Πολιτισμός και Σχολεία

*του Σωτήρη  Τρυγώνη 
Πολιτισμός είναι η επικράτηση του δικαίου πάνω στη δύναμη, της πειθούς στη βία, του διαλόγου στο μονόλογο, του πνεύματος στην ύλη. Ο πολιτισμός δεν κληρονομείται. Κάθε γενιά πρέπει να τον μάθει και να τον κερδίσει από την αρχή. Αν αυτή η μεταβίβαση διακοπεί για έναν αιώνα, ο πολιτισμός θα πεθάνει και θα ξαναγίνουμε άγριοι Η παιδεία για το σχολείο μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Τέχνη και τον Πολιτισμό, γι' αυτό και κατέχει σημαντικό. ρόλο στην καθημερινή μας ζωή.

Στη διάρκεια των σχολικών χρόνων τα παιδιά παίρνουν μέρος σε διάφορες παραστάσεις. Σκοπός δεν είναι να αναδειχθούν ταλέντα ή ξεχωριστές καλλιτεχνικές προσωπικότητες. Οι ρόλοι και οι ευθύνες μοιράζονται εξίσου σε όλα τα παιδιά. Το ζητούμενο είναι ο ενθουσιασμός της συνύπαρξης και της συνεργασίας. Η αποδοχή και η προβολή του καλύτερου εαυτού. Η γνώση που κερδίζεται μέσα από το βίωμα και τη δημιουργική σκέψη. Η ολοκλήρωση μιας -θεατρικής- πράξης που έρχεται σαν χαρούμενη επιβράβευση της προσπάθειας.

Η ελληνική πεζογραφία και ποίηση, τα δημοτικά και τα έντεχνα σύγχρονα τραγούδια, η εκφραστική κίνηση, η εικαστική προσέγγιση είναι η βάση για τις περισσότερες παραστάσεις. 

Για αυτό τον λόγο, η κάθε Δημοτική Αρχή, έχει υποχρέωση και καθήκον να γίνεται αρωγός σε ότι ζητάει η σχολική κοινότητα, όπου και να γίνονται εκδηλώσεις, είτε στην αίθουσα, είτε στην αυλή του σχολείου, είτε σε άλλους θεατρικούς χώρους. 

Όμως αυτό που γίνεται είναι το παράδοξο. Δίνεται χώρος μόνο για πολιτική εκμετάλλευση....και παλαμάκια. Μάλλον έτσι αντιλαμβάνεται η σημερινή διοίκηση του Δήμου τον σχολικό πολιτισμό. 

Γιατί οι περισσότερες πολιτισμικές σχολικές εκδηλώσεις γίνονται, για παράδειγμα, στο Άλσος της Πόλης μας; 

Πόσες φορές δεν έχουμε δει την Δημοτική ηγεσία να έρχεται να παρακολουθήσει στο παρά πέντε μια μαθητική εκδήλωση μόνο και μόνο για να ακουστεί το όνομα της ή όταν ακουστεί να φεύγει στη μέση της παράστασης; 

Πολιτικός αμοραλισμός; Η ιδέα ότι μπορείτε να εμπορευτείτε τον Δήμο, όπως τα δημητριακά για το πρόγευμά σας, ότι μπορείτε να συγκεντρώσετε εύκολα έτσι ψήφους, είναι ο έσχατος εξευτελισμός.....

Τελικά μερικές παρατηρήσεις και πολύς συλλογισμός οδηγούν στο λάθος. 

Πολλές παρατηρήσεις και λίγος συλλογισμός στην αλήθεια. 

Τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται κάθε εβδομάδα Ιστορία της Τέχνης, ενώ θα πρέπει να πραγματοποιούνται πολύ συχνά πολιτιστικές δραστηριότητες στον χώρο του σχολείου, αλλά και εκτός. 

Η προσπάθειά πρέπει να στοχεύει στο να έρθουν οι μαθητές σε άμεση επαφή με τον πολιτισμό, να καταλάβουν τη συνέχειά του και να συνειδητοποιήσουν τη σημασία του για το σήμερα. Το σχολείο δεν δίνει μόνο βαθμούς. Σχεδιάζει επίσης δρομολόγια για τη σκέψη. Τα νοητικά και γλωσσικά κυρίαρχα πρότυπα οριοθετούν μια περιοχή με υποχρεωτικές στροφές, λεωφόρους και τυφλά αδιέξοδα. 

Μέσα σ’ αυτή την περιοχή, η σκέψη μπορεί να ξεδιπλώνεται με την εντύπωση της ελευθερίας και του αυτοσχεδιασμού, διότι τα προγραμματισμένα δρομολόγια...είναι τα μόνα που έχει περπατήσει πολλές φορές. Ένα είναι το σίγουρο..... Ο πολιτισμός αρχίζει με την Τάξη, αναπτύσσεται με την Ελευθερία και καταστρέφεται με το Χάος.



Τρυγώνης Σωτήρης
Μέλος της Ένωσης Γονέων Περιστερίου