Υψίφωνος, πτυχιούχος ελληνικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε κλασικό τραγούδι στο Ωδείο Αθηνών (δίπλωμα μονωδίας με άριστα παμψηφεί, τάξη κ. Κικής Μορφονιού) και σύγχρονες μουσικές σπουδές (δίπλωμα ΒΑ Honors in Performing Arts, ειδίκευση στο μιούζικαλ & στη τζαζ) σε διακεκριμένα πανεπιστήμια του Λονδίνου.
Έχει συνεργαστεί με συμφωνικές ορχήστρες και μικρότερα μουσικά σύνολα σε θέατρα και μουσικές σκηνές εντός και εκτός Ελλάδας (ΜΜΑ, ΜΜΘ, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, Μικρό θέατρο Επιδαύρου, Ρωμαική αγορά Δελφών, Kennedy Center Ουάσιγκτον κ.α.). Τραγούδησε τον ύμνο των Special Olympics (2004) στην τελετή έναρξης των αγώνων, ενώ ηχογράφησε το CD «Χρώματα του ανέμου» τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν στα Special Olympics Hellas. Τραγούδησε στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου (Θέατρο Ολύμπιον Θεσ/νίκης, 2006), στα εγκαίνια του Δημοτικού θεάτρου Πειραιά (2013), στην τελετή λήξης της περίφημης έκθεσης “Το ναυάγιο των Αντικυθήρων” (Αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών, 2014) και πρωταγωνίστησε στην τελετή αναβίωσης των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων (Καλλιμάρμαρο, 2013). Από το 2002 ως σήμερα έχει πρωταγωνιστήσει σε παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, του Φεστιβάλ Αθηνών. Το 2008 ίδρυσε το «Στέκι μελέτης-μόρφωσης-πολιτισμού» στη Νέα Σμύρνη και την παιδική χορωδία «Ευμέλεια».
I. Η ΑΡΧΗ
Παιδί ακόμα… Η έμφυτη τάση μου να τραγουδάω και η «αμοιβή» των οικείων μου για την κλίση μου, με έφερε κοντά στη μουσική. Πριν αγαπήσω το λυρικό τραγούδι - με την έννοια του τραγουδιού που σπουδάζεται και της συνειδητής χρήσης του «φυσικού οργάνου»- αγάπησα τη μουσική, τα ηχοχρώματα, τα ματζόρε και τα μινόρε, τα κρεσέντι, τα φόρτε και τα πιανίσσιμα, τη γραφή των συνθετών, κάτι που αυτόματα με έφερε σε επαφή και με την εξέλιξη των τεχνών μέσα στο χρόνο. Πριν αγαπήσω το θέατρο -με την έννοια των δραματουργών που μελετώνται και του «παιξίματος» επί σκηνής - αγάπησα τη λογοτεχνία και την ποίηση, αγάπησα το λόγο. Και πριν αγαπήσω όλα αυτά, εμπνεύσθηκα. Εμπνεύσθηκα και μυήθηκα από ανθρώπους που είχαν την ίδια βαθιά αγάπη για όλα αυτά που με οδήγησαν σε υπέροχα μονοπάτια και με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα.
II. Η ΜΟΝΩΔΙΑ
Έφηβη ανακάλυψα το μάθημα της μονωδίας. Στάθηκα τυχερή, αφού με δέχτηκε ως μαθήτρια η σπουδαία μεσόφωνος Κική Μορφονιού. Με αφουγκράσθηκε συνολικά, ως μαθήτρια φωνητικής και ως άνθρωπο, με δίδαξε καλλιτεχνικό ήθος και συνέπεια. Όσο ανακάλυπτα τις δυνατότητες της φωνής, τόσο πιο πολύ μεγάλωνε το πάθος μου για την καλλιτεχνική έκφραση μέσω του τραγουδιού.
III. Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ
Η επιτυχία στο τμήμα ελληνικής φιλολογίας της φιλοσοφικής αρχικά έμοιαζε με «δικλείδα ασφαλείας» για μια πιθανώς «πιο δρομολογημένη» επαγγελματική πορεία. Ωστόσο, η κατεύθυνση του μεσαιωνικού νεοελληνικού τμήματος που ακολούθησα, με έφερε πιο κοντά στη νεοελληνική ποίηση, στην προσωδία, στους ρυθμοτονικούς κανόνες, αλλά και πιο κοντά στο θέατρο μέσω της φιλολογικής μελέτης αρχαίων ποιητικών κειμένων, τραγωδιών, κωμωδιών. Παράλληλα, η μελοδραματική σπουδή που εξακολουθούσε, με εξοικείωνε με τις ιστορίες που αφορούσαν στις όπερες και στα μιούζικαλ. Τότε ήταν που αγάπησα το «μύθο».
IV. ΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
Η σπουδή των παραστατικών τεχνών σε πανεπιστήμια του Λονδίνου έδωσε την απαραίτητη ώθηση στην εξέλιξη της τραγουδιστικής μου τέχνης πέρα από μια απλή κατάκτηση τεχνικής και αρχικής εσωτερικής μου έκφρασης. Ανέπτυξα τον πληθωρικό μου χαρακτήρα που άρχισε να ξεπερνά τη μαθητική συστολή, πάτησα στο σανίδι, «ελευθέρωσα» κινησιολογικά τον εαυτό μου, αυτενέργησα, αντιλήφθηκα και «επί του πρακτέου» την έννοια της σκηνοθεσίας, της σκηνογραφίας, αλλά κυρίως έμαθα να συνεργάζομαι, να λειτουργώ στην ομάδα. Αντιλήφθηκα τη σπουδαιότητα της συλλογικότητας για έναν κοινό καλλιτεχνικό σκοπό. Τότε ήταν που αγάπησα τη «μίμηση πράξεως σπουδαίας και τελείας» μέσα από το μουσικό θέατρο
V. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Η καλλιτεχνική πορεία ξεκινάει το 2001 με την επιστροφή μου στην Ελλάδα. Πρώτη ακρόαση την ίδια χρονιά. Πρωταγωνιστικός ρόλος στην οπερέτα «Το φιόρο του Λεβάντε», μια παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο θέατρο Ακροπόλ. Επιτυχείς ακροάσεις και συνεργασίες με συμφωνικές ορχήστρες. Έμαθα να «ακούω» τη μουσική όχι μόνο μέσα από τις δικές μου μουσικές φράσεις, αλλά και μέσα από ένα σύνολο ηχοχρωμάτων που συν-διαλέγονταν μαζί μου. Έμαθα να «μοιράζομαι» μουσικές αισθητικές και να βιώνω το μουσικό αποτέλεσμα που «έχτιζε» ο εκάστοτε μαέστρος. Δεκατέσσερα χρόνια καλλιτεχνικής πορείας με παραστάσεις συναυλιακού χαρακτήρα ή σκηνοθετημένες, με μουσικό θέατρο, μιούζικαλ, οπερέτες. Ακροάσεις, αγωνία, πρόβες, καινούργιοι εκφραστικοί δρόμοι, πρεμιέρες, «ταξίδια» της ψυχής, μοίρασμα, επικοινωνία…Καλλιτεχνικές «συναντήσεις» με σκηνοθέτες που μου έδωσαν τα φώτα τους, μου έδειξαν μοναδικής ομορφιάς «καλλιτεχνικά μονοπάτια» που κι αυτά στη συνέχεια μου χάριζαν μια αίσθηση πληρότητας, ευτυχίας και μια διάθεση να συνεχίζω τον «ωραίο δρόμο».
VI. Η ΜΟΥΣΙΚΗ
Η μουσική δονεί το σώμα και την ψυχή μου, είναι για μένα ό,τι είναι για ένα ζωντανό οργανισμό «οι ήχοι» μέσα στο σώμα του!!! Ο ήχος μέσα σ’ έναν ζωντανό οργανισμό δηλώνει τη ζωή. Ήχος σημαίνει δόνηση, δόνηση συνεπάγεται κίνηση και η κίνηση σημαίνει ζωή. Το αίμα ρέει, τα όργανα πάλλονται, το σώμα ζει και το «φωνάζει» μέσα από ήχους, μέσα από τη μουσική!!!
Η μουσική με παρασύρει σε κόσμους φανταστικούς, μου δημιουργεί χιλιάδες συναισθήματα, μου χαρίζει διαρκώς εσωτερικές ανατάσσεις, είναι το «χρώμα» στις χαρές μου , το βάλσαμο στις λύπες μου… είναι το μέσο επικοινωνίας μου μ’ ένα ευρύ κοινό, είναι το μέσο της ανάγκης μου να εκφραστώ και να μοιρασθώ συναισθήματα και καταστάσεις. Η μουσική είναι η δεύτερή μου φύση, άρρηκτα δεμένη με το «είναι» μου…
VII. ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Η επαγγελματική ενασχόληση με το τραγούδι και το λυρικό θέατρο είναι ένα είδος πρωταθλητισμού, που απαιτεί προσήλωση, αφοσίωση, φροντίδα, στερήσεις, υπομονή, επιμονή. Ωστόσο, όλα αυτά μοιάζουν ασήμαντα μπροστά στην αγάπη και το πάθος μου να εκφράζομαι μέσω αυτού...
Η σπουδή της τεχνικής δεν σημαίνει για μένα αυτόματο περιορισμό από είδη πέραν του λυρικού ρεπερτορίου. Η μεγάλη μου αγάπη είναι το μουσικό θέατρο, είτε πρόκειται για όπερα, είτε για οπερέτα, είτε για μιούζικαλ. Δεν διαχωρίζω είδη σε «εύκολα» ή «δύσκολα», αντιμετωπίζω κάθε ένα χωριστά με την ίδια σοβαρότητα και αφοσίωση. Το τραγούδι γενικότερα, κι αν ακόμα αυτό δεν υπηρετεί το θέατρο, το αγκαλιάζω ηχοχρωματικά και εκφραστικά με τη δική μου αισθητική, ώστε να το κάνω δικό μου και να το επικοινωνήσω.
VIII. Η ΤΕΧΝΗ
Μέσα από τις τέχνες λυτρώνονται όλοι , από τη μια οι καλλιτέχνες που έχουν ανάγκη να εκφραστούν , να καταθέσουν , να επικοινωνήσουν αλλά και από την άλλη οι αποδέκτες αυτών, που επίσης έχουν ανάγκη να μοιραστούν, να επικοινωνήσουν, να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν ακόμα… η τέχνη είναι αυτή που οδηγεί σε ψυχικές ανατάσεις, σε διεξόδους, σε φως, σε αξιολόγηση των ουσιαστικών πραγμάτων στη ζωή…
Η τέχνη, με το μαγικό της ραβδί, με εξελίσσει ως προσωπικότητα, είτε όταν εκφράζομαι μέσω αυτής, είτε όταν παρακολουθώ τα έργα άλλων ανθρώπων που εμπλέκονται με αυτή. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μου δόθηκαν τα κίνητρα από τη οικογένειά μου, ώστε να μαγευτώ , να προσηλωθώ και να μπορώ τώρα να πετάω και να γεύομαι καρπούς εσωτερικής πληρότητας και ευτυχίας.
ΜΙΑ ΕΥΧΗ
Να μπορώ να εκφράζομαι, να επικοινωνώ συναισθήματα, να αγαπώ και να αγαπιέμαι, να συνεργάζομαι με ωραίους ανθρώπους, να δημιουργώ ωραίες ομάδες με κοινούς στόχους για «ωραία και υψηλά»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου