Ο Ηλίας Παύλος Τσιροβασίλης, είναι ο κιθαρίστας στο ανερχόμενο ΡΟΚ συγκρότημα Like Emily που θα μας απασχολήσει στα μουσικά δρώμενα για πολύ καιρό….
- «Ο Τάκης και η Έμιλυ μας μίλησαν για το στήσιμο της μπάντας, το όλο concept, μας άρεσε η όλη ιδέα και έτσι είπαμε να κάνουμε ένα μουσικό συνδυασμό όλοι μαζί, με έναν κοινό στόχο»
- «Είμαστε μια καλή παρέα που περνάμε ωραίες και διασκεδαστικές στιγμές. Βέβαια δεν λείπουν και οι εντάσεις!»
- «Βρέθηκαν κάποιοι καλοί άνθρωποι που πίστεψαν στην δουλειά μας»
- «Ναι! μπορεί ένα ελληνικό ροκ συγκρότημα να κάνει επιτυχία στις μέρες μας! Στο κάτω κάτω η μουσική είναι σαν το βιβλίο, μπορεί να ταξιδέψει παντού.»
- «Τελευταία πιστεύω κάτι αρχίζει να κινείται στην ελληνική μουσική πραγματικότητα. Αλλά και πάλι αυτό το κάτι πάει τραγικά αργά!»
…..Υπάρχουν συνεντεύξεις πετυχημένες και αποτυχημένες. Συνεντεύξεις που έχουν ροή και αντιλαμβάνεσαι ότι έχουν ουσία και άλλες που αγκομαχούν εν μέσω μονολεκτικής φρασεολογίας και κλισέ απαντήσεων. Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο που δε χρειάζεται ιδιαίτερη εμπειρία για να το αντιληφθείς. ‘’Ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις προκύπτουν από τους ενδιαφέροντες ανθρώπους’’. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου αυτή η κουβέντα, από έναν μεγάλο δημοσιογράφο που δεν βρίσκεται σήμερα εν ζωή. Όπως και να’ χει η κουβέντα με τους Like Emily, το νέο αυτό ροκ συγκρότημα που μας παρουσίασε πρόσφατα την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με το τον τίτλο ‘’Ταξιδεύω’’, κύλησε όμορφα, αβίαστα και δημιουργικά.
1) Καθώς στο internet οι πληροφορίες που υπάρχουν για τη ζωή σας είναι περιορισμένες, ήθελα να ξεκινήσουμε χρονολογικά. Πάμε λοιπόν λίγο πιο πίσω. Ποιά είναι τα πρώτα ερεθίσματα που σας κάνουν να ασχοληθείτε με τη μουσική; Ηλίας: Θυμάμαι τον εαυτό μου να ακούει μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Λίγο αργότερα γράφτηκα στο Εθνικό Ωδείο όπου και σπούδασα κλασική κιθάρα, θεωρία και αρμονία, φτάνοντας στην Ανωτέρα Σχολή. Παράλληλα είχε αρχίσει να με κερδίζει η πιο μοντέρνα μουσική και η ηλεκτρική κιθάρα. ‘’Πετούσα’’ από την ψυχεδέλεια των Radiohead μέχρι τον ρομαντισμό των U2 και από την ‘’άγρια ομορφιά’’ των Clash μέχρι το λυρισμό του Nick Cave. Ε μετά έρχονται τα γνωστά. Γκρουπάκια, πρόβες, συναυλίες με φίλους και γενικά ενασχόληση με κάτι που δε βαριέσαι να βαριέσαι ποτέ. Κάτι το οποίο σε κάνει να έρχεσαι πιο κοντά στον εαυτό σου και να δημιουργείς, όταν τα πράγματα νιώθεις οτι δεν τα ελέγχεις...Κάτι που θα έλεγα σε κρατάει σε ‘’φόρμα’’...πνευματική...
2) Και πως προέκυψαν οι Like Emily;Ηλίας: Με τα παιδιά ήμασταν γνωστοί από πιο παλιά ή είχαμε κοινούς γνωστούς λίγο ή πολύ ο ένας με τον άλλον...Ο Τάκης και η Έμιλυ μας μίλησαν για το στήσιμο της μπάντας, το όλο concept, μας άρεσε η όλη ιδέα και έτσι είπαμε να κάνουμε ένα μουσικό συνδυασμό όλοι μαζί, με έναν κοινό στόχο...Με λίγα λόγια μας ένωσε η μουσική, η διάθεσή μας, η προοπτική μας και το κοινό όραμα...Μα πάνω από όλα είμαστε μια καλή παρέα που περνάμε ωραίες και διασκεδαστικές στιγμές. Βέβαια δεν λείπουν και οι εντάσεις! Αλλά, θέλω να το καταλάβεις αυτό, ακόμα και αυτές είναι δημιουργικές, αναγκαίες και υγιείς, φτάνει να μην φτάνουνε στα άκρα. Αλλά όπως και να χει δεν είμαστε άνθρωποι των άκρων...Ή μήπως είμαστε? (Γέλια)
3) Πείτε μας δυο λόγια για την πρώτη σας δισκογραφική δουλειά.
Ηλίας: Το πρώτο μας ολοκληρωμένο άλμπουμ κυκλοφόρησε αρχές Δεκέμβρη του 2011. Είναι αρκετά φρέσκο δηλαδή. Ευτυχώς βρέθηκαν κάποιοι καλοί άνθρωποι που πίστεψαν στην δουλειά μας και μας χρηματοδότησαν, καλύτερα θα έλεγα επένδυσαν, πάνω μας και έτσι καταφέραμε, μαζί με προσωπική δουλειά από τον καθένα μας φυσικά, να ολοκληρώσουμε αυτή την πρώτη μας δισκογραφική κατάθεση. Ευχόμαστε να την απολαύσετε όσο εμείς.
4) Πιστέυετε οτι μπορεί ένα ελληνικό ροκ συγκρότημα να κάνει επιτυχία στις μέρες μας;Ηλίας: Πιστεύω οτι σε κάθε εποχή μπορείς να κάνεις επιτυχία. Στο κάτω κάτω δε γράφουμε συμφωνικά κομμάτια. Εννοώ οτι γράφουμε κομμάτια των τριών – τεσσάρων λεπτών, εξ’ ορισμού δηλαδή απευθυνόμαστε στον πολύ κόσμο, σε ένα pop/rock κοινό. Στα live όσοι έρχονται πιστεύω επιθυμούν να δούν και να ακούσουν μπάντες και τραγούδια. Αυτό είναι αυτονόητα mainstream διαδικασία...Ο χρόνος θα δείξει. Αν κάνεις κάτι με άποψη, οτιδήποτε και αν είναι αυτό, πιστεύω θα αντέξει στο πέρασμα του χρόνου. Και στο κάτω κάτω η μουσική στις μέρες μας είναι σαν το βιβλίο, μπορεί να ταξιδέψει παντού.
5) Τι θεωρείτε εσείς προσωπικά σαν ροκ ;Ηλίας: Κοίτα...Ποτέ δε με ενδιέφερε η ‘’ροκ’’ ταμπέλα...Ποτέ...Εννοώ ότι ποτέ δεν με ενδιέφερε να με πουν ροκά, να ο Ηλίας ο ροκάς. Και δεν με ενδιέφερε γιατί όλοι προσπαθούσαν να το αποδείξουν, μάλλον για να φαίνονται πιο cool στα μάτια τους. Και μπορώ να πω με σιγουριά οτι αυτό το ροκ που εκπροσωπούν ορισμένοι (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε) το απεχθάνομαι. Δηλαδή απεχθάνομαι κάποιον που δεν έχει να πει τίποτα στον κόσμο. Τίποτα...Ούτε μια τόση δα ιστορία, ούτε μια τόση δα ιστοριούλα, και πασχίζει να το παίξει ‘’ροκ’’ μόνο και μόνο για να φανεί...’’ροκ’’! Πού είναι η δόξα σε αυτό το πράγμα? Και η ουσία του συνάμα? Μου φαίνεται άκρως συντηρητικό...
6) Πως σας φαίνεται η ελληνική μουσική πραγματικότητα;Ηλίας: Τελευταία πιστεύω κάτι αρχίζει να κινείται. Αλλά και πάλι αυτό το κάτι πάει τραγικά αργά...Σκέψου τον εξής παραλληλισμό. Έχεις ένα αμάξι πολυτελείας, μια λιμουζίνα, ότι πρέπει δηλαδή για μεγάλους, καλοκατασκευασμένους, καλοσχεδιασμένους δρόμους. Σίγουρα δεν κάνει για τη χώρα μας. Για εδώ μπορείς άνετα να βολευτείς και με ένα σαράβαλο, ότι πρέπει δηλαδή για τους ελληνικούς δρόμους. Έτσι είναι και οι μουσική στη χώρα μας. Για εδώ που είναι και γι’αυτό που είναι και για το κοινό που την ακούει, καλή είναι...Είναι σαν το ελληνικό και το αγγλικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου...Όλοι ξέρουμε οτι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι για τα σκουπίδια, συνεχίζουμε όμως να το παρακολουθούμε ανελλιπώς! Πως σου φαίνεται αυτό? (Γέλια...) Πέρα πάντως απο αυτές τις πικρές αλήθειες και διαπιστώσεις, ελπίζω εμείς να αποτελέσουμε μια εξαίρεση σε όλα τα παραπάνω...
7) Τι σας εμπνέει;Ηλίας: Θα έλεγα τα πάντα. Μπορείς να πιαστείς απο το οτιδήποτε. Απο μια ερωτική ιστορία, μια ραγισμένη καρδιά, χωρισμούς, κλάματα και τέτοια (γέλια) μέχρι το σκοπό της ανθρωπότητας πάνω στη Γη, τη φύση, τα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα της ζωής, που δεν μπορούν να απαντηθούν ποτέ, εσύ όμως συνεχίζεις να τα ρωτάς, να ολισθαίνεις, να απογοητεύεσαι και ξάφνου...κάτι να σε ξαναγεμίζει τον ίδιο ενθουσιασμό, την ίδια περιέργεια και την ίδια δίψα που είχες πριν καν ξεκινήσεις να πιάνεις το χαρτί και το μολύβι...Είναι ένα ωραίο ταξίδι δε νομίζεις? Όπως είχε πει κάποιος σοφός τα μεγαλύτερα ταξίδια τα κάνεις με το μυαλό...Ε, πιστεύω η μουσική είναι το πιο ωραίο όχημα...
8) Τι θα αλλάζατε στη μέχρι τώρα ζωή σας? Έχετε κάνει λάθη;Ηλίας: Ναι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ήταν που μπήκα σε αυτή τη μπάντα! (Γέλια)...Δεν πιστεύω οτι υπάρχουν λάθη, εννοώ ....Τι εννοείς ως λάθος? Τι πιστεύεις οτι είναι λάθος? Απλά η οπτική σε κάτι το οποίο έχεις κάνει μπορεί να αλλάξει με τα χρόνια, γιατί τίποτα δε μένει σταθερό, τα πάντα με τον καιρό τα βλέπεις με άλλα μάτια...Όλα είναι κομμάτια της ζωής σου, μη σε αγχώνει να κάνεις λάθη, μέσα από αυτά πιστεύω μαθαίνουμε, γινόμαστε καλύτεροι και σοφότεροι...Πρέπει να τα σεβόμαστε...Όχι να τα αποφεύγουμε...Γιατί στο κάτω – κάτω είναι αποτελέσματα δικών μας επιλογών...Τώρα αν μου πεις για τις προάλλες που με έπιασαν να οδηγάω χωρίς δίπλωμα εεε…. τώρα τι να πώ...κακή συγκυρία, άτυχο timing…(Γέλια!)
9) Τι σας δίνει τη δύναμη να συνεχίζετε;Ηλίας: Πιστεύω το σημαντικότερο είναι η προοπτική και οι στόχοι. Γιατί όταν δεν υπάρχουν αυτά πέφτεις σε μελαγχολία και κατάθλιψη. Σε εμένα προσωπικά χρειάζεται αυτή η δομή για να έχω ισορροπία στη ζωή μου. Με εμπνέει το να λέω ‘’ναι, συμμετέχω, είμαι μέσα σε αυτό το σχέδιο άνευ όρων και ορίων...’’Και εδω που τα λέμε είναι ένα ωραίο μπλέξιμο. Αλλά, αν μη τι άλλο, μου αρέσουν και λίγο τα μπλεξίματα...(Γέλια)
10) Τι δεν μπορείτε να ανεχτείτε εύκολα στους άλλους ανθρώπους;Ηλίας: Γενικά εκτιμώ ανθρώπους που όταν μιλούν δεν έχουν το άγχος να αποδείξουν το πόσο σημαντικοί είναι...
11) Και μια ερώτηση για το τέλος. Πως προέκυψε η ανάγκη να μάθεις κιθάρα;Ηλίας: Χμ...Καλή ερώτηση. Γιατί ειδικά αυτό το όργανο ε? Για να δούμε...Από ότι θυμάμαι είχα δεί μικρός μια συναυλία σε κασέτα των Rolling Stones…Ο Keith μου είχε φανεί ο πιο cool άνθρωπος στον κόσμο...Αυτό ήταν το σπίρτο που τα ξεκίνησε όλα...Φαντάστηκα αμέσως ‘’Έι...Και γω θα μπορούσα να το κάνω αυτό...Έχει πολύ πλάκα...’’Δε θα ήθελα να μιλήσω άλλο για κιθάρα γιατί πραγματικά θα μπορούσα να σας κάνω διάλεξη όλο το βράδυ, όποτε ας το αφήσουμε εδώ...Γενικά πιστεύω οτι κακός κιθαρίστας είναι αυτός που δεν παίζει πια κιθάρα...Αν και βαθιά μέσα μου αισθάνομαι πρώτα μουσικός και μετά κιθαρίστας...Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας...Ήταν πολύ απολαυστική η όλη διαδικασία...
Μέλη Έμιλυ Παύλου
Παναγιώτης Νταβέλος
Ηλίας Παύλος Τσιροβασίλης
Νίκος Κόντος
Άρης Θεοδωρόπουλος
Τόπος Καταγωγής Athens, Greece
Δισκογραφική Εταιρεία Παρουσία
Βιογραφικό Οι Like Emily, δημιουργήθηκαν τον Μάιο του 2011 από τον Παναγιώτη Νταβέλο και την Έμιλυ Παύλου. Έχοντας και οι δύο υπάρξει ενεργά μέλη σε διάφορα σχήματα, αναζήτησαν μια ανανεωτική μουσική αλλά και
στιχουργική αντίληψη για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Λίγο αργότερα προστέθηκαν στο σχήμα ο Άρης Θεοδωρόπουλος, ο Ηλίας Τσιροβασίλης και ο Νίκος Κόντος τρεις ταλαντούχοι και με φρέσκα ακούσματα μουσικοί και ξεκίνησαν τις μουσικές τους αναζητήσεις.
Τη στιγμή αυτή οι ηχογραφήσεις έχουν ολοκληρωθεί, με καρπό τους δεκαπέντε τραγούδια που θα αποτελούν και την πρώτη τους δισκογραφική κατάθεση που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο σε παραγωγή του Παναγιώτη Νταβέλου, από τις εκδόσεις Παρουσία.
Το τραγούδι «Ρουφιάνοι» που ακούγεται εδώ και λίγες μέρες στους underground κύκλους οφείλει την ύπαρξή του στα παράδοξα κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα που συμβαίνουν όχι μόνο στη χώρα μας, άλλα και σε όλο τον πλανήτη, στο στίχο της Εύης Ζευγαρά και τη μουσική του Παναγιώτη Νταβέλου, την ερμηνεία της Έμιλυ την κιθάρα του Ηλία, τα τύμπανα του Άρη και το μπάσο του Νίκου.
Τωρινή Τοποθεσία Athens, Greece
Γενικός Διαχειριστής Παναγιώτης Νταβέλος, Έμιλυ Παύλου
Ενδιαφέροντα συγκροτήματος Music
Ιστότοπος http://www.likeemily.com
http://www.myspace.com/likeemilyband
https://twitter.com/likeemilyband
http://www.youtube.com/likeemilyband
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου