστεί στην αγροτική παραγωγή, πρέπει να πει στην Ευρώπη ότι έχω υποψήφιους αγρότες. Δεν είμαι της άποψης ότι οι υποψήφιοι της πολιτικής πρέπει να είναι όλοι δικηγόροι. Δεν έχω τίποτα με τους δικηγόρους, αλλά δεν μπορώ να νιώσω ότι μία χώρα εκπροσωπείται μέσα από ένα κομματικό κατεστημένο που κυρίως έχει σχέση με τον δικηγορικό σύλλογο Αθηνών.”
 

• Η επιλογή συνεργατών είναι ευθύνη του ηγέτη

“Δεν ένιωσα ποτέ δέος μέσα στα πολιτικά γραφεία, πάρα πολλές φορές έχω πιάσει το μέτωπό μου και έχω αναρωτηθεί ποιοι μας κυβερνούν. Δεν εννοώ για τους πρωθυπουργούς, εννοώ για τους παρατρεχάμενους, εννοώ για τους συμβούλους, και το είδαμε πολύ πρόσφατα. Είδαμε ποιον είχε ο Σαμαράς γενικό γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου. Και δεν εννοώ ότι ήταν ακροδεξιός – επιτρέψετε μου, αυτό ήταν μια πολιτική επιλογή, ήθελε να έχει και έναν ακροδεξιό για να φλερτάρει με τους ακροδεξιούς. Δεν ήταν αυτό το πρόβλημά μου – αν και ως δημοκρατικός πολίτης θα ήταν, ωστόσο το αποσιωπώ. Υπάρχει κάποιος άνθρωπος από εδώ, που να έχει δράση, να έχει επιχειρήσεις, που θα εμπιστευόταν αυτόν τον άνθρωπο σαν δεξί του χέρι; Υπάρχει κάποιος που θα εμπιστευόταν έναν άνθρωπο που έτρεμε στον εκπρόσωπο της Χ.Α.; Μην πω τους χαρακτηρισμούς που έλεγε για τον πρωθυπουργό τον ίδιο.. Δηλαδή πέρα από την πολιτική του ιδιότητα αυτό ο άνθρωπος απλά, δεν ήταν ένας πολύ λίγος για το αξίωμα; Αυτή λοιπόν η εικόνα υπάρχει σε πολλά υπουργικά γραφεία και πολλά πρωθυπουργικά γραφεία. “Εγώ πιστεύω ότι η ευθύνη είναι του ηγέτη, δεν επιβάλλει κανείς στον πρωθυπουργό της χώρας το δεξί του και το αριστερό του χέρι. Το ότι οι πολιτικοί, οι πρωθυπουργοί – οι τελευταίοι πρωθυπουργοί που τους έχω γνωρίσει πολύ καλά – επέλεγαν ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, είναι δική τους ευθύνη. Και ξέρεις γιατί το κάνανε; Το έκαναν από ανασφάλεια. Υπάρχει μια παλιά συνταγή: να επιλέγεις στις δημόσιες εμφανίσεις σου τους πιο κοντινούς φίλους σου για να βγαίνεις έξω. Πολλοί πολιτικοί το έχουν επιλέξει αυτό, έχουν ανθρώπους που γενικώς είναι του “έχετε δίκιο κύριε πρόεδρε” . Έχουν κι αυτοί μια μακροημέρευση, έχουν την καλή θεσούλα τους, έχουν τα λεφτά τους, δεν κινδυνεύουν και όλοι είναι ευτυχισμένοι εκτός από τον κόσμο που ζει με τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Άρα η ευθύνη είναι του ηγέτη. Το ότι πρακτικά αποδεικνύεται ότι κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ λίγοι για τα επιμέρους αξιώματα, πρέπει να το μετρήσουμε και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Αλλά όχι ότι οι πρωθυπουργοί είναι αθώοι του αίματος”.

• Να αποσυρθούν τα κόμματα από τα πανεπιστήμια

“Να αφεθούν τα πανεπιστήμια να δουλεύουν χωρίς το μακρύ χέρι της Κουμουνδούρου, της Τρικούπη και της Συγγρού. Αυτό αν γινόταν θα ήταν μια πολύ μεγάλη απόφαση, και δεν κοστίζει τίποτα το να αποσυρθούν τα κόμματα. Αρκούν τρεις δηλώσεις: να βγουν ο Τσίπρας, ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος – αν έχουν την τόλμη και είναι λίγο σε επαφή με την πραγματικότητα του ελληνικού πανεπιστημίου – και να πουν αυτό το πράγμα. Και αντί να το πουν αυτό, είχαμε το φαινόμενο, τον Σεπτέμβρη που ανοίγουν τα σχολεία, να πάνε οι πολιτικοί ηγέτες στα δημοτικά και να λένε ότι χαιρόμαστε που θα δώσουμε μάχη για το μνημόνιο. Πήγανε – σε δημοτικό σχολείο νομίζω ήταν – και οι μαθητές ακούγανε τον άλλον που τους έλεγε ότι κάπου εδώ θα πρέπει να ξεκινήσει μια κατάληψη. Σε λίγο θα έχουμε και καταλήψεις στα νηπιαγωγεία, το επεκτείνουμε το όριο. Επειδή έτυχε μια φορά και κάποιος που ήταν σε κατάληψη πάει να γίνει πρωθυπουργός, θα μεταδοθεί ως νόσος ότι όποιος κάνει κατάληψη, μπορεί κάποια στιγμή να γίνει πρωθυπουργός. Εγώ λοιπόν πιστεύω στη δύναμη της νέας γενιάς, πιστεύω στην αγωνιστικότητά της αλλά δεν πιστεύω ότι πρέπει να γίνονται κλοτσοσκούφι οι φοιτητές και οι μαθητές στα κόμματα”.

• Tρεις λόγοι για να ψηφίσει κανείς Ποτάμι

“Θα σου πω τον 1ο και τον σημαντικότερο. Γιατί είναι σίγουρος ο κόσμος και πρέπει να είναι σίγουρος ότι εγώ δεν θα τον προδώσω. Επειδή ακούγονται διάφορα, λένε κάποιοι “μα πώς πάει ο κόσμος ξαφνικά με τον Θεοδωράκη; Εμφανίστηκε και στην 1η δημοσκόπηση είχε 10%, αφού δεν τον ξέρουμε.” Αυτό είναι το μεγάλο λάθος. Ο κόσμος ξέρει απολύτως ποιος είμαι. Έμπαινα στο σπίτι του, μου είχε εμπιστευτεί τα παιδιά του, μου είχε εμπιστευτεί την οικογένειά του, μαθαίναμε μαζί πράγματα. Η ηθική μας, οι αρχές μας είναι πολύ πιο διάφανες από τις αρχές και την ηθική οποιουδήποτε πολιτικού αρχηγού ή οποιουδήποτε πολιτικού ηγέτη. Οποιουδήποτε. Δηλαδή, σκέψου, πάρε μια κατάσταση και απάντα σε μικρά ερωτήματα για το ποιος είναι, τι αντιπροσωπεύει. Τώρα που πηγαίνω στην επαρχία, στην περιφέρεια, έρχονται κάποιοι άνθρωποι και με συναντούν. Και είναι οι άνθρωποι που έχουν πρωταγωνιστήσει στις εκπομπές μου, δεν εννοώ έχουν πρωταγωνιστήσει με την έννοια οι ίδιοι, αλλά που έχουν ασχοληθεί με αυτά που έχουν ζήσει. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, ξέρουν ποιοι είμαστε. Και ο ένας είναι ο Σταύρος. Και μετά θα πρέπει να δει κανείς αυτούς τους ανθρώπους που έχουμε στο ψηφοδέλτιο. Να δει, δηλαδή, ότι ξαφνικά μέσα σε 2 μήνες το Ποτάμι βρήκε 42 Έλληνες που μπορούν να εκπροσωπήσουν τη χώρα στο εξωτερικό. Να συγκρίνει τα ευρωψηφοδέλτια. Να δει ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι σ’ εμάς που έχουν υπηρετήσει σε γραφεία υπουργών, δεν έχουν υπηρετήσει σε αυλές, δεν έχει ακουστεί τίποτα γι’ αυτούς και θα είχε ακουστεί αν υπήρχε κάτι, γιατί μας ξεσκονίζουν, ψάχνουν παντού και το μόνο που βρίσκουν είναι δημόσιες φωτογραφίες, λες και δεν θα είχα φωτογραφηθεί εγώ ποτέ. Είχα να κάνω μια συνέντευξη κάπου και θα έλεγα μην παίρνεις φωτογραφίες. Αυτό που βρίσκουν να πούνε για μένα και για τους άλλους είναι κάποιες δημόσιες φωτογραφίες που έχουμε. Ο δεύτερος λόγος είναι αυτοί οι 42 υπέροχοι άνθρωποι που είναι στο ψηφοδέλτιο και ο 3ο λόγος είναι ότι πρέπει- και θα στο πω όπως το αισθάνομαι- ο κόσμος ψηφίζοντας το Ποτάμι, να πει στον Σαμαρά και τον Τσίπρα ότι τώρα έχουν μια εναλλακτική λύση, η οποία είναι και ρεαλιστική και επαναστατική. Γιατί ο κόσμος στην Ελλάδα θέλει αυτά τα 2 πράγματα. Δηλαδή, θέλει ρεαλισμό, δεν θέλει άλματα στο κενό, δεν θέλει να χτίσουμε μια καινούρια χώρα, αφού την γκρεμίσουμε. Το Ποτάμι λέει ΄ότι θέλουμε να τ’ αλλάξουμε όλα σ’ αυτή τη χώρα, αλλά δεν θέλουμε να γκρεμίσουμε τη χώρα. Γιατί υπάρχει κι άλλη μια ιδεολογία που κυκλοφορεί ότι ας γκρεμιστεί η χώρα και επί ερειπίων, να ξαναχτίσουμε μια καινούρια χώρα. Όχι. Πιτσιρικάς ίσως να το πίστευα κι εγώ. Όλοι όταν ήμασταν πιτσιρικάδες λέγαμε μια κουβέντα παραπάνω. Λέγαμε ότι μια επανάσταση θα τα ισοπεδώσει όλα και μετά θα αναγεννηθεί. Υπάρχει περίπτωση απ το καμένο χωράφι ν’ αργήσεις πολύ να βγει καρπός. Εμείς, λοιπόν, δεν θέλουμε να κάψουμε το χωράφι. Εμείς θέλουμε ν αλλάξουμε τη χώρα, να τ αλλάξουμε όλα, αλλά να μην γκρεμίσουμε τη χώρα. Αυτό νομίζω αυτή τη στιγμή μπορεί να επιτευχθεί από το Ποτάμι και μόνο απ’ το Ποτάμι. Γιατί έχει ρεαλιστικές προτάσεις, αλλά απ’ την άλλη έχει και επαναστατικές ως προς την ταχύτητα. Δεν θέλουμε να περιμένουμε τη δευτέρα πολιτική παρουσία για να διορθώσουμε τη χώρα μας. Δεν θέλουμε να περιμένουμε να συζητήσουμε προκειμένου να δούμε αν κάποια στιγμή συμφωνούμε και αν συμφωνούμε να κάνουμε μια επιτροπή, η οποία θα δημιουργήσει μια άλλη επιτροπή. Το Ποτάμι λέει εξαρχής ότι αυτή η χώρα και αυτός ο τόπος δεν έχει χρόνο. Χρειάζεται σήμερα αλλαγές και αυτές τις αλλαγές είμαστε σε θέση και να τις προτείνουμε και να τις εφαρμόσουμε”.

• Το Ποτάμι ήρθε και τάραξε τα θεμέλια του σάπιου συστήματος

Το Ποτάμι ήρθε και τάραξε τα θεμέλια ενός σάπιου συστήματος. Γι’ αυτό ενοχλεί Το Ποτάμι, για αυτό υπάρχει τόσο μένος από ένα τμήμα της λούμπεν Ελλάδας εναντίον Του Ποταμιού. Γιατί βγήκε ένα πράγμα που δε συνεργάζεται μαζί τους, το οποίο δε θα συνεργαστεί ποτέ μαζί τους, το οποίο δε θα συνδιαλλαγεί και το οποίο θα συγκρουστεί. Γιατί ο πατριωτισμός για μας έχει άλλη ταυτότητα. Πατριώτης δεν είσαι αν κάνεις τον τσολιά στην τηλεόραση. Δεν είσαι τότε πατριώτης. Πατριώτης δεν είσαι αν λες πατριωτικά άσματα 2 φορές το χρόνο. Πατριώτης, το είπα, είναι αν πληρώνεις τους φόρους σου στην Ελλάδα, αν έχεις τα λεφτά σου στην Ελλάδα, αν δουλεύεις νόμιμα στην Ελλάδα, αν δεν έχεις δικαστικές εκκρεμότητες στην Ελλάδα και αν τελικά έχεις κάνει κάτι για τη χώρα σου. Αυτό είναι πατριωτισμός. Αν προσπαθήσεις σήμερα για τη χώρα σου – όχι επικαλούμενος τον Περικλή και την Ακρόπολη – αλλά αν κάνεις κάτι σήμερα για τη χώρα σου. Και αυτό είναι που οδήγησε εμάς, επιτρέψτε μου να πω, σε αυτή την πατριωτική πράξη. Ότι νιώσαμε κάποια στιγμή το βάρος ότι το σημαντικό δεν είναι να λέμε και να λέμε και να μην αλλάζει τίποτα. Το σημαντικό είναι πια αφού τα λέμε και αφού τα ξέρουμε, να δοκιμάσουμε να τα κάνουμε.
Καταλήγοντας ο Σταύρος Θεοδωράκης αναφέρθηκε σ’ αυτούς που πολεμούν το Ποτάμι.”Υπάρχουν προβλήματα σε όλους τους κλάδους και υπάρχουν άνθρωποι που αντιστάθηκαν και έκαναν κάτι καλό. Άκουσα πριν τη φράση “αυτός που σε κατηγορεί” – φαντάζομαι εννοούσες τον Τράγκα-προφανώς, αφού αυτός με κατηγορεί. Θα το πω γιατί εδώ στο Περιστέρι- έχω μεγαλώσει στη δυτική Aθήνα όλα μου τα χρόνια, δεν μας αρέσει να κρυβόμαστε πίσω από κουβέντες, και θέλω να λέμε λίγα λόγια, έτσι αντρίκια και σταράτα. Αυτή η λούμπεν Ελλάδα είναι που πολεμάει το Ποτάμι, οι άνθρωποι που κλέβουν την εφορία, που έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, που λένε ότι έχουμε συμβόλαια και λένε ότι δεν μπορούν να αναμειχθούμε στα κοινά, και βγαίνουν μετά και πολεμάνε το Ποτάμι. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με κάποιον που έχει αντίθεση με το Ποτάμι. Αλίμονο, ο καθένας μπορεί να κάνει την κριτική του και θεωρώ ότι είναι πολύ εποικοδομητικό να μας λένε τα λάθη μας, να τους λέμε τα δικά τους, και να συζητάμε. Με αυτή τη λούμπεν Ελλάδα, πρώτον δεν θα κάνω ποτέ διάλογο και δεύτερον θα πρέπει να καταλάβετε όμως-γιατί πολλές φορές ορίζεσαι από τους εχθρούς σου-ότι αυτοί, κάποιοι από αυτούς, που τους ξέρετε πολύ καλά, βγάζουν έναν οχετό για το Ποτάμι λέγοντας απίστευτα πράγματα, παραποιώντας τις δηλώσεις μας.