ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΒΟΥΡΒΑΧΕΙΑ 2014

Που διοργανώθηκαν από το Δήμο Αγίων Αναργύρων- Καματερού και τον Οργανισμό Πολιτισμού-Αθλητισμού και Παιδείας

Με επιτυχία γιορτάστηκε και φέτος, όπως κάθε χρόνο, η επέτειος της Ιστορικής Μάχης του Καματερού στις 27 Ιανουαρίου του 1827.

Στις φετινές εκδηλώσεις «Βουρβάχεια 2014» που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 25 Ιανουαρίου συμμετείχε πλήθος κόσμου για να τιμήσει τους αγώνες και τη θυσία εκατοντάδων αγωνιστών από την περιοχή και ιδιαίτερα  τον Διονύσιο Βούρβαχη στον οποίο οφείλεται και το όνομα των εκδηλώσεων.

Ο Δήμαρχος, το Δημοτικό Συμβούλιο, αντιπροσωπείες Πολιτιστικών και Αθλητικών συλλόγων, εκπρόσωποι των ΚΑΠΗ, πλήθος μαθητών και απλοί πολίτες συγκεντρώθηκαν από το πρωί στους χώρους των εκδηλώσεων για να συνεχίσουν την παράδοση αυτού του τοπικού θεσμού που έχει

ταυτιστεί με τη συνείδηση των πολιτών του Δήμου Αγίων Αναργύρων-Καματερού.

Ο Δήμαρχος Νίκος Σαράντης απηύθυνε χαιρετισμό στους παρευρισκομένους και μίλησε για την ηρωική θυσία του Βούρβαχη και των αγωνιστών, της οποίας το  δίδαγμα ότι δεν υπάρχουν χαμένες μάχες, είναι πιο επίκαιρο σήμερα από ποτέ.

Ακολουθεί η ομιλία του δημάρχου:

   «Αγαπητοί συμπολίτες,

Συγκεντρωθήκαμε πάλι εδώ σήμερα, σε μια εκδήλωση που έχει γίνει θεσμός για την πόλη του Καματερού και που φιλοδοξούμε να αποκτήσει ακόμη περισσότερη αίγλη και λαμπρότητα σ’ όλη τη γύρω περιοχή.

Μπορεί να έχουν περάσει σχεδόν δυο αιώνες από τον Ιανουάριο του 1827 και γενικότερα από την Ελληνική Επανάσταση. Παραμένει όμως αναντίρρητο γεγονός ότι πολλά πράγματα που θεωρούμε αυτονόητα στη ζωή μας θα ήταν πολύ διαφορετικά χωρίς τη θυσία των αγωνιστών του 21.

Το μεγάλο δίδαγμα λοιπόν από τη Μάχη του Καματερού και την ηρωική θυσία του Βούρβαχη και τόσων αγωνιστών, το επίκαιρο και σήμερα δίδαγμα, είναι ότι δεν υπάρχουν χαμένες μάχες

σε έναν αγώνα εκτός από τις μάχες που δεν δίνονται. Ακόμα και οι μάχες που φαίνονται υπερβολικά δύσκολες και άνισες, καταγράφονται στη συνολική προσπάθεια της πατρίδας και του λαού μας, μετρούν θετικά στο συνολικό ισοζύγιο.

Η έννοια του πατριωτισμού είναι συχνά παρεξηγημένη. Ο πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με την αντιπαλότητα

για τους άλλους λαούς, ούτε με την κρατική επιθετικότητα. Πατριώτης δεν είναι αυτός που φοβάται τον ξένο.

Πατριωτισμός είναι η υπεράσπιση των δικαίων της χώρας και των κατοίκων της. Και επίσης η αίσθηση ευθύνης απέναντι στο σύνολο και η τήρηση των υποχρεώσεων μας ως πολίτες.

Η ιστορία το έχει φέρει έτσι ώστε οι Έλληνες να έχουμε δώσει από χιλιάδες χρόνια αγώνες για την ελευθερία της πατρίδας μας. Αυτό μπορεί να οφείλεται στη γεωγραφική θέση της χώρας, στο σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών. Μπορεί να οφείλεται στο ότι οι Έλληνες δεν υπήρξαμε ποτέ ένας επιθετικός λαός, που φιλοδοξούσε να χτίσει αυτοκρατορίες,

αλλά ένας λαός που αφιερώθηκε στον πολιτισμό και την οικονομία.

Η ουσία είναι ότι ο πατριωτισμός των Ελλήνων έχει ταυτιστεί με την αγάπη για την ελευθερία και με την υπεράσπιση των πατρογονικών εστιών. Είναι λοιπόν ένας πατριωτισμός που συγκέντρωσε πολλές φορές το διεθνή θαυμασμό, τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη.

Κατά την Επανάσταση του 1821 αυτή η διεθνής αλληλεγγύη εκφράστηκε με τους Φιλέλληνες. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο Άγγλοι, Αμερικανοί και Ρώσοι αναφέρονταν στον ηρωικό αγώνα του λαού μας ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό.

Δικαιολογημένα λοιπόν αισθανόμαστε την αγανάκτηση και την αδικία, όταν η διεθνής κοινότητα δεν δείχνει να αναγνωρίζει τη θετική συμβολή που διαχρονικά έχει αυτός ο τόπος, αυτός ο λαός στην ανθρωπότητα. Όταν η πατρίδα μας πιέζεται, εκβιάζεται, κακοχαρακτηρίζεται, λοιδορείται διεθνώς.

Όπως είπε ο  μεγάλος μας συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος:

«Για να πάει κάποιος μπροστά  και κατ’ επέκταση ο τόπος, χρειάζονται οι εξής βασικές προϋποθέσεις:

Το όνειρο και η φαντασία, ο σεβασμός στην Παράδοση και η γνώση της ιστορίας

Το όνειρο μας το σκότωσαν

Τη φαντασία την ευνούχισαν

Στραγγάλισαν τη ψυχή μας

Τους διέφυγε όμως κάτι, το γεγονός ότι κάποιοι και Ιστορία γνωρίζουμε και την Παράδοση σεβόμαστε».

Βρισκόμαστε σε μια από τις πιο δύσκολες εποχές για τη χώρα μας τα τελευταία 50 χρόνια.

Ένα μέρος της ευθύνης για τα προβλήματα μας έχουμε και οι ίδιοι, και αποτελεί συμφέρον δικό μας πρώτα - πρώτα να διορθώσουμε τα λάθη μας.

Αλλά δεν έπεσαν από τον ουρανό τα διαρθρωτικά προβλήματα της πατρίδας μας. Βγήκαμε από τον Παγκόσμιο Πόλεμο ρημαγμένοι και χωρίς ίχνος από την βιομηχανία που είχαμε χτίσει προπολεμικά.

Κι όμως αποζημιώσεις για αυτή την καταστροφή δεν πήραμε ποτέ. Αλλά και η  μεταπολεμική οικονομική βοήθεια χάρη στην οποία ξαναχτίστηκε η Ευρώπη μοιράστηκε άνισα. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα της αδικίας αυτής ήταν 15 μόλις χρόνια μετά τον Πόλεμο οι Έλληνες, κάτοικοι μιας από τις νικήτριες χώρες, να ξενιτεύονται για δουλειά στη χώρα που έφερε την μεγάλη ευθύνη του Πολέμου, την Γερμανία, που ξαναχτίστηκε από το μηδέν με τη διεθνή βοήθεια.

Είμαστε μέλη μιας οικονομικής και πολιτικής Ένωσης στην οποία οι αποφάσεις πρέπει να παίρνονται για το κοινό καλό. Με ποια λογική λοιπόν υπάρχουν κράτη – μέλη της Ένωσης που βγάζουν υπερκέρδη από τα χρήματα

που χρειάστηκε να δανειστούμε τη στιγμή της δυσκολίας μας;

Πατριωτισμός σήμερα είναι η δίκαιη επιθυμία του λαού μας να βγούμε από αυτή την αρνητική κατάσταση που απλώνει την ανεργία και τη φτώχεια, που απειλεί το μέλλον των παιδιών μας. Και μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Με την τήρηση των υποχρεώσεων μας ως πολίτες, με την προσωπική συμβολή του καθενός στην προσπάθεια για την ανάπτυξη, με την αγωνιστικότητα στην προάσπιση των δικαίων μας.

Αυτή η στάση και η προσφορά αφορά και τη δική μας τοπική κοινωνία. Δίνουμε κι εμείς εδώ, όλοι μαζί, τον αγώνα για την πρόοδο της πόλης μας. Τη σημερινή ημέρα, που αναλογιζόμαστε τις μάχες και τις θυσίες των προγόνων, ας αναλογιστούμε και κάτι άλλο. Πόσο πολλά έχουμε πετύχει όταν είμαστε ενωμένοι, πόσο περισσότερα είναι αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουμε όλοι τις ίδιες δυσκολίες.

Με αυτό το πνεύμα ενότητας, αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας αποδίδουμε σήμερα  τον πρέποντα φόρο τιμής στους ήρωες της Μάχης του Καματερού.»