Ξεκινώ με μια προσωπική μου εμπειρία, την οποία έζησα την πρώτη μέρα που πήγαμε να αδειάσουμε το απορριμματοφορο στο ΧΥΤΑ Φυλής.
Ξαφνιασμένος από αυτό που αντίκρισα και γεμάτος απορία , ρώτησα τον συνάδελφο μου τί ήταν αυτά τα «βουνά» μπροστά μας.
Εκείνος γελώντας μου είπε: «Γιάννη βουνά από σκουπίδια είναι». Σάστισα, αμηχανία και σκέψεις «έως πότε θα μπορούμε να το κάνουμε αυτό (;)»
Και να που μερικά χρόνια αργότερα, έφτασε η ώρα να δούμε το μεγάλο αυτό πρόβλημα να απαιτεί άμεσα λύση, διότι με την σημερινή «διαχείριση» των απορριμμάτων δεν υπάρχει μέλλον και ο ΧΥΤΑ Φυλής εκπέμπει «SOS».
Αυτό συμβαίνει εξαιτίας της παντελούς έλλειψης χώρων τελικής διάθεσης των απορριμμάτων στην Αττική.
Επίσης, στο πρόβλημα συμβάλει και η απουσία διαχείρισης στην αποκομιδή (η οποία θα επιτύχει μόνο εάν δημιουργηθεί ΣΜΑ με σωστές προδιαγραφές σε κάθε δήμο). Έτσι, με την όξυνση και την αμέλεια του προβλήματος το υπερβολικό «φόρτωμα» στην εγκατάσταση της Φυλής αντί να αποφορτίζεται συνεχώς χειροτερεύει.
Η δυναμικότητα του ΕΜΑΚ αυξάνεται περίπου κατά 100.000 τόνους το χρόνο , για αυτό γίνονται επεκτάσεις με βαθιές εκσκαφές για να χωράνε όλο και περισσότερα σκουπίδια (απορρίμματα). Ήδη γεμάτοι χώροι συνεχίζουν να δέχονται σκουπίδια με αποτέλεσμα να ασφυκτιούν.
Κι όλα αυτά γίνονται για δυο λόγους: να παραμείνει ανοιχτή η εγκατάσταση της Φυλής και να γίνει ένας νέος ΧΥΤΑ στην περιοχή της Γ φάσης δίπλα από τον σημερινό.
Έτσι, η κατάσταση γίνεται ακόμα χειρότερη και η προστασία τόσο του περιβάλλοντος όσο και των ανθρώπων έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, μην πω σε τρίτη. Αυτό άλλωστε αποδείχθηκε με ένα σχετικά ήπιο ατύχημα όπως η τωρινή ρηγμάτωση που ήταν υπεραρκετή ώστε να μείνουν τα σκουπίδια στους δρόμους της Αττικής.
Οι Δήμοι της Αττικής στέλνουν για ταφή πάνω από το 90% των σύμμεικτων αστικών αποβλήτων που συλλέγουν. Αναπόφευκτα με αυτήν την τακτική, η κρίση παραμονεύει, όπως παραμονεύει και η «νέα Φυλή» η οποία αναγκαστικά θα δημιουργηθεί κάπου αλλού.
Οι Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων είναι αναποτελεσματική πρακτική αντιμετώπισης του φαινομένου, ειδικότερα όταν η διαχείριση και η επεξεργασία είτε παραβλέπονται είτε δεν γίνονται σωστά. Πρέπει να βρεθεί αποδοτική πρακτική, η οποία θα λύσει ή ακόμα καλύτερα θα εξαφανίσει το πρόβλημα.
Η αποκεντρωμένη διαχείριση πρέπει να είναι προτεραιότητα και αυτή είναι δουλειά των Δήμων. Οι Δήμοι δηλαδή πρέπει να προστατεύουν τόσο το περιβάλλον όσο και τους ανθρώπους-πολίτες. Υπάρχουν πολλοί τρόποι ώστε να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Η ανακύκλωση (με ξεχωριστή συλλογή των ανακυκλώσιμων συσκευασιών, σε τέσσερις διαφορετικούς κάδους), η επαναχρησιμοποίηση των υλικών, η δημιουργία κινήτρων στους Δημότες (μείωση ανταποδοτικών τελών, εκπτώσεις και άλλες παροχές σε τοπικά καταστήματα). Τα παραπάνω δεν αποτελούν θεωρητική προσέγγιση, πρόκειται για εφαρμόσιμη λύση και επιλογή.
Ήδη δύο Δήμοι της Αττικής (Βριλήσσια και Χαλάνδρι) έχουν καταφέρει να εκτρέπουν από τα σύμμεικτα απορρίμματα, υλικά σε ποσοστό 30% περίπου
Οι Δήμαρχοι λοιπόν δεν πρέπει να ρίχνουν την ευθύνη δεξιά και αριστερά, πρέπει να κοιτάξουν οι ίδιοι τι προσφέρουν και τι θα μπορούσαν να προσφέρουν στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Ήρθε η ώρα με την κατάλληλη πληροφόρηση αλλά και αντιμετώπιση να δούμε και εμείς επιτέλους, πράσινα σημεία εναπόθεσης ανακυκλώσιμων απορριμμάτων στις γειτονιές μας και κάδους κομποστοποίησης στα σπίτια μας.
ΤΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ, ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ.
Γιάννης Μηλιώνης
Υπάλληλος καθαριότητας Δήμου Περιστερίου
Μέλος της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ-ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου